Door Zadok Samson
Het is wonderlijk hoe aantrekkelijk een trailer kan zijn. Neem nou die van Morbius. In deze nieuwe toevoeging aan het superheldenuniversum ontwikkelt Michael Morbius (Jared Leto) een medicijn tegen zijn slopende bloedziekte, maar betaalt daar wel een stevige prijs voor. Hij ontwikkelt bovennatuurlijke krachten en een onverzadigbare dorst naar mensenbloed. In de strips werd Morbius afgebeeld als vampier met zuignappen aan zijn handen, want het kon natuurlijk niet zo zijn dat de jonge stripliefhebbers getraumatiseerd raakten van met bloed bedekte vampiertanden. Ik vraag mij dan af waarom er überhaupt voor een vampier als protagonist is gekozen, maar dat is weer een ander verhaal. Belangrijker is dat volgens de trailer Morbius gewoon vampiertanden heeft om bloed mee op te zuigen. De film werd bovendien voorgesteld als een duistere trip met spectaculaire gevechtsscènes in de geest van The Matrix. Er werd een superheldenfilm (of antisuperheldenfilm) met een stevige bite beloofd. Toen de eerste kritieken scherper bleken dan Leto’s digitale vampiertanden, wilde ik Morbius helemaal zien. Zou deze film echt zo slecht zijn als de critici beweren?
De eerste beelden van Morbius zien er nochtans veelbelovend uit. Michael, zichzelf ondersteunend op een wandelstok, is per helikopter naar een grot gevlogen waarin honderden agressieve vleermuizen fladderen. Om duidelijk te maken hoe gulzig deze vleermuizen kunnen zijn ligt er voor de grot een afgekloven dierenlijk. Michael trekt zich daar niets van aan en vangt de donkere bijtgrage beestjes in een grote glazen kooi. Daarna spoelt Morbius terug in de tijd, naar het ziekenhuis dat Michaels huis is geweest. Wat dit ziekenhuis exact voorstelt begrijp ik nog steeds niet helemaal, het heeft te maken met kinderen met speciale behoeftes. Maar er zit mij iets anders dwars.
Regisseur Daniel Espinosa wil ons, het publiek, graag duidelijk maken dat de jonge bewoners van dit ziekenhuis buiten de maatschappij vallen. Het zijn freaks die de wereld liever kwijt dan rijk is. Hij laat dit zien door middel van een scène waarin een groepje jongens die consequent de kinderen uit staan te lachen. Michael hoeft maar uit het raam te kijken om met deze pestkoppen geconfronteerd te worden. Het ontlokt bij Michael de uitspraak dat hij en zijn vriend Milo (Matt Smith) tegen de wereld staan. Net als de Spartanen die tot op de laatste man hun land verdedigden. Die vergelijking vind ik persoonlijk een tikje geforceerd, het is exact zoals Michael het verwoordt.
Deze scène zal ongetwijfeld de bedoeling hebben om het karakter van onze hoofdrolspeler op te bouwen, om Michael te motiveren een medicijn te vinden en zo “normaal” te worden. Ik ben er ook van overtuigd dat Espinosa de beste intenties heeft. Desondanks lijkt hij een generiek plotelement in te zetten en dat op de automatische piloot af te werken. Ik heb ook zoveel vragen. Wie zijn die pestkoppen? Waarom staan zij voor het ziekenhuis de kinderen uit te lachen? Welke reden hebben zij om Michael en Milo te pesten? Hebben zij echt niets beters te doen? Had Emil Nicholas (Jared Harris), de dokter van Michael en Milo, die eikels niet kunnen wegjagen? Of iemand anders van het personeel? Bovendien komen die pestkoppen niet meer terug in de rest van de film, waardoor het erg onafgemaakt voelt. Of, om een ander woord te gebruiken wat mij regelmatig te binnen schoot: gemakzuchtig.
Dit is het euvel waar Morbius onder te lijden heeft. Het gaat emotioneel nooit zo diep, waardoor de personages nogal aan de oppervlakte blijven hangen. En als Espinosa probeert om die diepgang te vinden, komt hij niet verder dan vluchtig aangestipte clichés. De relatie tussen Michael en Milo is daar een goed voorbeeld van. Kennelijk was Milo altijd jaloers op Michael, maar die afgunst is nooit besproken. Milo’s jaloezie komt uit de lucht vallen, alsof Espinosa haastig naar een reden zocht om de twee boezemvrienden uit elkaar te drijven. En alhoewel deze “broedertwist”, zoals het wordt voorgesteld, Morbius wel voorziet van de benodigde dramatische druk, voelt het evengoed hol. Hoe vaak is dit verhaal niet verteld? En áls je met dit verhaal komt, stop er dan wat meer scherpte in. Een eigen draai, een eigen invalshoek. Geef het een eigen visie of kleur.
Waar Morbius overigens wel in slaagt, en mij ervan weerhoudt om hem helemaal af te schrijven, is het creëren van een gotische horrorsfeer. Zie hoe Michael op een schip voor het eerst in een vampier verandert en op de bemanning jaagt voor hun bloed. Espinosa maakt van het schip een drijvend spookhuis waar vanuit elk hoekje het monster tevoorschijn kan springen. Daar had ik veel meer van willen zien.
Ik vond het overigens ook opvallend dat Morbius lekker wegkijkt. Kennelijk weet de donkere filmstijl ervoor te behoeden dat de spanning helemaal verslapt. Maar hij had geen tel langer hoeven duren.
Mijn conclusie: de trailer van Morbius is veel geslaagder dan de film zelf. Maar ik heb inmiddels gehoord van andere kijkers die Leto als vampier wel kunnen waarderen en het wel degelijk emotioneel vonden, dus geef deze stripverfilming zeker een kans.
© 2020 – 2023 Fantasize & Zadok Samson