web analytics
vrijdag, april 19

Vertellingen

Vertelling: Anatha – deel 1
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Anatha – deel 1

Een verhaal van Terrence Lauerhohn in 3 delen. De zon verdween zinderend rood achter de aardse horizon. Tane zuchtte, elke dageraad confronteerde hem met de gruwelijke waarheid, dat de ster uitdijde en heter werd. Deze gewelddadige zelfverbranding was haar trage zwanenzang. Haar hitte werd langzaamaan te veel voor het leven op de werelden en in de biotopen die rond haar cirkelden. ‘Jij bent niet schuldig. Niemand kan jouw gezang stoppen,’ zei Tane met zijn blik strak op het hemellichaam gevestigd. ‘Al het vernuft waarover de mensheid beschikte, al hun techniek. Ze hadden moeten vertrekken.’ Hij beet op zijn onderlip tot hij de pijn voelde. ‘Nee, grootheidswaan liet hen deze weg inslaan. En ze plaveiden dat pad met zelfbedrog.’ Hoogmoed komt voor de val. Een van hun eigen wijsheden. De...
Vertelling: Vleugellam – deel 2
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Vleugellam – deel 2

Een verhaal van Isabelle Plomteux in 6 delen. Lees ook deel 1. Met een afkeurende blik komt Raugüur onder het zilvergrijze baldakijn uit. Net als ik legt hij de voorgeschreven stappen af, tot we recht tegenover elkaar staan. Het contrast tussen ons kan niet groter zijn: hij, een rots, breed, stevig en volstrekt onverschillig voor de wind die aan zijn kleren en vleugels rukt. Ik… een vogelverschrikker met veren is nog de beste omschrijving. Een schraal steltloperkuiken, dat worstelt om overeind te blijven. Ook al voedert mijn moeder me nog zoveel lekkere hapjes, ik kom geen ons bij. Volgens haar was mijn vader net zo toen hij jong was. Ik heb geen idee of het de waarheid is, of dat ze maar wat vertelt om me te troosten. Mijn vader verdween toen ik twee was. Hij vertrok op een zonnige, w...
Vertelling: Op het juiste pad – Gonda Kapika
Vertellingen

Vertelling: Op het juiste pad – Gonda Kapika

Door Gonda Kapika Sinds het hele ecosysteem naar de pleuris was bleef de lucht altijd grijs. Clay liep vermoeid door de straten van de stad. Hij stopte even en keek omhoog. Vroeger was alles anders. Samen gingen hij en zijn vrienden altijd buiten voetballen. Onder de blauwe lucht en de hete zon schopten ze de hele middag tegen een bal aan.  Maar nadat alles was misgegaan… Clay schudde zijn hoofd, zuchtte diep en liep verder. Op zijn rug droeg hij een rugtas. Die was volgepropt met spullen waardoor de banden strak om zijn huid zaten. Clay had wat geloosd, maar de tas werd niet veel lichter. In de verte hoorde hij plotseling het geronk van een motor. Hij schrok en rende weg. Zijn ademhaling gierde door zijn longen. Een paar dagen geleden was hij overvallen door een motorbende. Ze hadd...
Vertelling: Vleugellam – deel 1
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Vleugellam – deel 1

Een verhaal in 6 delen van Isabelle Plomteux. Met mijn knieën hoog opgetrokken en mijn handen voor mijn oren lig ik in het muffe, kille bed dat vannacht het mijne is. Vurig wens ik dat alles om me heen weg zou gaan, dat ik niet meer zou voelen, zou zien, zou horen. Maar hoe ik ook mijn best doe, de klamme kou in de kleine voorbereidingskamer hoog in de toren blijft. Mijn blote huid verandert langzaamaan in ijs, zelfs al lig ik onder twee bontvellen. Nu het vuur dat de ceremoniemeester in de haard aanlegde zo goed als uit is, sluipt ook de duisternis steeds verder naar me toe. Maar het is wat ik in die duisternis hoor, dat me de adem beneemt: het woedende gegrom van de opgesloten duikdraken. Ook al lig ik helemaal boven in de stormtoren van Varingseiland, vlak onder het platte dak wa...
Special Tijdreizen: Vertelling – Retrometheus (long read)
Actueel, Specials, Tijdreizen, Vertellingen

Special Tijdreizen: Vertelling – Retrometheus (long read)

Door Paul Harland & Mike Jansen 1 Moskou was in de greep van de sneeuw. Op de Ulitsa Arbat lag het zelfs een halve meter hoog. Door zijn das heen uitte Ilya Vasiljevitsj Tserentsjov een gesmoorde vloek aan het adres van het aanhoudende slechte weer. Als het de laatste drie weken niet zo had gesneeuwd hadden ze de hulp van het Verenigd Europa niet hoeven inroepen. Maar hij moest toegeven dat de voedselhulp een uitkomst was. De Russische Federatie was Europa niets dan dank verschuldigd. Ilya sloeg de sneeuw van zijn wanten en slenterde langs de rij wachtende huismoeders naar de voorste vrachtwagen. De wagens versperden de volle breedte van de Arbat: lange kleurige balken van canvas, met op de zijkant de tekst ‘Europa helpt de Russische Federatie’ in zestien talen, waaronder het Cy...
Special Tijdreizen: Vertelling – Witruimte
Actueel, Specials, Vertellingen

Special Tijdreizen: Vertelling – Witruimte

Door Jasper Polane Zij was zijn zelfmoordmissie. De heks zat in kleermakerszit in het midden van haar tent. Haar blote voeten met gekleurde teennagels staken onder haar zwarte abaja uit. Ze keek op toen Dawud binnenkwam en herschikte haar hijab. Hij was vergeten hoe mooi ze was. Haar ogen zwart als de nacht, poorten naar het duistere heelal, waarin het licht van de olielamp weerspiegelde als dansende sterren. Hartvormige lippen, dezelfde donkere henna als haar nagels. Expressieve smalle wenkbrauwen die de ravenzwarte kleur onthulden van haar onder de hoofddoek verborgen haren. ‘Ik ken u.’ Haar stem klonk diep en zoet. ‘Maar ik herinner me uw naam niet.’ ‘Dawud al-Harûn, van de Orde der Leergierigen.’ Hij maakte een buiging. ‘We hebben elkaar al eens eerder ontmoet. Lang geleden, op ...
Special Tijdreizen: Vertelling – Niet Hitler…
Actueel, Specials, Tijdreizen, Vertellingen

Special Tijdreizen: Vertelling – Niet Hitler…

Door Django Mathijsen en Anaïd Haen De eerste gevallen van fantomania kwamen al binnen drie weken na de lancering van onze tijdspringers aan het licht. We deden er lacherig over, vooral Paul. ‘Ze zoeken naar niks,’ zei hij op het lanceringsfeestje. ‘Nooit bestaan, geen onderdeel van het leven, geen existentie.’ Heel wat anders dan Einstein, wiens theorie ons het idee voor de springers had gegeven. ‘Die man wist wél waar hij over sprak,’ zei Paul. ‘Kunnen we nu Hitler doden?’ vroeg een kerel met een paar slokken te veel op. ‘Nee.’ Paul werd heel even ernstig. ‘Je reist veilig in je eigen lijf.’ Hij knipoogde en boog zich voorover naar het publiek. ‘Veilig voor wie … dát laten we in het midden.’ Als ik het me goed herinner, bedacht hij toen ook de naam voor de toestand. Een ziekte kon...
Vertellingen: 1897 – deel 4
Actueel, Vertellingen

Vertellingen: 1897 – deel 4

Een verhaal van Terrence Lauerhohn in vier delen. 4. Omgeven door hout en steen ontwaakt de verschrikking weer. De helse jager kijkt op, kreunt, de zonnespiegel is voorbij haar volheid. Eén nacht blijft. Eén nacht slechts, om te jagen, om te voeden. Een maand volgt, een martelend leven als een sterveling. *** Giacomo lag onder wat bosjes die de kruising afbakenden waar hij de struikrover had gedood. Het was een wilde gok. Zijn voorgevoel bleek juist. Het rijtuig van de signorina kwam in zicht. Hij wachtte tot het gepasseerd was en zette een nieuwe achtervolging in. Tot zijn verwondering ging de reis niet via Chioggia. De menner week van de hoofdweg af en koos voor de route die iets noordelijk van Venetië, bij de kust uitkwam. Aangekomen bij de oever van de laguna sloeg de koets ...
Vertellingen: 1897 – deel 3
Actueel, Vertellingen

Vertellingen: 1897 – deel 3

Een verhaal van Terrence Lauerhohn in vier delen. 3. ‘Temper uw weerschijn, moeder maan,’ fluistert het dorstige wezen met schrale stem. Het heft een klauw, strekt benige vingers uit naar het verarmde zonnelicht. Nagels, zwartgerand, rijten de lucht. Naar beneden gaan ze, kervend in vel, spieren, pezen. Hongerende lippen raken blanke huid. Een zachte zucht van dat wat voedsel wordt spoort de gulzigheid ongebreideld aan. Een kreng, in de tint van was, rest na het stillen. Een slap, leeg omhulsel dat als afval in het zwarte water neergelaten wordt. *** Giacomo wreef lusteloos de slaap uit zijn ogen. Stilletjes vervloekte hij zijn stommiteit van de dag ervoor. Hij had de nacht woelend doorgebracht, met het zinnenprikkelende beeld van de naakte signorina in zijn geest. Hij keek door...
Vertellingen: Het verkeerde adres – Zadok Samson
Actueel, Vertellingen

Vertellingen: Het verkeerde adres – Zadok Samson

Inbrekers. Eentje houdt mij onder schot, de tweede houdt Rella een mes tegen haar keel, de derde zoekt door het huis naar waardevolle spullen. Hoe langer hij ruw door onze bezittingen rommelt, hoe meer de woede zich in mij opbouwt. Heel goed. Ik haal diep adem en voel hoe de woede zich door mijn lijf verspreidt. Al die verhalen over de volle maan zijn onzin. Ik bepaal zelf wanneer ik het beest toelaat. “Ik geef jullie de laatste kans om weg te gaan,” zeg ik. De grom zit al in mijn stem. Het is een subtiele grom, je moet er echt op letten om het te horen. “Bek houden” zegt de inbreker met het pistool tegen mij. Ik kijk naar Rella en knik. Het is een kort knikje. Ik concentreer mij op de woede, laat het zijn werk doen. Mijn spieren bollen op en scheuren luid mijn kleren stuk. Mijn botte...

You cannot copy content of this page