web analytics
vrijdag, maart 29

Tag: illustrator

Fantasize-schrijfwedstrijd – shortlist: Ik ben je angst – Eva Martens-Zandbergen
Actueel, Beestachtig leuke schrijfwedstrijd, Rubrieken, Schrijfwedstrijden, Vertellingen

Fantasize-schrijfwedstrijd – shortlist: Ik ben je angst – Eva Martens-Zandbergen

Ik ben je angst ik voed me met jouw bonzend hart en groei van schrik en kippenvel jouw nachtmerrie gaat nu van start en ik vermaak me wel ik plaats met mijn lange dunne staart heel zachtjes in je oor de engste droom, voor jou bewaard dus droom maar even door slaap maar zacht, ik vreet aan jou met mijn tanden scherp en vlijm in deze nacht vol kil en kou is jouw geheugen, mijn geheim waar jij het allerliefst aan denkt knaag ik nu uit je hoofd alles waaraan jij aandacht schenkt en wat jou is beloofd ’s avonds kruip ik in bed bij jou omhels je met mijn klauwen waar ik echt het meest van hou is stikken en benauwen met mijn sprieten verzwelg ik jouw geluk mijn grauwe vacht laat je kracht verdwijnen en als je gilt dan maak ik stuk dat is voor mij het fijne ...
Fantasize-schrijfwedstrijd – eervolle vermelding: Het kermisknuffeltje – Jennifer Harper
Actueel, Beestachtig leuke schrijfwedstrijd, Rubrieken, Schrijfwedstrijden, Vertellingen

Fantasize-schrijfwedstrijd – eervolle vermelding: Het kermisknuffeltje – Jennifer Harper

Het kermisknuffeltje De kleine Johnny keek vol afschuw naar het speelgoedbeest dat hij die middag uit een grijpmachine op de kermis had gegrist, om het bij thuiskomst meteen in de vuilbak achter in de tuin te gooien. Het beest had verschrikkelijk gestonken en er was iets griezeligs aan, iets wat hij niet kon verklaren. Hij had gehoopt dat het zou wegrotten tussen de etensresten. Niets was minder waar; het knuffeltje stond nu doodstil op zijn achterpoten aan het voeteneind van Johnny’s bed, precies in de streep maanlicht dat tussen het kiertje van de gordijnen scheen. Het licht wierp een sinistere gloed over zijn grijze vacht. En er was nog iets anders dat Johnny de stuipen op het lijf joeg: het knuffeldiertje was aanzienlijk veranderd. Eerst had hij op twee achterpoten gestaan. Nu had ...
Fantasize-schrijfwedstrijd – shortlist: De duistere heer – Robin Rozendal
Actueel, Beestachtig leuke schrijfwedstrijd, Rubrieken, Schrijfwedstrijden, Vertellingen

Fantasize-schrijfwedstrijd – shortlist: De duistere heer – Robin Rozendal

De Duistere Heer Alfred stampt door het nachtelijke bos met haar stenen kop geheven. Het is eeuwen geleden dat ze voor het laatst de bergen verliet, maar het is goed om de bomen te zien schudden bij elke stap die ze zet. Steentjes rollen weg en kleine dieren vluchten voor de aardbeving die haar wandeling teweegbrengt. Dat komt Alfred bijzonder goed uit, want het maanlicht is de enige reisgenoot die ze zich wenst op deze reis. Wanneer een schrille stem roept uit het duister naast het bospad, is haar eerste instinct om rustig voort te bolderen. Toch is er iets aan de stem waardoor ze luistert naar zijn woorden. ‘Ga jij toevallig richting zeg maar Oudenwater? Het eerbiedwaardige koninklijk paleis?’ Grommend komt Alfred tot stilstand. ‘Het is onbeschoft om magische bergbewoners te la...
Fantasize-schrijfwedstrijd – shortlist: Het hart van de steenreus – An Neven
Actueel, Beestachtig leuke schrijfwedstrijd, Rubrieken, Schrijfwedstrijden, Vertellingen

Fantasize-schrijfwedstrijd – shortlist: Het hart van de steenreus – An Neven

Het hart van de steenreus De staart brak steeds als eerste af. Een onmisbaar evenwichtsorgaan voor een pas uitgebarsten steenreus, slechts een nutteloos aanhangsel voor een volwassene. Het was niet zozeer dat Iwa haar staart zou missen, het ging er meer om wat het afbreken ervan betekende. Iwa nam de afgebroken staart in haar vuist en verbrijzelde hem tot gruis. Toen ze zich met een zucht overeind hees, brak een stukje van haar knieschijf af en rolde langs de helling naar beneden. Iwa sjokte erachteraan. Ze zag Kesseki al van ver staan. Door zijn grote gestalte viel hij op tussen de andere jonge steenreuzen. Toen hij haar zag, liep hij meteen naar haar toe en omhelsde haar stevig. Hij merkte niet hoe daarbij een stukje van haar schouder loskwam. Met een brede grijns vertelde hij haar ...
Fantasize-schrijfwedstrijd – eervolle vermelding: Rot(s)profetie – Anna Mattaar
Actueel, Beestachtig leuke schrijfwedstrijd, Rubrieken, Schrijfwedstrijden, Vertellingen

Fantasize-schrijfwedstrijd – eervolle vermelding: Rot(s)profetie – Anna Mattaar

Rot(s)profetie Het dak van het Carmoklooster lag in brokstukken tussen de kerkbanken. Met één hand hield Brígida haar omslagdoek op zijn plek tegen de kilte van de mediterrane novemberochtend; de andere hield ze uitgestrekt om haar evenwicht te bewaren op het puin. ‘Als Maria Carmo haar hoed verliest, volg dan de bliksemschicht en ontmoet de wijsheid der eeuwen,’ mompelde ze. Als Guaspar de Waanzinnige eeuwen geleden in zijn visioenen inderdaad een dak voor een hoed had aangezien, zou een storm de volgende stap moeten zijn. Maar hoewel Brígida’s humeur op onweer stond, was de hemel egaal grijs. ‘Rotprofetie. Rotobsessie van opa. Ik hoop dat hij doodgaat.’ Haar moeder keek geschokt achterom. ‘Brígida! Dat neem je terug.’ Brígida sloeg haar ogen ten hemel. ‘Ik hoop dat God hem voorspo...
Fantasize-schrijfwedstrijd – eervolle vermelding: De zaak van de perverse androïde – Frans van der Eem
Actueel, Beestachtig leuke schrijfwedstrijd, Rubrieken, Schrijfwedstrijden, Vertellingen

Fantasize-schrijfwedstrijd – eervolle vermelding: De zaak van de perverse androïde – Frans van der Eem

De zaak van de perverse androïde De mist kolkt door de straat. Gaslantaarns, koetsen en voorbijgangers spelen verstoppertje. Het ene moment zie je ze haarscherp, een seconde later zijn ze opgeslokt door de nevels die worden uitgespuwd door de mistmachines op het dak van Baker Street Station. Androïden hebben een hang naar nostalgie. Zo hebben wij mensen ze nu eenmaal ontworpen. En nu zijn ze de baas. Mijn naam is John Watson. Ik ben een gepensioneerde legerarts. Tijdens de pan-Europese oorlog lapte ik onze soldaten op. Mijn beloning bestond uit de nodige privileges, voor maar weinig mensen weggelegd. Al zal daarbij meetellen, dat mijn vriend en compagnon een androïde is met een legendarische status: Sherlock Holmes. Een gaslantaarn doemt op uit de mist en verspreidt aarzelend zijn v...
Vertelling: Naar het midden
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Naar het midden

door Isabelle Plomteux Ik droeg een breedgerande strohoed en in mijn nek, onder mijn lange vlecht, hing een vochtige halsdoek. Dat trucje hadden de dorpelingen me geleerd. Meestal hielp het prima, maar op deze zinderende dinsdagmiddag haalde het niet veel uit. De woestijnzon brandde ongenadig hard op me neer. Misschien moest ik het een paar uur voor bekeken houden en net als de rest van het team de schaduw van het tentenkamp opzoeken? Ik nam een slok uit mijn veldfles en hing het lauwwarme water weer aan mijn riem. Nee. Ik gaf het niet op, verdomme. Nog niet. De professor had me vijf dagen gegeven om mijn gelijk te bewijzen. Ik had er nog drie over. Drie en een half, om precies te zijn. En daar wilde ik geen seconde van verspillen, zelfs al werd ik langzaam maar zeker gestoofd. Vanacht...
Interview met Marcel van der Sleen
Actueel, Interviews

Interview met Marcel van der Sleen

Door Isabelle Plomteux Marcel is een van de vaste illustratoren van Fantasize. In die functie heeft hij ook al een paar verhalen van mij geïllustreerd. Naar aanleiding van de nakende publicatie van zijn tweede artwork-boekje, dit keer met eigenhandig ontworpen superhelden, mocht ik hem interviewen. Dag Marcel, fijn je eens een keertje in levende lijve te zien. Er komt een nieuw boekje uit met illustraties van jouw hand. Vertel. Dat klopt. Als alles goed gaat, zal het eind dit jaar beschikbaar zijn. Net als het eerste boekje met artwork, dat ik afgelopen zomer in eigen beheer heb uitgebracht, zal het achttien afbeeldingen tellen. Dit keer staan er geen zelfbedachte dieren in, maar originele superhelden. Elke superheld heeft zijn eigen supertabel naast zich staan, waar kenmerken en kr...
Vertelling: Koorts
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Koorts

Door Reinier Swartken Met een misselijkmakende klap schakelde de hypermotor zichzelf uit. Even dacht ik dat de aandrijving het onderweg had begeven en dat ik gedoemd zou zijn om stuurloos door het heelal te drijven tot ik van honger en gekte omkwam. Die angst was gerechtvaardigd, want het antieke schip dat ze me hadden gegeven vertoonde duidelijk mankementen. Het bokte en tolde rond als een op hol geslagen draaimolen. Een luik voor het cockpitraampje ratelde omhoog en er schoof een veelkeurige toverbal in beeld. Ik slaakte een zucht van verlichting. Het leek erop dat dit gammele stuk ruimteschroot me toch had gebracht waar ik moest wezen. Misschien juichte ik te vroeg. Het luikje schoof weer dicht. De raketmotoren ontbrandden kort. Het schip begon nog woester te schudden en viel naar ...

You cannot copy content of this page