Door Benne van der Velde ‘Nee, jij trekt volle zalen, nou goed?’ Schatkist was goed kwaad nu. Zo kwaad was ie nog nooit geweest. Nou ja, nooit. Hij wist niet hoe lang dat was, want hij was een antieke zeemanskist en stond al kist te zijn zo lang als ie zich kon herinneren, maar kwaad was ie! Maar Skelet was zo mogelijk nog kwaaier. ‘Oh. Wow. Dat is zo gemeen. Je weet dat ik niets liever wil. Je weet dat ik toen ik nog een levende nobelman was, dat ik gek was op theater. Dat heb ik je allemaal verteld. En ook wel meer dan eens! Nee, dit is laag, zelfs voor jou!’ Schatkist was niet onder de indruk. ‘Nobel, nobel. Zo ken ik er nog wel een paar. Van adel, eens, ooit, okay. Maar waarom denk je dat je hier bent? Dat je hier nog steeds bent, bedoel ik. Echt niet omdat je zo nobel was, ...