Door Guido Eekhaut Ze hielden van elkaar zoals niet eerder twee goddelijke schepsels van elkaar hielden. Jaren later, nadat alles voorbij was, verdrongen de mythen over de minnaars de echte historische gebeurtenissen, maar de mensen verkozen uiteindelijk de mythen te horen. Maar toen, in hun eigen dagen, waren mensen niet erg blij om hun liefde voor elkaar. Het is ongepast, stelden sommigen. Het is een zonde, fluisterden anderen. Het is tegennatuurlijk, waarschuwden enkelingen. Het is een vergissing, sisten de meesten. Want hun liefde kruiste vele grenzen. Geen culturele grenzen, wat al eerder was gedaan. Geen raciale grenzen. Niet van godsdienst of gebruiken, maar van soorten. Hij was een Vogel, zij was een Vis. Ze ontmoetten elkaar in het kantoor van een handelaar op Nieuw-Caledo...

Door Isabelle Plomteux. Dit is deel 2 van 4. Lees ook deel 1. ‘Is hij je dierlijke gezel?’ ‘Soort van.’ Ulv en zijn roedel horen bij de tuin, niet bij mij. Het groene licht boven ons hoofd valt even weg, om des te uitbundiger weer te verschijnen. De vampier tuurt verrukt omhoog. ‘Hogerop kun je het nog veel beter zien,’ hoor ik mezelf zeggen, ook al zou ik net als Ulv beter afscheid van hem nemen. We klimmen de steile helling op. Ik hijgend en puffend, hij zo kalm als het spiegelgladde, stille meer achter ons. Nog even, zeg ik tegen mezelf. Nog heel even. Na een paar minuten komen we op een open plek aan de andere kant van de heuvel. Ik klauter een brede, platte rots op die uit de heuvelkam steekt. ‘Zo fel heb ik de Mirries al heel lang niet meer gezien.’ Hij gaat wat verderop zitte...