Ze zit op de stoep van een grachtenpand, twee jassen over elkaar, verfomfaaid. Ze houdt een felgele plastic tas in houdgreep vast. Ik herken haar bijna niet, zelfs niet wanneer ze mijn naam zegt en uit haar rol stapt door energiek op te staan: ‘Sylvie!’
Ik slik. Wie staat er voor mij? Niemand anders dan Monique. Ik vraag wat er met haar gebeurd is. Ze legt uit. Een postpakket van haar spitsvondige tante: een schaar en een briefje eraan vastgemaakt met een touwtje. Ze leest de woorden: “Deze schaar wijs gebruiken. Je kunt er vrijheid mee knippen. Knip rond een mens, en zij wordt vrij.”
Monique had er geen moment over nagedacht en begon lacherig om zich heen te knippen. Dezelfde dag ging de telefoon. Haar baas verontschuldigde zich, het kapitaal van het bedrijf was in een klap weg en hij moest haar ontslaan.
Toen kwam haar vriend. Hij durfde haar niet aan te kijken toen hij zei dat hij verliefd was geworden op een ander. Zij had geen huis en hij wilde haar meteen in huis nemen. Of Monique ergens anders kon slapen? Ze wachtte geen moment en stoof de deur uit. Ze was al straten verder toen ze erachter kwam dat ze haar tas met mobiel en telefoon binnen had laten liggen.
Het was warm en ze liep naar het park. Daar was ’s avonds muziek naast het grasveld, waar ze nog een maand geleden met Jeroen had gezoend. Ze ging half opgerold liggen en viel in een diepe slaap. Ze was moe van alles.Toen ze wakker werd was ze vrij. Ze had geen werk meer, geen vriend, geen huis, geen spullen. Net zoals de vogels was ze. Het was geen besluit, ze rolde erin. Zo heeft ze een maand in het park geslapen.
‘Ik heb de schaar. Het briefje zit er zelfs nog aan vast,’ zegt Monique en haalt hem uit de plastic tas. Ik pak het briefje en lees de achterkant.
‘Heb je die ook gelezen, de achterkant?’ zeg ik.
‘Nee, staat er iets op dan?’ vraagt ze.
‘Ja. ”Verbreek de betovering door het draadje los te knopen.”’
Ze pakt het draadje en knoopt het los.
‘Monique, iedereen zocht je,’ zeg ik. ‘Jouw vriend was doodongerust. Hij heeft iedereen gebeld die je ooit kende, ook mij.’
‘Wat maakt het uit?’ zegt Monique.
‘Zijn verliefdheid is over, hij wil je terug,’ antwoord ik met zwakke stem.
Over de auteur:
Odile Schmidt (made in Paris, 1965) is een happy shadow artist die het talent van anderen helpt ontwikkelen vanuit haar psychologische achtergrond. Ze schrijft het korte werk, zoals korte verhalen en gedichten. Meermaals won ze wedstrijden en werd genomineerd (3x City2cities en 2x Baarnse Literatuurprijs, tweede bij Op Ruwe Planken). Ze haalde tweemaal de top 100 van de Prijs de Poëzie en verkent alles wat schrijven is, zoals songwriting, voordragen per telefoon en vertellen. Daarnaast is ze nog jurylid bij onder andere Edge Zero. De schaar won in 2012 de micro-fantasyschrijfwedstrijd van Schrijven Online.
Over de illustrator:
Hedwig Oudendorp-Damen (1982) is geboren en getogen in Leidschendam. Zij is altijd gefascineerd geweest door sprookjes, mythen en legenden. Het (voor)lezen hiervan en wandeltochten door de duinen en bossen, prikkelden haar fantasie. Assepoester (de Disney-variant) werd grijs gespeeld en later kwamen daar films als Legend, The Dark Crystal, Willow, Labyrinth, Magical Legend of the Leprechauns en The Lord of The Rings bij. Op de middelbare school werd tekenen aan het vakkenpakket toegevoegd en heeft zij kunnen experimenteren met verschillende teken- en schildertechnieken. De boekenkast staat vol met collecties sprookjesboeken, mythen en andere fantasieachtige boeken als De Bezeten Dunschiller, Harry Potter, Earthsea, etc.
© 2020-2024 Fantasize, Odile Schmidt & Hedwig Oudendorp-Damen