Ik ken Jeff Goldblum als de macho wetenschapper uit Jurassic Park en de stamelende wetenschapper uit Independence Day. Ik heb hem nooit gezien als de vijand, de slechterik van het verhaal. Dat hij die rol wel degelijk kan spelen bewijst hij met Mr. Frost uit 1990, geregisseerd door Philippe Setbon (Ange de feu). Het begin alleen al is fantastisch. Politieagent Felix Detweiler (Alan Bates – The Mothman Prophecies) brengt een bezoekje aan Frost in verband een opmerkelijke tip: twee dieven hebben namelijk een lijk gevonden op Frosts landgoed. Maar voor hij over de reden van zijn bezoek kan beginnen, wil Frost hem toch echt eerst wat zelfgemaakte baksels laten proeven. Felix weigert. Wordt er een spelletje gespeeld? Als zij eindelijk tegenover elkaar zitten, vertelt Felix over de tip die de politie heeft gehad. Klopt het, over dat lichaam? Frosts antwoord is opmerkelijk: jazeker! Sterker nog, zo geeft hij grijnzend toe, hij heeft wel meer dan één lichaam begraven, in zijn achtertuin.

Frost wordt gauw weggestopt in een gesticht, waar hij grondig wordt onderzocht. Wie is deze kerel? Waarom is er geen achtergrondinformatie over hem te vinden? Waarom heeft hij zijn daden opgebiecht, beleeft hij zoveel plezier aan het moorden? De therapeuten doen hun best, Frost houdt twee jaar lang koppig zijn mond. Felix kan de zaak maar niet loslaten en raakt geobsedeerd door de macabere seriemoordenaar.

Er lijkt een doorbraak te komen als Sarah Day (Kathy Baker – Edward Scissorhands) zich met de zaak bemoeit. Als zij en Frost in dezelfde ruimte staan, begint hij plots te spreken. Eerst komt Sarah niet veel verder met hem, tot hij gewoon toegeeft wie hij eigenlijk is: de duivel. Sarah gelooft daar (uiteraard) niets van, waarop hij er alles aan doet er haar van te overtuigen dat hij wel degelijk de baas van de onderwereld is. Zo laat hij eenvoudige “trucjes” zien, zoals het smelten van Sarahs ring in zijn hand, het beïnvloeden van iemands gedrag, of het tonen van hallucinaties. De argwaan groeit, Sarah laat zich niet zo gemakkelijk ompraten.

Felix zit evenmin stil en wil koste wat kost Sarah waarschuwen voor het gevaar. Door Frost is hij zijn vrouw kwijtgeraakt en hij weet zeker dat de raadselachtige psychopaat tot op het bot kwaadaardig is. Helaas weet hij evenmin tot haar door te dringen. Intussen manipuleert Frost de mensen in zijn omgeving, vinden er raadselachtige moorden en zelfdodingen plaats. De druk op Sarah wordt steeds hoger en bereikt het breekpunt als haar gehandicapte broer ineens weer kan lopen. Maar als Frost inderdaad de duivel is, wat wil hij dan van haar? Waarom wil hij zo graag dat uitgerekend Sarah in hem gelooft?

Mr Frost is een heerlijk broeierig mysterie met Goldblum als middelpunt, die zo bewijst ook eens iets heel anders neer te kunnen zetten. De lichte stamel in zijn spraak was in eerdere films goed voor komisch effect, nu geeft het zijn personage juist een sinister tintje.

De vraag waar Mr Frost om draait (is hij nou wel of niet de duivel) wordt dankzij Goldblums koele, afstandelijke spel in het midden gehouden. Door geen moment te vallen in overacteren en zich in te houden, blijf je je afvragen of hij niet gewoon een psychopaat is met waanideeën. Ergens doet het denken aan de tegenpool van zijn personage in The Fly, waarin hij juist steeds opgefokter werd. Nu straalt Goldblum kilte uit. Fysiek is hij er wel, daar is alles mee gezegd. Toch voelt het soms alsof hij slechts een observant is die spottend lacht om ons nederige mensjes. Het einde geeft misschien nog een onnodige doch heerlijk duistere hint weg, Mr Frost blijft in boosaardige nevelen gehuld.

Fantasie Service: Koop de film op Bol.com

© 2020-2020 Fantasize & Zadok Samson