web analytics
vrijdag, maart 29

Tag: United in the Avalanche

Vertelling: Dubbele getallen – Heleen van den Hooven – deel 2
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Dubbele getallen – Heleen van den Hooven – deel 2

Door Heleen van den Hooven Lees hier deel 1. Het volgende uur vliegt in een waas voorbij. In het keukentje knip ik mijn haar in een rechte bob en verf het zo goed mogelijk zwart. Ik leen een rugzak van de kringloop en prop er op goed geluk mijn meest dierbare kledingstukken in, mijn bladmuziek, telefoon, oplader, zwarte handtas met inhoud en mijn vioolkoffer – mijn belofte aan mijn muze zal ik nooit breken. Op zoek gaan naar een viooldokter is het eerste dat ik in Valencia ga doen. Mijn hart bonkt onrustig en het avontuur bruist door mijn aderen. Mijn vingers trillen zo erg dat ik de veters van mijn Dr. Martens niet gestrikt krijg. Ik prop ze naar binnen. Dit is zo spannend. Ik ga het doen. Het is klaar met dit altijd zo voorzichtige leven. Ik wil niet meer bedachtzaam zijn. Lang ...
Vertelling: Dubbele getallen – Heleen van den Hooven – deel 1
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Dubbele getallen – Heleen van den Hooven – deel 1

Door Heleen van den Hooven In de verte staat het verkeerslicht op groen. De rij wachtende fietsers komt langzaam in beweging. Ik trap me rot om het te halen. De fietsketting kraakt, het achterspatbord ratelt en ergens loopt de fietstas aan. Het licht knipt net op rood als ik voorbij sjees. Aan de overkant dender ik de stoep op. Ik kwak mijn fiets in het fietsenrek en vis mijn vioolkoffer uit de fietstas. Pff, man wat heb ik het warm. Op de eerste repetitie van het nieuwe jaar kan ik niet te laat komen. Snel door. Driftig klikken mijn hakken over de tegels en mijn vioolkoffer klapt op en neer tegen mijn schouder. Al lopende knoop ik mijn lammycoat open en wikkel ik mijn sjaal alvast los. Het rood van mijn jurk zwiert rond mijn benen. In een flits zie ik voor me hoe ik ooit, in de verre ...
Vertelling: Hak en Elite en het trekken van de ijzeraders – Charles van Wettum
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Hak en Elite en het trekken van de ijzeraders – Charles van Wettum

Door Charles van Wettum Ze ligt plat. Ze is beschadigd tot diep in haar kern, ze weten nog niet of ze haar kunnen herstellen. Het is mijn schuld dat ze hier op de grond ligt. Naast haar liggen de brokstukken die van haar zijn afgebroken, gerangschikt naar de plaats waar ze weer zullen moeten ingevoegd. Een bord met kleinere brokstukken en splinters heeft de Dokter-Hersteller aan haar hoofdeinde gelegd. Niemand weet nog waar die geplaatst moeten worden of welke splinters essentieel zullen blijken voor herstel. Niemand kan voorspellen of daarna de magneetlijnen zullen hechten, de vochtverbindingen kunnen worden dichtgelast, de mineraaladers weer zullen gaan geleiden. Zijn haar processen definitief gestopt? Ik weet het niet, de Dokter-Hersteller kraakt en steunt en geeft geen enkel hoopvol...
Vertelling: Nix – Guido Eekhaut
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Nix – Guido Eekhaut

Door Guido Eekhaut Boogschutter Nix kijkt vanuit zijn kamer uit over de immense stad, die baadt onder de laatste stralen van de ondergaande zon. De twee manen, onvolmaakte parels, zijn reeds aan de hemel verschenen, elkaar achterna jagend, sterren met zich meeslepend. Ergens in de diepte van de stad huilen nachthonden omdat weldra hun heerschappij aanvangt, klagen de laatste vogels alvorens schuilplaatsen te zoeken en weerklinkt het bijna monotone geluid van de machines die vliegen en van de machines die voor energie zorgen. Boogschutter Nix houdt ervan hier elke avond te staan, tenzij ernstige zaken hem elders noden. Achter hem opent zich een deur met een nauwelijks waarneembare zucht en sluit zich dan weer. Hij draait het hoofd niet om, want er is maar één enkele bezoeker die hij ver...
Vertelling: De Sentinel – Mike Jansen
Actueel, Vertellingen

Vertelling: De Sentinel – Mike Jansen

Door Mike Jansen ‘Ik zeg je, dat ding, schip, wat het ook is, het bewaakt de grootste schat van het universum,’ zei Jason. ‘Hoe kun je daar zo zeker van zijn?’ vroeg Alda. Ze stuurde hun kleine schip behendig door een asteroïdenveld. De discussie die ze met Jason voerde was niet nieuw, maar ze had plezier in het treiteren van de kleine Aardling. Jason zuchtte. ‘In de hele Zinnebereich is nooit iets gelijksoortigs gevonden. Wat ruïnes, ouwe troep, potscherven, tot we vlak buiten Tau Ceti deze wereld vonden.’ Hij tikte op de transparante koepel van hun scheepje waarin op grote afstand de donkergrijze bal van Hadasha lag, een schaduwwereld die diepe voren door de puinvelden trok die om de ster heen cirkelden. ‘En de bewaker, natuurlijk, de Sentinel. Wat een schok bracht die teweeg in de ...
Vertelling: Koorts
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Koorts

Door Reinier Swartken Met een misselijkmakende klap schakelde de hypermotor zichzelf uit. Even dacht ik dat de aandrijving het onderweg had begeven en dat ik gedoemd zou zijn om stuurloos door het heelal te drijven tot ik van honger en gekte omkwam. Die angst was gerechtvaardigd, want het antieke schip dat ze me hadden gegeven vertoonde duidelijk mankementen. Het bokte en tolde rond als een op hol geslagen draaimolen. Een luik voor het cockpitraampje ratelde omhoog en er schoof een veelkeurige toverbal in beeld. Ik slaakte een zucht van verlichting. Het leek erop dat dit gammele stuk ruimteschroot me toch had gebracht waar ik moest wezen. Misschien juichte ik te vroeg. Het luikje schoof weer dicht. De raketmotoren ontbrandden kort. Het schip begon nog woester te schudden en viel naar ...
Vertelling: Vleugellam – deel 1
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Vleugellam – deel 1

Een verhaal in 6 delen van Isabelle Plomteux. Met mijn knieën hoog opgetrokken en mijn handen voor mijn oren lig ik in het muffe, kille bed dat vannacht het mijne is. Vurig wens ik dat alles om me heen weg zou gaan, dat ik niet meer zou voelen, zou zien, zou horen. Maar hoe ik ook mijn best doe, de klamme kou in de kleine voorbereidingskamer hoog in de toren blijft. Mijn blote huid verandert langzaamaan in ijs, zelfs al lig ik onder twee bontvellen. Nu het vuur dat de ceremoniemeester in de haard aanlegde zo goed als uit is, sluipt ook de duisternis steeds verder naar me toe. Maar het is wat ik in die duisternis hoor, dat me de adem beneemt: het woedende gegrom van de opgesloten duikdraken. Ook al lig ik helemaal boven in de stormtoren van Varingseiland, vlak onder het platte dak wa...
Vertellingen: 1897 – deel 3
Actueel, Vertellingen

Vertellingen: 1897 – deel 3

Een verhaal van Terrence Lauerhohn in vier delen. 3. ‘Temper uw weerschijn, moeder maan,’ fluistert het dorstige wezen met schrale stem. Het heft een klauw, strekt benige vingers uit naar het verarmde zonnelicht. Nagels, zwartgerand, rijten de lucht. Naar beneden gaan ze, kervend in vel, spieren, pezen. Hongerende lippen raken blanke huid. Een zachte zucht van dat wat voedsel wordt spoort de gulzigheid ongebreideld aan. Een kreng, in de tint van was, rest na het stillen. Een slap, leeg omhulsel dat als afval in het zwarte water neergelaten wordt. *** Giacomo wreef lusteloos de slaap uit zijn ogen. Stilletjes vervloekte hij zijn stommiteit van de dag ervoor. Hij had de nacht woelend doorgebracht, met het zinnenprikkelende beeld van de naakte signorina in zijn geest. Hij keek door...
Vertellingen: 1897 – deel 2
Actueel, Vertellingen

Vertellingen: 1897 – deel 2

Een verhaal van Terrence Lauerhohn in vier delen. 2 Onder een laken van duisternis overziet de jager het aardse, dorstig naar bloed. Later zal het stromen. Niets zal worden verspild. *** Hij arriveerde laat, veel te laat, de zon was net ondergegaan. Giacomo trok hard aan de deurbel, een koperen leeuwenkop met uitgestoken tong. Hij vloekte zacht, omdat hij de lengte van de reis en het woelige water van de Brenta had onderschat, en omdat hij de ijver van de gondelier die hem had gebracht, had overschat. Een minuut later kwam een bediende aanlopen, onder een zwakke lichtvlek uit de lantaarn die hij omhooghield. Toen hij dichterbij kwam herkende Giacomo de kleinste van de twee mannen die de signorina naar het politiebureau hadden begeleid. Het kereltje haalde het in sierlijke lussen ...
Halloween Drabbles: Oogst – Isabelle Plomteux
Actueel, Halloween, Rubrieken, Thema's, Vertellingen

Halloween Drabbles: Oogst – Isabelle Plomteux

Door Isabelle Plomteux Op een smoorhete, windstille augustusmiddag was ik gehaast onderweg naar een van onze tarwevelden. ‘Wat voor de…?’ Slingerend kwam mijn bestofte jeep op de smalle veldweg tot stilstand. In het midden van het grote perceel, tussen de zwaar doorbuigende halmen, wachtte een oude, in het zwart geklede vrouw me op. Met kaarsrechte rug, haar armen losjes langs haar lichaam, keek ze me met donkere ogen aan. Ze stond er alsof het een volkomen normaal iets was, maar er was geen enkele manier waarop ze daar geraakt kon zijn. Ze was omsloten door een zee van zinderend graan. Een niet bestaand briesje speelde met de uiteinden van haar hoofddoek en liet haar ouderwetse rok en blouse golven. Een paar seconden kreeg mijn koppige verstand de kans om haar onmogelijke ...

You cannot copy content of this page