web analytics
zondag, april 28

Boekrecensie – Teenage Mutant Ninja Turtles: The Last Ronin

Door Marcel van der Sleen en Mariëlle Douma

Foto: © Mariëlle Douma

Vier inmiddels bijna legendarische woorden zijn nog net zo levend als bij hun ontstaan in 1984: Teenage Mutant Ninja Turtles. In de cartoons van nu zien we vooral vrolijke kleuren en grappige verhalen. Dat was echter wel anders in de begindagen. In de verhalen over de vier schildpadden die een chemische stof over zich heen kregen en daardoor in bijna menselijke versies van zichzelf veranderden, trof men een harde, ruigere stijl en veel woestere verhalen. Met de komst van The Last Ronin gaan de originele schrijvers – Kevin Eastman en Peter Laird – daarom terug naar hun roots: ze schreven na 38 jaar eindelijk een passend einde voor de TMNT-saga.

Deze vierdelige graphic novel (gebundeld in een hardcover) begint met het beeld van een eenzaam overgebleven Turtle, die zijn weg zoekt door een post-apocalyptisch New York, op weg om wraak te nemen op de moordenaar die hem zijn volledige familie heeft ontnomen. Welke gebeurtenissen hebben tot deze duistere taak geleid – en nog belangrijker, welke van de vier originele Turtles is The Last Ronin?

Thuiskomen
Voor fans van TMNT is The Last Ronin werkelijk thuiskomen. Het verhaal heeft alles wat je mag verwachten: veel actie maar ook veel grote en soms ook volwassen thema’s zoals verlies en eer. Dat klinkt wellicht wat zwaar, zo voelt niet: de Turtles hebben geleerd dat je nooit mag opgeven, hoe slecht het er ook voorstaat – en met dit stukje optimisme weten ze altijd wel een oplossing te vinden voor de problemen waar ze mee te maken krijgen. Knap is ook dat het verhaal zo is verteld dat je met weinig achtergrondkennis van de eerdere verhalen kunt genieten. Dit is des te indrukwekkender als je bedenkt dat originele makers Kevin Eastman en Peter Laird al jaren niet meer hadden samengewerkt.

Foto: © Mariëlle Douma

Ruig en dynamisch
Het verhaal begint met keiharde actie, je zit er als lezer direct in. Vooral de gevechtsscènes zijn indrukwekkend: ze zijn heel filmisch in beeld gebracht. Soms voelt het bijna alsof ze zich in slow motion afspelen – deze tempowisselingen dragen bij aan de opbouw van de spanningsboog. De tekenstijl sluit daarmee goed aan bij de manier van vertellen: ruig en dynamisch. Hoewel de tekenaars de graphic novel een veel modernere uitstraling hebben gegeven dan de originele comics uit 1984, voelt het wel als een voortzetting van de originele stijl. De frames zijn stuk voor stuk prachtig en volledig in kleur uitgewerkt. Het kleurgebruik zetten de tekenaars ook nog eens vernuftig in: van futuristische neon verschuift dit langzamerhand naar grauwe en grijze tonen naarmate het verhaal zich verder ontwikkelt, en op die manier ondersteunt de kleurzetting het verhaal dat de makers willen vertellen.

De lezer komt er langzamerhand achter wie van de vier originele Turtles de laatst overgeblevene is, en waarom die doet wat hij doet. Sterk hieraan is vooral de karakterontwikkeling. Als je al bekend bent met de karakters van de verschillende Turtles, dan zal het je zeker verbazen welke Turtle uiteindelijk in deze rol is gekropen. De overgebleven Turtle voert interne dialogen met zijn broers – een element dat een grote toegevoegde waarde heeft, want zo zien we ook in deze graphic novel een deel van de interactie die hij vroeger met zijn broers had en dit draagt duidelijk bij aan de karakterontwikkeling. De trouw aan zijn broers is een element dat er echt uitspringt in deze passages.

Foto: © Mariëlle Douma

Authentiek
Een deel van het verhaal wordt verteld in flashbacks. Een gouden greep, want de flashbacks zijn getekend in de originele stijl van Eastman en Laird – in zwart-wit. Het geeft de comic een zweem van authenticiteit en het is daardoor nog invoelbaarder dat de originele makers achter de tekentafel zaten. Leuk is ook dat de hardcover afsluit met een serie artworks van verschillende (betrokken) kunstenaars, die elk in hun eigen stijl de Teenage Mutant Ninja Turtles eer aan doen. Indrukwekkend en waardig.

Conclusie
Met The Last Ronin is er na 38 jaar eindelijk een waardig slot geschreven voor een episch verhaal. Een echt verzamelstuk voor de TMNT-fan, maar ook een mooie manier voor nieuwe fans om kennis te maken met een legendarische comicreeks.

 

© 2020 – 2024 Fantasize, Marcel van der Sleen & Mariëlle Douma

You cannot copy content of this page