web analytics
zaterdag, april 20

Tag: dood

Boekrecensie: Fantasy volgens het boekje in Het Doodschap van Cocky van Dijk
Actueel, Boeken, Boeken, Recensies

Boekrecensie: Fantasy volgens het boekje in Het Doodschap van Cocky van Dijk

Door Sigrid Lensink-Damen Cocky van Dijk is uitgever en redacteur bij Uitgeverij Zilverspoor/Zilverbron. Zelf schrijft ze ook en ze heeft een aantal korte verhalen en boeken op haar naam staan. Haar meest recente boek (uit 2020) heet Het Doodschap met als ondertitel De schaduwkrijger. Het is het eerste boek van wat een serie moet worden. Ik moest grinniken toen ik achter in het boek las dat het idee van Het Doodschap kwam door een tikfout. Omdat Van Dijk en ik beiden scherp zijn op taal, vond ik het grappig om te zien dat een tikfout ook tot inspiratie en een heel boek kan leiden. Verhaalwereld Het Doodschap is een organisatie die bestaat uit schaduwkrijgers. Zij brengen zielen over naar de onderwereld en moeten daar het evenwicht bewaren. Via een ingenieus systeem met weegscha...
Recensie Netflix-serie: Russian Doll – poppetjes in poppetjes betekenen een ge(s)laagde serie
Actueel, Recensies, Televisieseries

Recensie Netflix-serie: Russian Doll – poppetjes in poppetjes betekenen een ge(s)laagde serie

Door Sigrid Lensink-Damen Series waarin tijd en dimensies worden gehusseld, zijn hot bij de streamingdiensten op het moment. Disney+ heeft Loki, Netflix de verschillende superheldenseries, zoals The Umbrella Academy en Flash. Nu is er ook eentje die buiten de superheldencategorie valt en de intrigerende naam Russian Doll draagt. Let op, dit artikel bevat spoilers. Herhalend verjaardagfeestje Nadia Vulvokov (gespeeld door schrijver en regisseur Natasha Lyonne) viert haar 36e verjaardag in het appartement van haar beste vriendin Maxine. Nadia heeft totaal geen zin in het feestje en staat zich op te laden voor de spiegel in een bizar ingerichte badkamer. Als ze later op de avond aan het feestje weet te ontsnappen met de smoes dat ze haar kat kwijt is en wil gaan zoeken, wordt ...
Vertelling: Anatha – deel 3
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Anatha – deel 3

Een verhaal van Terrence Lauerhohn in drie delen. Lees ook deel 1 en deel 2. Zij observeerde zijn tekortschietende hand. Hij balde deze tot een vuist. Zij keek hem strak aan. Haar ogen waren dof van tint, haar lippen vibreerden zachtjes. Tijd om haar te troosten kreeg hij niet. In het duister achter de ingestorte ingang kraakte iets. Een dierlijk geweeklaag volgde, waarna stilte heerste. Ze keken beiden in de richting vanwaar het geluid kwam. Hij draaide de loop van zijn wapen die kant op. Anatha greep met beide armen de muren vast en stak haar hoofd diep in het donker. Haar mond stond half open, haar tong klepperde van boven naar onder tegen haar gebit, terwijl ze gilde. Ze stuurde een staccato boodschap naar wat zich aan de andere kant bevond. Anatha’s opgetogen bui veroorzaakte opni...
Vertellingen: Dodendanserslicht – deel 6
Actueel, Vertellingen

Vertellingen: Dodendanserslicht – deel 6

Een verhaal van Isabelle Plomteux in zeven delen. De Aïshi zijn er als eerste. Hun donkere ogen branden van woede. Ze vormen geen cirkel deze keer, maar stellen zich in een lange rij achter me op. Ik moet er haast om glimlachen. Ik ga nergens meer naar toe, jongens. Toch niet in deze wereld. Hijgend houden de uitgeputte stormpanters van de bestjerka voor me halt. Hun pels is nu zo goed als doorschijnend. ‘Dwaas!’ De luchtweefster veert overeind en rukt haar bontkap af. Sneeuwwitte ogen in een sneeuwwit gezicht, omlijst door sneeuwwitte haren, boren zich in de mijne. Het rijmpje dat mijn moeder me als kind leerde, flitst door mijn ontzette hoofd. Wit als ijs, wit als sneeuw, ren ren of de ijskoningin gaat met je heen. Wit als ijs, wit als sneeuw, ren ren of de gevallene ...
Vertellingen: Dodendanserslicht – deel 2
Actueel, Vertellingen

Vertellingen: Dodendanserslicht – deel 2

Een verhaal van Isabelle Plomteux in zeven delen. Bij de eerste wachter! Er is hier iets helemaal mis. De grote, soepele dieren met hun van kleur veranderende vacht horen hier al evenmin thuis als het ei. Ze komen van Bar-Marvoon, twee poorten verderop. Op dit moment is hun dikke pels even wit als de wereld die hen heeft ingepalmd, een teken dat ze behoorlijk uitgeput zijn. In de met botten opgesierde ijsslee van de Aïshi staat een slanke, in sneeuwvossenbont gehulde gestalte. Ik ben te veraf om te zien of het een man of een vrouw is. Een grote kap hult het gezicht van de onbekende in diepe schaduwen. Wel zie ik de arm die wordt geheven, de hand die door de lucht priemt. Recht op Schim en mij af, vingers gestrekt, handpalm naar boven. Nee. Goden, nee. Dit kan niet waar zijn. Een bestje...

You cannot copy content of this page