web analytics
donderdag, maart 28

Boekrecensie YA: Wereld zonder water – Inge Sleegers

Door Sven Demeyere

Cover van Wereld zonder water

Inge Sleegers was in 2018 een van de winnaars van de jaarlijkse kortverhalenschrijfwedstrijd van Schrijverspunt.nl en de dialoogwedstrijd Pennen met mosterd. Naast het schrijven kan ze zich ook goed bezighouden met theater, zingen en tekenen. Sporadisch waagt ze zich wel eens aan een blogartikel op haar homepage. Een terrasje met partner en zoon slaat ze nooit af. Iedereen heeft wel een favoriete leesplek, die van Inge is in het zonnetje in de eigen tuin.
Inge gebruikt graag maatschappijkritische thema’s in haar verhalen. In Een wereld zonder water heeft ze terug een actueel thema verwerkt.

Verhaal
In Atlantis is het water schaars. De thuisstad van Nimue is dan ook de laatste menselijke nederzetting met drinkbaar water.
Na de Grote Wateroorlog voerde een nieuw regime strikte regels in. Een van die regels bepaalt dat meisjes van achttien een examen moeten afleggen om te kijken of ze een plaats verdienen in de samenleving. Wat er met de niet-geslaagde meisjes gebeurt is algemene kennis maar men praat er niet over. Het enige wat Nimue weet is dat die meisjes nooit meer terugkomen naar hun familie. Haar vader heeft het moeilijk dus brengt haar moeder Nimue naar het examen, onder het motto dat wat het regime bepaalt, goed is voor de overleving. Maar nadat Nimue faalt voor haar examen komt ze terecht in een nachtmerrie. Ze moet voortaan in ‘de villa’ werken. Al vlug merkt ze dat ‘de villa’ niets meer is dan een bordeel waar de welvarende burger zich volledig laat gaan. Als Nimue gevoelens krijgt voor een van de andere meisjes weet ze daar niet goed mee om te gaan. Om te ontsnappen vlucht Nimue met enkele meisjes naar de rebellen. Maar of het daar nu zoveel beter is blijft maar de vraag. Samen moeten ze proberen om de orde terug te brengen.

Mijn mening
Bij de meeste dystopische verhalen staat de wereld waarop alles gebeurt op de voorgrond. Het is de wereld tegen de mens. In dit verhaal verdwijnt die wereld naar de achtergrond. Wie dus na het zien van de titel een boek verwacht waarin men smacht naar water, heeft het verkeerd voor. Het verhaal is zoveel meer.
Het verdwenen water kan men koppelen aan de opwarming van onze aarde en het grondwatertekort. Maar er zijn andere thema’s die meer aandacht vragen dan watertekort. Uitbuiting, onderdrukking, prostitutie en rebellie komen ook naar boven. Wat ook sterk aanwezig is, is zelfkennis. Nimue leert onder extreme omstandigheden zichzelf kennen. Met verlangens die ze nooit verwacht had, zoals haar plotse gevoelens als dat ene meisje tegen haar spreekt. Vriendschap waar ze niet dacht om die ooit te vinden. Vriendschap met meisjes die ook na de ontsnapping naar de rebellen voor elkaar door het vuur gaan.

Pracht van een verhaal
Het verhaal dat Sleegers schreef trekt je echt in het boek. De omschrijvingen van de personages doet hen echt uit het verhaal springen en vermoedelijk bij veel jongeren herkenning uitlokken over hun eigen gedachten en gevoelens.
Het verhaal op zich is prachtig geschreven. Het valt niet stil. Altijd laat Sleegers wel iets gebeuren waardoor je aangespoord wordt om te blijven lezen en veel te laat in je bed te kruipen. Het verhaal blijft lopen en hier en daar word je verwend met een plottwist die het verhaal in een stroomversnelling brengt. Het einde schreeuwt het echt uit dat er een vervolg moet komen. Een open einde waarna je je als lezer toch afvraagt of er nu eigenlijk iets veranderd is. Hiervoor moeten we zeker het vervolg lezen maar dat is absoluut geen straf.

Conclusie
Een zeer mooi geschreven verhaal met actuele thema’s erin verwerkt. Herkenbare personages die zichzelf echt leren kennen doorheen het verhaal. Een dystopisch verhaal waar het dystopische naar de achtergrond verdwijnt door al de gebeurtenissen.

 

© 2020 – 2024 Fantasize & Sven Demeyere

You cannot copy content of this page