web analytics
donderdag, maart 28

Tag: Vertelling

Vertelling: Ulfheddin – deel 4 en slot
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Ulfheddin – deel 4 en slot

Door Isabelle Plomteux. Lees ook deel 1, deel 2 en deel 3. Ik deins achteruit en trek de deken steviger om me heen. ‘Wat heb je in hemelsnaam gedaan?’ Ze recht haar rug. ‘Wat ik moest doen. Mijn geduld is op, jongedame.’ Razendsnel schrijft ze een omcirkelingsspreuk in de lucht. Ik duik weg en trek Halsteinn mee. We landen op de houten verandavloer, ik val recht op mijn gewonde arm. De tranen springen me in de ogen. Sissend adem ik in. Halsteinn vloekt. Het gebrul onder ons neemt onaardse vormen aan. Het terras begint te kreunen en te deinen. Nagels schieten los. De planken onder mijn moeders hoge hakken breken en springen met een hard gekraak omhoog. Geschrokken grijpt ze zich aan de balustrade vast. ‘Let op Tess, Ulv.’ Halsteinn springt overeind. Zijn sneeuwogen flitsen. ‘Het is wel...
Vertelling: I’ll fly with you – Isabelle Plomteux
Actueel, Vertellingen

Vertelling: I’ll fly with you – Isabelle Plomteux

‘Vijf minuten, Adam.’ Ik knik en neem nog een slok. Om de randjes eraf te halen, zei ik tegen mezelf toen ik pas begon met optreden. Inmiddels is het veel meer dan dat, maar niemand zegt er iets van. Mijn manager niet, mijn agent niet, de tourcrew niet en ik al helemaal niet. Zuipen doe ik, zuipen als een beest. Nacht na nacht, optreden na optreden. En nog red ik het nauwelijks. Het afsluitende nummer van het vooroptreden dreunt mijn lounge binnen. Jaa, zover heb ik het gebracht. Deze jongen heeft niet langer een kleedkamer, nee. Een lounge of een suite, alleen het beste van het beste is goed genoeg voor DJ Adam Gold. Ik sla nogmaals een flinke teug achterover. Fuck ze, de suites, de lounges, fuck ze, die eindeloze reeks nietszeggende paleisjes waar ik mijn dagen in doorbreng. Fuck de h...
Special Tweestrijd: Vertelling – De heks van Achterdijk
Actueel, Specials, Tweestrijd, Vertellingen

Special Tweestrijd: Vertelling – De heks van Achterdijk

Door Ninja Paap-Luijten Ze noemden haar de heks van Achterdijk. Dat was geen scheldnaam; het was zelfs op een vreemde manier liefkozend bedoeld. Naneni had het zelf veroorzaakt, want niemand in het dorp kende haar naam. Niemand wist waar ze vandaan kwam. Er was iets wat het hele dorp wel wist: de heks kon mensen genezen, deed dat gratis en wees nooit iemand af. Nooit. Dat was dan ook de reden dat ze deze avond nietsvermoedend haar deur opende, een glimlach op haar gezicht, en ze stijf bleef glimlachen toen ze herkende wie er door twee dorpelingen op hun platte kar naar haar huis was gebracht. ‘We vonden hem bij de beek,’ zei Jake. Zijn vader, Sanner, wreef met zijn mouw het zweet van zijn gerimpelde voorhoofd. ‘Hij is er slecht aan toe, m’vrouw.’ ‘Breng hem naar binnen,’ hoorde ze ...
Vertelling: Vleugellam – deel 6
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Vleugellam – deel 6

Een verhaal van Isabelle Plomteux in zes delen. Lees ook deel 1, deel 2, deel 3, deel 4 en deel 5. Ik kijk naar de duikdraken, die nu allemaal rond me hangen. Ze lijken me te willen helpen, maar het op een of andere manier niet te kunnen. Ze blijven angstvallig van de ijzeren vleugelboeien weg. Met mijn voeten dan maar. Een paar harde trappen en het ding schiet eindelijk los. Rond me vlamt het goud verder op. Hele bussels zeewier maken zich van de drakenschubben los en drijven weg. Iriserend blauw neemt hun plaats op de grote vleugels in. Net als het goud laat de heldere kleur de grote drakenschubben van binnenuit zwak gloeien. Mijn hart veert op. Nog vier klampen te gaan. Dat red ik niet zonder een nieuwe voorraad lucht. En evenmin zonder gereedschap of hulp, als ze even lastig zijn ...
Vertelling: Anatha – deel 3
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Anatha – deel 3

Een verhaal van Terrence Lauerhohn in drie delen. Lees ook deel 1 en deel 2. Zij observeerde zijn tekortschietende hand. Hij balde deze tot een vuist. Zij keek hem strak aan. Haar ogen waren dof van tint, haar lippen vibreerden zachtjes. Tijd om haar te troosten kreeg hij niet. In het duister achter de ingestorte ingang kraakte iets. Een dierlijk geweeklaag volgde, waarna stilte heerste. Ze keken beiden in de richting vanwaar het geluid kwam. Hij draaide de loop van zijn wapen die kant op. Anatha greep met beide armen de muren vast en stak haar hoofd diep in het donker. Haar mond stond half open, haar tong klepperde van boven naar onder tegen haar gebit, terwijl ze gilde. Ze stuurde een staccato boodschap naar wat zich aan de andere kant bevond. Anatha’s opgetogen bui veroorzaakte opni...
Vertelling: Nachtlichtje
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Nachtlichtje

Door Mariëlle Douma Ik had Jade niet verteld dat ik een nieuw nachtlampje voor haar had gekocht. ‘Mama, wil je een verhaaltje voorlezen?’ vroeg Jade terwijl ik de deken over haar heen sloeg en haar voorzichtig instopte. Ik glimlachte. ‘Welk verhaaltje wil je graag horen?’ ‘Die over de elfjes,’ mompelde ze onder de deken. ‘Die heb je al zo vaak gehoord. Zullen we vanavond lezen over de leeuw en de olifant?’ Twee bruine oogjes kwamen weer boven de deken uit, gevolgd door een pruillipje. ‘Maar ik wil die over de elfjes.’ ‘We lezen niet elke avond hetzelfde verhaaltje, Jade,’ zei ik. ‘Gisteren heb je die over de elfjes al gehoord, en de dag daarvoor ook. Die over de leeuw en de olifant is ook leuk.’ ‘Dan hoef ik geen verhaaltje.’ Ze dook weer onder de deken. ‘Weet je het zeker?’ Ze ...
Vertelling: Vleugellam – deel 5
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Vleugellam – deel 5

Een verhaal van Isabelle Plomteux in zes delen. Lees ook deel 1, deel 2, deel 3 en deel 4. Ze zijn overdekt met zeewier en oesterschelpen en zitten onnatuurlijk hoog tegen zijn galeigrote lijf aan, maar ze zijn er wel. Botten als scheepsmasten en spieren als meertouwen houden de gehavende drakenhuid samen. In gestrekte toestand moet hun spanwijdte fabelachtig zijn. Boven op zijn rug, daar waar beide, hoogopstaande vleugels elkaar net niet raken, zit een kale rij hoge, roestkleurige stekels. Rugvinnen, denk ik, tot de maan me de waarheid onthult. Woede vlamt in me op. Geen wonder dat zijn vleugels er zo aan toe zijn. In tegenstelling tot de leden van de huizen en hun angst voor verwaaide veren, heeft hij dit zichzelf niet aangedaan. Iemand heeft zijn machtige wieken met massieve ijzeren...
Vertelling: Vleugellam – deel 3
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Vleugellam – deel 3

Een verhaal van Isabelle Plomteux in 6 delen. Lees ook deel 1 en deel 2. Vier jaar later. Ik heb net het eerste zomerhooi bijeen geharkt als ik in de verte een ruiter zie. In een wolk van stof en hitte rijdt hij in volle vaart de steile bergweg af die naar ons ordeklooster leidt. Zijn grijze mantel wappert als een banier achter hem aan. Ik laat hem jakkeren en ga verder met mijn werk. Slechts zelden nemen we een opdracht aan. Er is niets dat de leden van de spoorzoekersorde niet kunnen vinden als we onze zinnen erop hebben gezet, maar we zeggen zelden ja. Om te beginnen zijn er simpelweg te veel verzoeken en dan zijn er nog de dingen die beter verborgen kunnen blijven. Deze bezoeker valt ongetwijfeld onder een van beide categorieën, hoe wanhopig hij zo te zien ook is. De prefect zal ...
Vertelling: Vleugellam – deel 2
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Vleugellam – deel 2

Een verhaal van Isabelle Plomteux in 6 delen. Lees ook deel 1. Met een afkeurende blik komt Raugüur onder het zilvergrijze baldakijn uit. Net als ik legt hij de voorgeschreven stappen af, tot we recht tegenover elkaar staan. Het contrast tussen ons kan niet groter zijn: hij, een rots, breed, stevig en volstrekt onverschillig voor de wind die aan zijn kleren en vleugels rukt. Ik… een vogelverschrikker met veren is nog de beste omschrijving. Een schraal steltloperkuiken, dat worstelt om overeind te blijven. Ook al voedert mijn moeder me nog zoveel lekkere hapjes, ik kom geen ons bij. Volgens haar was mijn vader net zo toen hij jong was. Ik heb geen idee of het de waarheid is, of dat ze maar wat vertelt om me te troosten. Mijn vader verdween toen ik twee was. Hij vertrok op een zonnige, w...
Vertelling: Vleugellam – deel 1
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Vleugellam – deel 1

Een verhaal in 6 delen van Isabelle Plomteux. Met mijn knieën hoog opgetrokken en mijn handen voor mijn oren lig ik in het muffe, kille bed dat vannacht het mijne is. Vurig wens ik dat alles om me heen weg zou gaan, dat ik niet meer zou voelen, zou zien, zou horen. Maar hoe ik ook mijn best doe, de klamme kou in de kleine voorbereidingskamer hoog in de toren blijft. Mijn blote huid verandert langzaamaan in ijs, zelfs al lig ik onder twee bontvellen. Nu het vuur dat de ceremoniemeester in de haard aanlegde zo goed als uit is, sluipt ook de duisternis steeds verder naar me toe. Maar het is wat ik in die duisternis hoor, dat me de adem beneemt: het woedende gegrom van de opgesloten duikdraken. Ook al lig ik helemaal boven in de stormtoren van Varingseiland, vlak onder het platte dak wa...

You cannot copy content of this page