Door Ruud van Hirtum Laat ik er maar meteen eerlijk voor uitkomen: ik ben docent Nederlands en ik lees graag fantasy. Als jongetje was ik al gegrepen door boeken en dan vooral door fantasierijke romans: De Zevensprong, De tuinen van Dorr, Kinderen van moeder aarde. Later maakte ik de overstap naar Engelstalige fantasy, van Tolkien, Terry Pratchett en Robert Jordan. Waarom? Omdat ik weinig keus had. In die tijd (we spreken van de jaren 90) was er binnen de jeugdliteratuur genoeg voorhanden, maar van Nederlandse fantasy voor (jong)volwassenen was nog nauwelijks sprake. Over de literatuurlijst die iedere leerling in de bovenbouw van de middelbare school moest lezen, maakte ik mij niet zo druk: ik hield immers van lezen, het maakte me niet zo veel uit wat. Maar ik baalde er wel van d...