Ze zit op de stoep van een grachtenpand, twee jassen over elkaar, verfomfaaid. Ze houdt een felgele plastic tas in houdgreep vast. Ik herken haar bijna niet, zelfs niet wanneer ze mijn naam zegt en uit haar rol stapt door energiek op te staan: ‘Sylvie!’ Ik slik. Wie staat er voor mij? Niemand anders dan Monique. Ik vraag wat er met haar gebeurd is. Ze legt uit. Een postpakket van haar spitsvondige tante: een schaar en een briefje eraan vastgemaakt met een touwtje. Ze leest de woorden: “Deze schaar wijs gebruiken. Je kunt er vrijheid mee knippen. Knip rond een mens, en zij wordt vrij.” © Hedwig Oudendorp-Damen Monique had er geen moment over nagedacht en begon lacherig om zich heen te knippen. Dezelfde dag ging de telefoon. Haar baas verontschuldigde zich, het k...