web analytics
vrijdag, april 19

Tag: water

Vertelling: Tilt – Rob Geukens
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Tilt – Rob Geukens

Door Rob Geukens Men zei dat de horizonlijn niet altijd zo geplooid was, dat het landschap boven die lijn vroeger geen weerspiegeling was van ons eigen landschap. Ons leek het onmogelijk, maar de ouderen spraken over een tijd toen hun eigen grootouders jong waren en verhalen vertelden over zeilschepen die het Spiegelmeer bevoeren tot aan de horizonlijn en daar voorbij. Zij keerden na lange tijd terug, hun bemanningen vermoeid en bebaard, maar verrijkt met verhalen van wat zich aan de oevers van de overkant allemaal bevond. ‘Het spiegelbeeld van onze oevers,’ gromden onze ouders, wanneer we als kinderen deze verhalen opgewonden kwamen navertellen. Want iedereen wist natuurlijk dat je de horizonlijn niet kon oversteken. Wie de Plooi durfde te naderen kwam zichzelf tegen, eerst als een st...
Fantasize Special – De rol van de vrouw: Sprookjesmeisjes in een nieuw licht
De rol van de vrouw, Specials

Fantasize Special – De rol van de vrouw: Sprookjesmeisjes in een nieuw licht

Door Sigrid Lensink-Damen Bij Querido kwamen onlangs twee boeken uit met meisjes in de hoofdrol. Het ene is Hier komen wij vandaan van Leonieke Baerwaldt en het andere is De meisjes van Annet Schaap. Beide boeken hebben bekende sprookjes als uitgangspunt. Baerwaldt koos voor De kleine zeemeermin en Van de visser en zijn vrouw, Schaap bewerkte zeven overbekende sprookjes, onder andere Repelsteeltje, Roodkapje en Hans en Grietje. Hier komen wij vandaan In deze roman verweeft Baerwaldt drie hoofdverhalen subtiel met elkaar. Brenda en Loek gaan op een goedkoop stuk land wonen en willen daar zelf een huis bouwen, wat maar niet lukt. Alex werkt in een fabriek maar droomt ervan een aquariumwinkel te openen, alleen krijgt hij te kampen met een overleden moeder en drankproblemen, en Miriam e...
Vertelling: Vleugellam – deel 5
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Vleugellam – deel 5

Een verhaal van Isabelle Plomteux in zes delen. Lees ook deel 1, deel 2, deel 3 en deel 4. Ze zijn overdekt met zeewier en oesterschelpen en zitten onnatuurlijk hoog tegen zijn galeigrote lijf aan, maar ze zijn er wel. Botten als scheepsmasten en spieren als meertouwen houden de gehavende drakenhuid samen. In gestrekte toestand moet hun spanwijdte fabelachtig zijn. Boven op zijn rug, daar waar beide, hoogopstaande vleugels elkaar net niet raken, zit een kale rij hoge, roestkleurige stekels. Rugvinnen, denk ik, tot de maan me de waarheid onthult. Woede vlamt in me op. Geen wonder dat zijn vleugels er zo aan toe zijn. In tegenstelling tot de leden van de huizen en hun angst voor verwaaide veren, heeft hij dit zichzelf niet aangedaan. Iemand heeft zijn machtige wieken met massieve ijzeren...
Vertelling: Vleugellam – deel 4
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Vleugellam – deel 4

Een verhaal van Isabelle Plomteux in zes delen. Lees ook deel 1, deel 2 en deel 3. De prefect trekt de wijnkruik naar zich toe en schenkt voor ons allebei een flinke portie uit. ‘Je hebt gelijk,’ zegt hij rustig. Hij schuift een mok naar me toe. ‘Je moeder en ik kennen elkaar al heel lang. Heb je je nooit afgevraagd hoe je hier terecht bent gekomen?’ ‘Na de am…’ Ik krijg het woord nog steeds niet over mijn lippen. ‘Nadat ik geopereerd was? IJlend van de koorts? Nee, dat heb ik me niet afgevraagd, nee. In het begin was ik er te ziek voor en later…’ Ik haal mijn blik van mijn moeders onaangeroerde roemer en richt hem op de man die niet alleen mijn leven redde, maar het ook weer de moeite waard maakte. ‘U leerde me vooruit te kijken, niet achterom.’ ‘En dat heb je gedaan, jongen.’ Hij n...
Vertelling: Vleugellam – deel 3
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Vleugellam – deel 3

Een verhaal van Isabelle Plomteux in 6 delen. Lees ook deel 1 en deel 2. Vier jaar later. Ik heb net het eerste zomerhooi bijeen geharkt als ik in de verte een ruiter zie. In een wolk van stof en hitte rijdt hij in volle vaart de steile bergweg af die naar ons ordeklooster leidt. Zijn grijze mantel wappert als een banier achter hem aan. Ik laat hem jakkeren en ga verder met mijn werk. Slechts zelden nemen we een opdracht aan. Er is niets dat de leden van de spoorzoekersorde niet kunnen vinden als we onze zinnen erop hebben gezet, maar we zeggen zelden ja. Om te beginnen zijn er simpelweg te veel verzoeken en dan zijn er nog de dingen die beter verborgen kunnen blijven. Deze bezoeker valt ongetwijfeld onder een van beide categorieën, hoe wanhopig hij zo te zien ook is. De prefect zal ...
Vertelling: Vleugellam – deel 2
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Vleugellam – deel 2

Een verhaal van Isabelle Plomteux in 6 delen. Lees ook deel 1. Met een afkeurende blik komt Raugüur onder het zilvergrijze baldakijn uit. Net als ik legt hij de voorgeschreven stappen af, tot we recht tegenover elkaar staan. Het contrast tussen ons kan niet groter zijn: hij, een rots, breed, stevig en volstrekt onverschillig voor de wind die aan zijn kleren en vleugels rukt. Ik… een vogelverschrikker met veren is nog de beste omschrijving. Een schraal steltloperkuiken, dat worstelt om overeind te blijven. Ook al voedert mijn moeder me nog zoveel lekkere hapjes, ik kom geen ons bij. Volgens haar was mijn vader net zo toen hij jong was. Ik heb geen idee of het de waarheid is, of dat ze maar wat vertelt om me te troosten. Mijn vader verdween toen ik twee was. Hij vertrok op een zonnige, w...
Vertelling: Vleugellam – deel 1
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Vleugellam – deel 1

Een verhaal in 6 delen van Isabelle Plomteux. Met mijn knieën hoog opgetrokken en mijn handen voor mijn oren lig ik in het muffe, kille bed dat vannacht het mijne is. Vurig wens ik dat alles om me heen weg zou gaan, dat ik niet meer zou voelen, zou zien, zou horen. Maar hoe ik ook mijn best doe, de klamme kou in de kleine voorbereidingskamer hoog in de toren blijft. Mijn blote huid verandert langzaamaan in ijs, zelfs al lig ik onder twee bontvellen. Nu het vuur dat de ceremoniemeester in de haard aanlegde zo goed als uit is, sluipt ook de duisternis steeds verder naar me toe. Maar het is wat ik in die duisternis hoor, dat me de adem beneemt: het woedende gegrom van de opgesloten duikdraken. Ook al lig ik helemaal boven in de stormtoren van Varingseiland, vlak onder het platte dak wa...

You cannot copy content of this page