web analytics
donderdag, april 18

Vertellingen

Halloween Drabble 2021 – Spinnenstorm
Actueel, Halloween, Thema's, Vertellingen

Halloween Drabble 2021 – Spinnenstorm

Door Ninja Paap-Luijten De storm had ervoor gezorgd dat de toverstaf van Jamie midden in zijn spreuk was gaan wiebelen. ‘Cool!’ zei Azir. Thom grijnsde. ‘Je pa gaat woest zijn.’ ‘Beste Halloween ever!’ piepte Lara. Mismoedig sloeg Jamie tegen de toverstaf, maar dat hielp niets. Hij had een emmer vol snoepspinnen willen toveren. In plaats daarvan blies de wind nu handenvol echte spinnetjes door de straat. Overal renden kinderen en hun ouders gillend weg. Een barse stem bulderde door de lucht en een verblindend licht flitste heen en weer. Het gegil sloeg om in kreetjes van blijdschap. Jamie plukte een vliegende spin uit de lucht en proefde hem. Suiker. ‘Uh-oh, wegwezen,’ zeiden zijn vrienden, waarna ze zich uit de voeten maakten. Jamies vader kwam aanlopen. Schuldbewust gaf Jamie...
Vertelling: Sharing
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Sharing

By Karen van den Andel. Translated from Dutch by René Damen. Warmth… Sweat… Smells… You and I together in the dark. In a satin diffused night making love together. I had to wait for this so long, be patient endlessly. But finally it’s here, you wanting me as much as I want you. Your breath stalls as you watch my masculinity, I agree that you are right when you say I’m beautiful. I kiss you. You tilt your head backwards so I can kiss your neck. You breathe heavily. Excitement… I find you pretty too, your body, hair and eyes… She strokes me, my underbelly responds. She laughs. You know how to do this… That’s why I chose you… The night is intense, time came to a halt. I bite her neck, taste her blood on my lips. She moans softly, her breast moves heavily up and down, against ...
Vertelling: Samen delen
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Samen delen

Dit verhaal verscheen op 30 augustus 2020 op deze site. Door Karen van den Andel Warmte…. Zweet…. Geuren… Jij en ik samen in de duisternis. In een satijn omfloerste nacht vrijen met elkaar. Ik heb hier lang op moeten wachten, veel geduld moeten hebben. Maar nu is het zover, jij wil mij net zo hard als ik jou… Je adem stokt bij het zien van mijn mannelijkheid, ik vind dat je gelijk hebt als je zegt dat je mij mooi vindt. Ik kus je. Je doet je hoofd achterover zodat ik ook je hals kan kussen. Je ademt zwaar. Opwinding… Ik vind jou ook mooi, je lichaam, je haar, je ogen…. Ze streelt mij, mijn onderbuik reageert. Ze lacht. Je weet hoe je het moet doen…. Daarom heb ik jou uitgekozen… De nacht is intens, de tijd is stil blijven staan. Ik bijt haar in de hals, proef haar bloed o...
Vertelling: Taart
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Taart

Door Ursula Visser In de gloeiendhete keuken van het Schimmenrijk, klonk een hels kabaal. Onyx kon nog net op tijd opzij springen. De metalen schaal met het mengsel dat ze aan het mixen was voor de taart, kletterde op de grond. ‘Ik ben een klungel,’ mopperde ze tegen Hades, die stilletjes in een hoekje van de keuken zat. Hades keek wel uit om nu iets te zeggen. Hij wilde een paar uur uit de drukte van verbrandingen, uitgerukte ogen en eeuwig vuur, maar hij had beter in zijn eigen kantoor kunnen blijven. ‘Kun je ook helpen, of blijf je me zitten aanstaren?’ sneerde Onyx terwijl ze haar lange staart in bedwang hield. Met tegenzin stond Hades op. Hij was verdorie heerser van de onderwereld, geen keukenhulp! Tot zijn eigen verbazing begon hij de brij van de grond te vegen en met beide h...
Vertelling: Koorts
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Koorts

Door Reinier Swartken Met een misselijkmakende klap schakelde de hypermotor zichzelf uit. Even dacht ik dat de aandrijving het onderweg had begeven en dat ik gedoemd zou zijn om stuurloos door het heelal te drijven tot ik van honger en gekte omkwam. Die angst was gerechtvaardigd, want het antieke schip dat ze me hadden gegeven vertoonde duidelijk mankementen. Het bokte en tolde rond als een op hol geslagen draaimolen. Een luik voor het cockpitraampje ratelde omhoog en er schoof een veelkeurige toverbal in beeld. Ik slaakte een zucht van verlichting. Het leek erop dat dit gammele stuk ruimteschroot me toch had gebracht waar ik moest wezen. Misschien juichte ik te vroeg. Het luikje schoof weer dicht. De raketmotoren ontbrandden kort. Het schip begon nog woester te schudden en viel naar ...
Vertelling: De drones
Actueel, Vertellingen

Vertelling: De drones

Door Guido Eekhaut Ik ben een fietskoerier voor Bermazon. Met fietsen doen wij wat niet met drones lukt: dezelfde dag nog een pakket leveren op de meest onmogelijke plekken in Amsterdam. De drones vinden onze concurrentie niet leuk. Ze zijn intelligent en zich maar al te goed bewust (hoewel dat niet de juiste term is) van hun precaire positie, want ze kunnen ons niet zomaar vervangen. Camerawerk, surveillance en zo, ja, daar zijn ze voor geschikt. Cameradrones voor routineopdrachten doen het goed op de markt, net als drones die hoogspanningsleidingen, fabrieksinstallaties of booreilanden inspecteren. Deliverydrones zijn doorgaans werkloos, want mensen op fietsen doen dat efficiënter. Mijn fiets is dan ook mijn voornaamste eigendom en bedrijfskapitaal. Ik eet en heb onderdak dankzij mij...
Vertelling: Ulfheddin – deel 4 en slot
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Ulfheddin – deel 4 en slot

Door Isabelle Plomteux. Lees ook deel 1, deel 2 en deel 3. Ik deins achteruit en trek de deken steviger om me heen. ‘Wat heb je in hemelsnaam gedaan?’ Ze recht haar rug. ‘Wat ik moest doen. Mijn geduld is op, jongedame.’ Razendsnel schrijft ze een omcirkelingsspreuk in de lucht. Ik duik weg en trek Halsteinn mee. We landen op de houten verandavloer, ik val recht op mijn gewonde arm. De tranen springen me in de ogen. Sissend adem ik in. Halsteinn vloekt. Het gebrul onder ons neemt onaardse vormen aan. Het terras begint te kreunen en te deinen. Nagels schieten los. De planken onder mijn moeders hoge hakken breken en springen met een hard gekraak omhoog. Geschrokken grijpt ze zich aan de balustrade vast. ‘Let op Tess, Ulv.’ Halsteinn springt overeind. Zijn sneeuwogen flitsen. ‘Het is wel...
Vertelling: Ulfhedinn – deel 3
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Ulfhedinn – deel 3

Een verhaal van Isabelle Plomteux in vier delen. Lees ook deel 1 en deel 2. ‘In het bos.’ Een koud, nat bos. Kreunend hijs ik me overeind. ‘Kan je lopen?’ Hij krabbelt omhoog. In zijn kleren zitten grote scheuren. Nu hij genoeg bloed heeft gekregen, groeien zijn wonden hopelijk op vampiersnelheid dicht. ‘Waar is Charles?’ vraagt hij. Ik maak een vaag gebaar naar de helling achter ons. ‘Daarboven. Ziedend van woede zo te zien.’ Ik raap mijn jas op en laat mijn armen voorzichtig in de mouwen glijden. Met gefronste wenkbrauwen tuurt Halsteinn naar het rode licht dat de grens van de tuin nog steeds bestookt. ‘Waarom komt hij ons niet achterna?’ ‘Omdat hij dat niet kan. Kom mee, mijn achterwerk is zo ongeveer aan de grond vastgegroeid. En honger heb ik ook ondertussen.’ Als ik me wil o...
Vertelling: Ulfhedinn – deel 2
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Ulfhedinn – deel 2

Door Isabelle Plomteux. Dit is deel 2 van 4. Lees ook deel 1. ‘Is hij je dierlijke gezel?’ ‘Soort van.’ Ulv en zijn roedel horen bij de tuin, niet bij mij. Het groene licht boven ons hoofd valt even weg, om des te uitbundiger weer te verschijnen. De vampier tuurt verrukt omhoog. ‘Hogerop kun je het nog veel beter zien,’ hoor ik mezelf zeggen, ook al zou ik net als Ulv beter afscheid van hem nemen. We klimmen de steile helling op. Ik hijgend en puffend, hij zo kalm als het spiegelgladde, stille meer achter ons. Nog even, zeg ik tegen mezelf. Nog heel even. Na een paar minuten komen we op een open plek aan de andere kant van de heuvel. Ik klauter een brede, platte rots op die uit de heuvelkam steekt. ‘Zo fel heb ik de Mirries al heel lang niet meer gezien.’ Hij gaat wat verderop zitte...
Vertelling: Ulfhedinn
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Ulfhedinn

Door Isabelle Plomteux. Dit is deel 1 van 4. ‘Tess?’ Muziek, geschater en flarden luid Schots dringen de rustige afwasruimte binnen. Met mijn handen in het sop kijk ik om. ‘Ja?’ Brian staat met een rood gezicht in de deuropening. ‘Zou je even kunnen bijspringen achter de bar? Tot Wendy hier is? Ik weet dat je je hond liever niet alleen laat, maar Colin en ik verzuipen. Die lapzwans van een Euan is weer eens niet komen opdagen en met het optreden deze avond zitten we stampvol. Ze drinken als gekken.’ Hij grijnst. ‘Vooruit dan maar.’ Ik trek mijn rubberen handschoenen uit en verwissel mijn natte schort voor een droge. Voor ik de pub inloop, kniel ik nog even bij Ulv neer. Met zijn zware kop op zijn poten heeft hij zich onder een tafel vol vuile vaat verschanst. Voor de zekerheid contr...

You cannot copy content of this page