zaterdag, december 6

Tag: fantasy

Vertelling: Op het juiste pad – Gonda Kapika
Vertellingen

Vertelling: Op het juiste pad – Gonda Kapika

Door Gonda KapikaSinds het hele ecosysteem naar de pleuris was bleef de lucht altijd grijs. Clay liep vermoeid door de straten van de stad. Hij stopte even en keek omhoog. Vroeger was alles anders. Samen gingen hij en zijn vrienden altijd buiten voetballen. Onder de blauwe lucht en de hete zon schopten ze de hele middag tegen een bal aan.  Maar nadat alles was misgegaan… Clay schudde zijn hoofd, zuchtte diep en liep verder. Op zijn rug droeg hij een rugtas. Die was volgepropt met spullen waardoor de banden strak om zijn huid zaten. Clay had wat geloosd, maar de tas werd niet veel lichter.In de verte hoorde hij plotseling het geronk van een motor. Hij schrok en rende weg. Zijn ademhaling gierde door zijn longen. Een paar dagen geleden was hij overvallen door een motorbende. Ze hadd...
Vertelling: Vleugellam – deel 1
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Vleugellam – deel 1

Een verhaal in 6 delen van Isabelle Plomteux.Met mijn knieën hoog opgetrokken en mijn handen voor mijn oren lig ik in het muffe, kille bed dat vannacht het mijne is. Vurig wens ik dat alles om me heen weg zou gaan, dat ik niet meer zou voelen, zou zien, zou horen. Maar hoe ik ook mijn best doe, de klamme kou in de kleine voorbereidingskamer hoog in de toren blijft. Mijn blote huid verandert langzaamaan in ijs, zelfs al lig ik onder twee bontvellen. Nu het vuur dat de ceremoniemeester in de haard aanlegde zo goed als uit is, sluipt ook de duisternis steeds verder naar me toe.Maar het is wat ik in die duisternis hoor, dat me de adem beneemt: het woedende gegrom van de opgesloten duikdraken. Ook al lig ik helemaal boven in de stormtoren van Varingseiland, vlak onder het platte dak wa...
Vertellingen: 1897 – deel 4
Actueel, Vertellingen

Vertellingen: 1897 – deel 4

Een verhaal van Terrence Lauerhohn in vier delen.4.Omgeven door hout en steen ontwaakt de verschrikking weer. De helse jager kijkt op, kreunt, de zonnespiegel is voorbij haar volheid. Eén nacht blijft. Eén nacht slechts, om te jagen, om te voeden. Een maand volgt, een martelend leven als een sterveling. *** Giacomo lag onder wat bosjes die de kruising afbakenden waar hij de struikrover had gedood. Het was een wilde gok. Zijn voorgevoel bleek juist. Het rijtuig van de signorina kwam in zicht. Hij wachtte tot het gepasseerd was en zette een nieuwe achtervolging in. Tot zijn verwondering ging de reis niet via Chioggia. De menner week van de hoofdweg af en koos voor de route die iets noordelijk van Venetië, bij de kust uitkwam. Aangekomen bij de oever van de laguna sloeg de koets ...
Vertellingen: 1897 – deel 3
Actueel, Vertellingen

Vertellingen: 1897 – deel 3

Een verhaal van Terrence Lauerhohn in vier delen.3.‘Temper uw weerschijn, moeder maan,’ fluistert het dorstige wezen met schrale stem. Het heft een klauw, strekt benige vingers uit naar het verarmde zonnelicht. Nagels, zwartgerand, rijten de lucht. Naar beneden gaan ze, kervend in vel, spieren, pezen. Hongerende lippen raken blanke huid. Een zachte zucht van dat wat voedsel wordt spoort de gulzigheid ongebreideld aan. Een kreng, in de tint van was, rest na het stillen. Een slap, leeg omhulsel dat als afval in het zwarte water neergelaten wordt. *** Giacomo wreef lusteloos de slaap uit zijn ogen. Stilletjes vervloekte hij zijn stommiteit van de dag ervoor. Hij had de nacht woelend doorgebracht, met het zinnenprikkelende beeld van de naakte signorina in zijn geest. Hij keek door...
Vertellingen: 1897 – deel 2
Actueel, Vertellingen

Vertellingen: 1897 – deel 2

Een verhaal van Terrence Lauerhohn in vier delen.2Onder een laken van duisternis overziet de jager het aardse, dorstig naar bloed. Later zal het stromen. Niets zal worden verspild. *** Hij arriveerde laat, veel te laat, de zon was net ondergegaan. Giacomo trok hard aan de deurbel, een koperen leeuwenkop met uitgestoken tong. Hij vloekte zacht, omdat hij de lengte van de reis en het woelige water van de Brenta had onderschat, en omdat hij de ijver van de gondelier die hem had gebracht, had overschat. Een minuut later kwam een bediende aanlopen, onder een zwakke lichtvlek uit de lantaarn die hij omhooghield. Toen hij dichterbij kwam herkende Giacomo de kleinste van de twee mannen die de signorina naar het politiebureau hadden begeleid. Het kereltje haalde het in sierlijke lussen ...
Vertellingen: 1897 – deel 1
Actueel, Vertellingen

Vertellingen: 1897 – deel 1

Een verhaal van Terrence Lauerhohn in vier delen.1Vlerken slaan klappend open, jagen de nevel op. Waar de jager over de Laguna Veneta scheert, rimpelt het water, kleurt het zwart. De volle maan gidst de dood naar het leven. *** Bedachtzaam verschoof Giacomo de drie velletjes met schematisch getekende menselijke vormen tot ze in een boog op zijn bureau lagen. Elk blaadje toonde de afbeelding vanuit een ander gezichtspunt. De gerechtsarts had met een rood potlood de plaatsen gemerkt waar verwondingen waren aangetroffen, niet door vissen of ratten veroorzaakt. Een groot stuk van de hals was op elk blaadje vet gearceerd. Daar ontbrak het weefsel, net als bij de zestien andere jonge slachtoffers. Prooi waren ze, voor de monsters die het liefst in de nachtelijke uren hun verderfelijke ...
Vertellingen: Dodendanserslicht – deel 4
Actueel, Vertellingen

Vertellingen: Dodendanserslicht – deel 4

Een verhaal van Isabelle Plomteux in zeven delen.Ik hink rond de ondergesneeuwde resten van Schims rechtervleugel en ga op zoek naar mijn zadeltas. Met mijn in bont gehulde hand veeg ik mijn gestorven kameraad voorzichtig schoon. De Aïshi hebben blijkbaar alleen de voorkant van zijn reusachtige lijf geplunderd. Hier, voorbij de vleugels, is zijn bevroren lijf nog nagenoeg intact. Mijn maag draait zich om als ik eraan denk dat ze met hun botte bijlen op Schim hebben staan inhakken. Ik dwing het beeld uit mijn hoofd. Moeizaam laat ik me op mijn knieën zakken. Met beide handen graaf ik de sneeuw weg. Even later stuit ik op mijn zadeltas, stijf bevroren, maar heel. Ik dwing het stugge leer open. De tas is leeg, de deken weg.Op de bodem blinkt iets. Een laatste restant van het grote...
Halloween: Vertellingen – Steenmannetjes – Johan Klein Haneveld
Actueel, Halloween, Halloween, Specials, Thema's, Vertellingen

Halloween: Vertellingen – Steenmannetjes – Johan Klein Haneveld

Ik draaide de stevige plastic dop op mijn veldfles en genoot van de nog voelbare verfrissing in mijn mond en mijn keel. Een kriebelende druppel zocht zich een weg langs mijn kin en kronkelde over mijn hals naar mijn kraag. Ik ademde diep uit en zoog vervolgens mijn longen vol. Niet langer voelde mijn borst als een blaasbalg die het vuur maar nauwelijks gaande wist te houden. Het zweet op mijn voorhoofd begon ondertussen onaangenaam koud te voelen. Ik stond in de schaduw van een steile rotswand met links van mij een helling van grijze blokken. Pas een heel eind beneden scheen de zon erop en de donkerte kroop zienderogen verder omlaag. De dag was over zijn hoogtepunt heen. De lucht boven me was niet langer fel blauw. Het leek nu of het zwart van tussen de sterren er alvast doorschemerde. Al...
Vertellingen: Dodendanserslicht – deel 3
Actueel, Vertellingen

Vertellingen: Dodendanserslicht – deel 3

Een verhaal van Isabelle Plomteux in zeven delen.Als ik wakker word, lig ik met gespreide benen en armen vastgebonden op een ijskoude, stenen tafel. Ik ben zo goed als naakt. Mijn lange haar hangt los over mijn borstdoek en om mijn linkeronderbeen, daar waar het werd geschampt door mijn eigen pijl, zit een vuil verband. Mijn pas genezen rechterbeen hebben ze gelukkig met rust gelaten. Het grillige litteken steekt als een vuurslang af tegen mijn bleke huid, maar ziet er verder ongeschonden uit. Voor zover je natuurlijk van ongeschonden kan spreken in een situatie als deze. Elke spier, elke vezel van mijn gehavende lijf schreeuwt het uit. Van de kou, van de pijn. Het kan me niet schelen. Ik verdien niet beter. In mijn hoofd krijst Schim nog steeds. Mijn fout, denk ik steeds maar weer. M...
Vertellingen: Dodendanserslicht – deel 2
Actueel, Vertellingen

Vertellingen: Dodendanserslicht – deel 2

Een verhaal van Isabelle Plomteux in zeven delen.Bij de eerste wachter! Er is hier iets helemaal mis. De grote, soepele dieren met hun van kleur veranderende vacht horen hier al evenmin thuis als het ei. Ze komen van Bar-Marvoon, twee poorten verderop. Op dit moment is hun dikke pels even wit als de wereld die hen heeft ingepalmd, een teken dat ze behoorlijk uitgeput zijn. In de met botten opgesierde ijsslee van de Aïshi staat een slanke, in sneeuwvossenbont gehulde gestalte. Ik ben te veraf om te zien of het een man of een vrouw is. Een grote kap hult het gezicht van de onbekende in diepe schaduwen. Wel zie ik de arm die wordt geheven, de hand die door de lucht priemt. Recht op Schim en mij af, vingers gestrekt, handpalm naar boven. Nee. Goden, nee. Dit kan niet waar zijn. Een bestje...

You cannot copy content of this page