Een verhaal van Terrence Lauerhohn in 3 delen. Lees ook deel 1. Minutieus doorzocht hij het laboratorium terwijl zij het met openstaande bek en starende ogen nauwgezet onderzocht. Tussen de puinhopen van Mentors vernietigde apparatenvond hij weinig bruikbaars. Toch bleken de spaarzame middelen voldoende om een genezing op gang te brengen, mede dankzij de herstellende enzymen in het lichaam van de neosuchus, die zelfs het helingsproces van haar weggerotte hand versnelden. Tane gaf haar vers voedsel. Het halfdier at met evenveel geestdrift als toen ze het vlees van de hemeltand verorberde. Haar korte staart, bedekt met driehoekige schildjes, bewoog voortdurend tijdens het verslinden van het voedsel. Na elke gulzige hap opende ze haar bek en toonde ze haar blikkerende tandjes voor een aa...

Een verhaal van Terrence Lauerhohn in 3 delen. De zon verdween zinderend rood achter de aardse horizon. Tane zuchtte, elke dageraad confronteerde hem met de gruwelijke waarheid, dat de ster uitdijde en heter werd. Deze gewelddadige zelfverbranding was haar trage zwanenzang. Haar hitte werd langzaamaan te veel voor het leven op de werelden en in de biotopen die rond haar cirkelden. ‘Jij bent niet schuldig. Niemand kan jouw gezang stoppen,’ zei Tane met zijn blik strak op het hemellichaam gevestigd. ‘Al het vernuft waarover de mensheid beschikte, al hun techniek. Ze hadden moeten vertrekken.’ Hij beet op zijn onderlip tot hij de pijn voelde. ‘Nee, grootheidswaan liet hen deze weg inslaan. En ze plaveiden dat pad met zelfbedrog.’ Hoogmoed komt voor de val. Een van hun eigen wijsheden. De...