Door Guido Eekhaut Boogschutter Nix is nooit alleen, en dus ook nu niet, vergezeld als hij gaat van een entourage bestaande uit schildknapen, drones, celebranten, amanuensis, slippendragers, geneesdames, pages en soldaten. Zelfs de eenzaamheid van de slaapkamer wordt hem nog maar zelden gegund, want daar glijden schaduwen van andere schaduwen tussen de gordijnen en tegen de zoldering, immer in beweging, immer fluisterend. Al zijn manifestaties zijn een publiek eigendom, slechts zijn gedachten een persoonlijk geheim. In zijn functie is dat onvermijdelijk: hij is eigendom van het Collectief. Maar al die aanwezigheden geven slechts zijn isolement weer ten overstaan van de andere gezanten en andere diplomaten, die hij overigens steeds gemeden heeft. ‘Dergelijke avonturen passen niet bij u...

Door Mike Jansen Dag 1 Voor het eerst in drie maanden draaide ik de sleutel van mijn appartement op de begane grond weer om. Het ‘besmet’-stempel moest ik vanmiddag maar even wegboenen. In het voorbijgaan had ik de tekst op veel deuren zien staan. Te veel deuren. En van die deuren was een op de vijf voorzien van spijtbetuigingen en ‘rust in vrede’-kaartjes. Volgens de laatste berichten die ik gehoord had, waren de ziekenhuizen overvol en waren er kampen opgericht in parken en op trapveldjes in de grote steden. Vrijwel de hele Randstad ging naar de tering. De begraafplaatsen draaiden overuren. Ik hoorde het suizen van de bal die mijn richting opkwam en bepaalde de exacte snelheid en locatie die me noopte mijn hand op te steken en het ding uit de lucht te plukken. Het was een voetbal m...