web analytics
donderdag, maart 28

Fantasize Special – De rol van de vrouw: Gecharmeerd van Charmed

Door Ninja Paap-Luijten

Drie zussen ontdekken dat ze heksen zijn. Alsof het nog niet moeilijk genoeg is om als zussen samen te wonen… Dat is in een notendop waar Charmed om draait: een prachtige combinatie van magie en al het normale gedoe wat je in je leven tegenkomt.

De Halliwell-zussen – in de eerste plaats gewoon zussen
De eerste aflevering van Charmed werd uitgezonden in oktober 1998. Shannen Doherty (Prue), Holly Marie Combs (Piper) en Alyssa Milano (Phoebe) spelen de drie zussen die na lange tijd weer met elkaar in één huis gaan wonen. Dan ontdekken ze dat ze eigenlijk heksen zijn, als Phoebe een spreuk opleest uit een oud boek dat op zolder ligt. Ze zijn er niet direct heel blij mee, maar zullen ermee moeten omgaan, want met hun hervonden krachten komen ook vrij snel de demonen achter ze aan.

Foto: © Ninja Paap-Luijten

Wat de serie zeker nog steeds erg sterk maakt, is het feit dat Halliwell-zussen naast hun hekserij ook hun gewone sores hebben. Een liefdesleven met gebreken, een rottige baas, een studie – ze moeten alle ballen in de lucht zien te houden. Een eenvoudig voorbeeld daarvan is de opmerking die Piper maakt als ze zwanger is, dat haar buik ineens algemeen bezit lijkt te zijn geworden, omdat iedereen haar buik maar wil aanraken. Iedere vrouw die zwanger is geweest, herkent dat. Het zijn die kleine opmerkingen die voorbijkomen in deze serie, die duidelijk maken dat vrouwen de drijvende kracht achter het geheel zijn.

Na seizoen drie verdwijnt Prue uit de serie en wordt zij vervangen door Paige (gespeeld door Rose McGowan). Het is even wennen, deze nieuwe zus. Dat dat wel lukt en dat Paige een volwaardig lid van het gezin wordt, is volledig te danken aan het feit dat zij ook echt zichzelf mag zijn. Paige werkt als maatschappelijk werker en is daar ook goed in. Ze is gewend om alles alleen te doen, wat wel eens tot wrijving met haar ‘herontdekte’ zussen leidt, die vooral met de Kracht van Drie gewend zijn te werken. (De Kracht van Drie is wat de drie zussen zo sterk maakt in hun strijd tegen het kwaad.) Paige is anders dan Prue, maar heeft net als Prue een sterk karakter en zoekt haar eigen weg. Waar je soms ziet dat vervangers van hoofdrolspelers een slap aftreksel worden, waarbij het voor de kijker lastig kan zijn om het eerdere personage los te laten, merk je bij het personage van Paige echt dat ze een eigen stijl en inbreng heeft in de serie. Of je haar nou wel of niet ‘leuk’ vindt, ze zorgt voor een frisse wind.

Hoe je een goed concept de nek omdraait
De eerste drie seizoenen zijn heerlijk om naar te kijken. Vanaf seizoen vier gaat het steeds harder bergafwaarts, met als tragisch dieptepunt het achtste seizoen. Wat een klapper had moeten zijn, is een aanfluiting.

De twee voornaamste redenen voor de steeds minder goede seizoenen, zijn bezuinigingen en een andere aanpak. In de eerste seizoenen werd er gebruikgemaakt van een duidelijk, goed te volgen concept, waarbij het gewone leven de rode draad vormt; Prue heeft haar werk in het veilinghuis, Piper werkt in een restaurant en Phoebe worstelt met een leven zonder vaste baan. Dit zorgt ook allemaal voor spanningen thuis. In latere seizoenen draait de focus om; er wordt steeds meer aandacht gelegd bij de hekserij, de demonen-verhaallijn wordt vaak over meerdere afleveringen verspreid en het gewone leven heeft steeds meer te lijden (ook in schermtijd) onder de magische kant van het verhaal. De balans raakt zoek. En daarmee dwaalt de serie af van die steengoede kern die zoveel kijkers in eerste instantie wist te betoveren.
Als er dan ook nog eens flinke bezuinigingen bijkomen, waardoor een personage niet meer mag zweven (te duur) en in het laatste seizoen een ander letterlijk in de koelkast wordt gezet, is het einde toch wel echt helemaal zoek.

Charmed laat, helaas, heel goed zien hoe je een goed concept de nek om kan draaien door onzinnige veranderingen door te voeren en de verkeerde dingen weg te bezuinigen. Zelfs het feit dat Paige op zichzelf een prima personage is, kan de serie niet redden. Ze krijgt de kans niet om goed uit de verf te komen.

Daarnaast springt de serie met twee hele grote voeten in een valkuil; waren er in de eerste seizoenen hoofdrolspeelsters te zien die normale kleding droegen, later zie je dat ze steeds meer onthullende outfits gaan dragen, er moet per se een huwelijkscrisis in het verhaal worden gepropt (die totaal niet bij de karakters van de personages past) en er duiken ineens clichéfiguren op. Nimfen, kabouters met een pot goud en hé, laten we Cole (gespeeld door Julian McMahon) nog eens terug laten komen – een demon die wordt verslagen, terugkomt, wordt verslagen… afijn. Het ergste is nog dat de uiteindelijke verhaallijn van Cole blijft steken in een soort spirituele limbo. Het leek er veel op dat er nog iets met hem zou gaan gebeuren, maar dat kwam niet meer.

Je kunt met zo’n serie niet ongestraft populaire personages uit de serie gooien, doodmaken, in de koelkast zetten of simpelweg laten verdwijnen, om ze te vervangen door al eerder verslagen slechteriken, vanuit het niets opduikende andere heksen en weinig tot de verbeelding sprekende hulpjes van teruggekeerde slechteriken. De laatste seizoenen van de serie kunnen stomweg niet opboksen tegen de veel betere eerdere seizoenen.

Foto: © Ninja Paap-Luijten

De kracht van Charmed
Hoewel de serie intussen bijna vierentwintig jaar oud is, blijft de belangrijkste kracht ervan nog steeds overeind staan: de wisselwerking tussen de zussen, volwassen vrouwen die zichzelf weten te redden. Dat blijft over het algemeen overeind staan. De ene aflevering is sterker dan de andere en de special effects hebben de tand des tijds niet altijd even goed doorstaan, maar er is veel leuks in deze serie te ontdekken. Voor veel beslissingen die de makers hebben genomen, zijn voors en tegens te bedenken. Een verhaallijn over meerdere afleveringen uitspreiden hoeft natuurlijk niet verkeerd te zijn en waarom zou je ook geen nimfen of oude goden laten opduiken? Daar staat tegenover dat de kern van de serie echt uit het oog wordt verloren, wat dan ook de zwakke laatste seizoenen tot gevolg heeft. Dat is jammer, vooral als je kijkt naar hoe krachtig het begint.

Van alles wat
Wat je er ook van vindt, Charmed heeft van begin tot eind van alles wel wat. Humor, spanning, drama, alles komt voorbij en dat blijft zo. Soms wordt er ook overduidelijk met clichés gespeeld, zoals de aflevering waarin een van de zussen (als ze in het verleden terecht zijn gekomen) met een punthoed op haar hoofd op een bezem stapt om een rondje te vliegen. Ik hou van zulke humor. En doordat er ook veel tussen zit wat geen cliché is, blijft die balans overeind.

Ondanks de bezuinigingen en veranderingen is deze serie het meer dan waard om alle afleveringen te kijken. De powervrouwen die de boel dragen, doen dat meestal goed en zijn wat dat betreft iconisch geworden als de moderne heks.

 

© 2020 – 2024 Fantasize & Ninja Paap-Luijten

You cannot copy content of this page