Door Sven Demeyere

Inge Sleegers werd geboren in 1984. Ze was een dromerig kind dat een leven als actrice of zangeres wel zag zitten, maar op een communicatiedienst terechtkwam. Ze omschrijft zichzelf als het typische girl-next-door tijdens haar jeugd. Haar eigen opgroeien, en de ups en downs daarbij, gebruikt ze als inspiratie voor haar boeken. Ze schrijft vooral voor de jeugd, omdat die volgens haar alles zoveel intenser beleeft als het gaat over liefde, plezier of verdriet.
De boeken van Inge Sleegers hebben meestal maatschappijkritische thema’s. Dit past ook bij de schrijfster, die zichzelf identificeert als feministe met een zwak voor verloren zaken.
Met Wereld van wanhoop schreef Sleegers het tweede en laatste deel van het tweeluik over de stad Atlantis.

Het verhaal
In Wereld zonder water werd de stad Atlantis bevrijd en werd Alene de nieuwe president. In deel twee is het eerste wat Alene als president doet, het afschaffen van het verplichte examen voor de meisjes, maar dit moeten de jongens jammer genoeg bekopen. Vanaf veertien worden ze geacht om de stadsmuren te bewaken. Een levensgevaarlijke taak. Hoe de bevolking op deze hervorming zal reageren, zal de toekomst moeten uitwijzen. Wanneer Alene dreigt te ver te gaan, in wat meer en meer op een wraakactie begint te lijken, doet Nimue er alles aan om die plannen een halt toe te roepen. Als Atlantis geteisterd wordt door een natuurramp escaleert alles en is niets meer zeker. De vraag is of de stad zal standhouden tegen de natuur en tegen de acties van de bewoners. Als er dan nog een mysterieuze vreemdeling opduikt die alles probeert te verstoren en een doodgewaande figuur weer opduikt, moet Nimue al haar kennis aanwenden om vriend en vijand van elkaar te onderscheiden.

Mijn gedachten
Dit tweede deel start waar deel één gestopt is. Je zit direct weer in het verhaal, wat ook wel aangeeft dat indien je Wereld van wanhoop leest zonder de voorkennis van Wereld zonder water, je cruciale info mist om die ervaring optimaal te krijgen.
Sleegers schrijft zeer vlot en laat maar weinig ruimte om adem te halen. De spanningsmomenten volgen elkaar op en plottwisten zorgen voor de cruciale kronkels die een lezer nodig heeft om in het verhaal te blijven.
De personages zijn goed uitgewerkt en zijn zelfs gegroeid ten opzichte van het eerste deel. De samenwerking tussen bepaalde personages is volwassener geworden. Hun karakter is dieper uitgewerkt dan in het eerste deel.
Zo krijgen hedendaagse thema’s een plaats in dit verhaal. Denk daarbij aan koppels van hetzelfde geslacht en hun problemen om kinderen te krijgen of gewoon hun liefde te tonen in het openbaar. Sleegers brengt deze thema’s terloops aan bod. Ondanks dat het een dystopisch verhaal is zorgt dit ervoor dat het lijkt op de wereld waarin de lezer zelf leeft. Velen onder ons zullen hier of daar wel iets herkennen tijdens een gebeurtenis of bij het gedrag van een personage.

Het slot
Het slot brengt de lezer nog genoeg verrassingen om de aandacht stevig vast te houden. Alles wordt mooi afgesloten en elk personage krijgt terecht wat hij verdient.

Conclusie
Een spannend tweede deel van een tweeluik dat zich afspeelt in een dystopische wereld, in een stad waar de ene dictator de andere opvolgt. Een verhaal met hedendaagse thema’s die hun weg zoeken om de lezer toch soms aan het denken te zetten. Personages die overkomen als geloofwaardig, waar makkelijk een band mee opgebouwd kan worden.