Door Eowen Valk ‘Toon ons wie de leefbelasting aan de godin betaalt,’ zei de hogepriester. De puntige haaientand prikte in Ania’s handpalm. Ze probeerde te slikken, maar haar keel leek zo droog als een schep zand. De altaarzaal zat zo vol met mensen, dat diverse laatkomers buiten bij de ramen meeluisterden. Haar ogen ontmoetten die van Eran, die vanaf de tweede rij nagelbijtend naar haar keek. Hun zoontje sliep rustig bij hem op schoot. Om haar heen lieten andere moeders zuchten van opluchting ontsnappen. Ania vouwde haar hand open. Haar hart miste een slag. Dit moest een vergissing zijn. Als priesteres van Himala was ze toch veel belangrijker dan de andere moeders? Waarom bepaalden de heilige haaientanden nu dat zij haar kind moest afstaan? De tand gleed uit haar handen en tikte op d...