Door Jennifer Bholasingh James Jenkins was ruim drie uur lang de weg kwijt en hij wist dat dit lelijk zou gaan uitpakken. De FM-zenders op de radio zonden al geruime tijd een scherp spookgeruis uit. Het laatste wat de antenne had ontvangen – zo’n tien kilometer terug – was de stem van Wanda Jackson met het liedje Whole lotta shakin, daarna viel het uit de ether en klonk alleen nog dat irritante geruis. En tot overmaat van ramp viel het gps-signaal op zijn iPhone telkens uit. Hij vervloekte het ding. Het had hem in de steek gelaten, juist op het moment dat hij er afhankelijk van werd. Hij reed nu urenlang door de blakerende woestijn van New Mexico en er leek geen einde aan te komen. Het was werkelijk een kwelling zo ver van huis te zijn. Dit gebied bleek helemaal niet zo geweldig als Sa...

Door Zadok Samson De verwachtingen voor de nieuwe verfilming van Dune waren zo hoog gespannen dat het alleen maar kon tegenvallen. Toch had ik hoop. Nadat eerst de Chileense regisseur Alejandro Jodorowsky niet eens verder kwam dan pre-productie en daarna David Lynch er een verzameling sfeervolle doch onsamenhangende scènes van maakte, mocht Denis Villeneuve een poging wagen. Met deel één dan. Want het boek van Frank Herbert, waarop de film is gebaseerd, kon onmogelijk met één film recht worden gedaan. Als het genoeg oplevert krijgt Villeneuve groen licht voor het vervolg. Hij heeft in elk geval kunnen oefenen met het genre: zo leverde hij eerder het voortreffelijke Arrival af en wist hij een fantastisch vervolg te maken op Blade Runner. Bovendien is hij een groot fan van Herberts boek. ...