Het Verhaal van een Eiland
Marieke Frankema
Toen ik ontwaakte, was ik al vele eeuwen oud. Toch was een besef als dit, meer dan alleen het verglijden van donker en licht, het stromen van het water en de strelingen van de wind, mij onbekend. Zelfs de wortels van de bomen waren nooit zo diep onder mijn oppervlakte geraakt.
Ik had er geen naam voor. Nog niet. Dat kwam pas toen ik mij hen gewaar werd. Ze stonden, liepen en sliepen op mij. Huilden, en schreeuwden. Ik voelde hun wanhoop en hun haat. Als ik hun tempo had kunnen aannemen, had ik hen van me af geworpen.
Nu brokkelden slechts aan mijn rand wat rotsen af.
Ik kan niet zeggen dat ik aan hun aanwezigheid wende – dat wilde ik ook niet – maar ze voedden wel datgene dat me wakker had gemaakt. Een bewustzijn. Ik merkte dat zij daar veel meer van bezaten en naarmate ze mij bewoonden, groeide mijn kennis. Groeide mijn begrip.
Ik verbaasde me over hun snelheid, maar toen ik na twee duisters hun zwakheid aanvoelde, begreep ik waarom. Wie zo snel sterft, heeft geen keus dan snel te leven.
Vooral de kleinsten waren zwak. De grootste gestalten vreesden voor hun levens. Zo sterk, dat de emotie diep in mij binnendrong. Medelijden ontwaakte en ik werd net zo boos en wanhopig als zij waren. De zoute druppels, die kleine kratertjes achterlieten op mijn grond, werden onverdraaglijk. Ik besefte dat mijn plan hen van mij af te gooien, niet alleen voor mij het beste was, maar ook voor henzelf.
Maar hoe deed ik dat zonder deze zwakke wezens te doden? Zij waagden zich wel in de wateren die mij met hun zachte golfjes omhelsden en beminden, maar ze kwamen nooit ver. Zeker niet ver genoeg om de overzijde te bereiken. En terwijl ik overdacht hoe ik hen daar kon brengen, werden mijn bewoners banger. De kleinste twee waren nauwelijks nog in staat hun gedachten aan mij te geven, hoe warrig ook. De groteren omhelsden hen zoals het water dat bij mij deed. Er ontstonden nog meer kratertjes.
Genoeg!
Ik spande mij tot het uiterste in en wist me te verplaatsen. Een heel klein stukje. Dit tempo zou nimmer genoeg zijn om de bewoners op tijd naar de andere gronden te brengen. Dat besef deed me pijn. Eén van hen, een van de onopvallende middelgroten, maakte contact met mij. Ik realiseerde mij dat deze mij had gewekt. Nu vertelde ze mij wat zij en haar soortgenoten nodig hadden.
Het was iets dat ik begreep. Bomen, gevoed door mijn grond, door de wateren, door de zon. Planten met grote wortelen, struiken met zoete bessen. Zij zag het voor zich, en ik wist hoe ik dit moest schenken. Als dit die zoute druppels kon stoppen, dan was er geen tijd te verliezen.
Ik duwde en stuurde, dwong wat in mijn grond sliep omhoog en groen, nam het tempo van de lopenden aan. Ik hoorde de kreten van verdriet overgaan in kreten van verbazing. De overvloed die ik gaf, werd gebruikt. Het zout, de tranen, droogden op.
Maar met volgegeten buiken rees onder hen de vraag waar de overvloed vandaan kwam. De tevredenheid ging over in onrust, verwerd tot angst en tot achterdocht.
Ze vonden haar. Mijn geestelijk moeder. Ze beseften hoe bijzonder ze was. Voordat ik iets kon doen, wierpen ze haar in het water.
Buiten mijn bereik.
En al snel buiten bereik van het leven. Haar lichaam spoelde een dag later aan. Diep in mij werd ze begraven.
Ik heb mijn eigen tranen hierover gehuild, zoals zij die haar doodden hadden moeten doen. Ik voel dat zij voortleeft in mijn bewustzijn, en ik koester haar, terwijl de dagen en nachten voorbij glijden. Er sterven er meer op mijn grond, al zijn er ook tijden dat er niemand komt. En ik wacht af, met het meisje in mijn ziel. Tot we haar dood kunnen wreken.
Als een spin in een web weeft Marieke Frankema alle verschillende aspecten van haar leven aan elkaar. Ze schrijft, zingt, acteert, danst, doceert, spreekt stemmen in en heeft daarnaast een druk gezinsleven. Inmiddels heeft ze vijf boeken op haar naam staan. Met haar debuut Dochter van de Zilv’ren Maan won ze de Castlefest Book Award. Haar nieuwste project is Marlistories, een digitale boekenbox met daarin elke week het volgende deel van een mooi verhaal, aangevuld met leuke, inspirerende en exclusieve goodies. Het Verhaal van een Eiland is er een van. Kijk voor meer informatie op de Marlistories–website.
Meer verhalen zoals Het Verhaal van een Eiland? Kijk in onze rubriek Vertellingen!
© 2015-2021 Fantasize