web analytics
donderdag, maart 28

Interview: Meaghann Baeken

Door Isabelle Plomteux

Meaghann Baeken/Morgan Blade; © eigen foto

Kan je jezelf even voorstellen? Wie is Meaghann Baeken/Morgan Blade?
Wel, om te beginnen ben ik een trotse Belgische Boogschutter die geboren is op 16 december 1993 met een vrij moeilijke naam om te spellen (waarvoor dank, papa). Je spreekt het trouwens uit als “Mieghan Baken”.
Als baby van enkele maanden oud werd er bij mij oogkanker vastgesteld. De dokters waren er op zich snel bij, maar toch moest mijn linkeroog compleet worden weggehaald. Die operatie gebeurde toen ik amper 13 maanden was, dus ikzelf heb niet zo veel herinneringen aan deze periode en ik heb nooit echt geweten hoe het is om met twee ogen te kunnen zien. Iets waar ik wel veel herinneringen aan heb, zijn de vele ziekenhuisbezoeken de jaren nadien – en nu nog – wanneer ik op controle moest gaan. Dat was dan van de ene dokter naar de andere. Of beter gezegd: van de ene wachtkamer naar de andere. Mijn moeder is altijd een enorme lezer geweest waardoor zij me vaak voorlas. Later evolueerde dit dan naar zelf boeken lezen tijdens het wachten, en dat liefst van al in een fantasierijke wereld. De echte wereld kende ik namelijk al goed genoeg.
Die voorliefde voor fantasy deel ik met mijn moeder en mijn jongere broer. Het was dan ook geen verrassing toen ik eindelijk de pen oppakte om aan een manuscript te beginnen, dat het in dit genre was.

Hoelang schrijf je al?
Ik denk van toen ik een jaar of tien was. Tijdens een workshop gedichten schrijven op school in het kader van Gedichtendag, zei de lesgeefster de volgende magische woorden: poëzie hoeft eigenlijk niet te rijmen. En vanaf dan ben ik het ene na het andere poëziealbum begin te vullen met kinderachtige gedichtjes.
Tijdens mijn tienerjaren ontdekte ik dan weer de wereld van fanfiction, plus een internationale site waar je deze kon schrijven in het Engels, onder een gebruikersnaam. Ik ben nogal een onzeker persoon van nature en worstel al mijn hele leven met faalangst, dus de afscherming via die gebruikersnaam en het feit dat ik een scherm tussen mij en de lezers had, hielp enorm. Door de positieve commentaren daar groeide langzaam mijn zelfvertrouwen en besloot ik om te gaan deelnemen aan schrijfwedstrijden bij ons in België.
Leuk weetje, mijn ouders wisten toen nog niet zo zeer dat ik schreef. Nu ja, ze wisten wel een beetje af van de fanfiction maar voor de rest verdween alles wat ik neerpende in een doos ergens achterin de kast. Maar als je aan schrijfwedstrijden meedoet, dan komt uiteindelijk het moment dat je uitgenodigd wordt voor de prijsuitreiking. Toen kon ik het niet langer verbergen. Tot mijn grote verbazing behaalde ik zelfs verschillende eerste plaatsen of landde ik in de top drie of bij de eervolle vermeldingen. Ergens in die periode is de droom van ‘ooit wil ik een boek schrijven’ in mijn hoofd beginnen rond te dolen. Al vond het – en vindt het vaak nog steeds – een waardige tegenstander in dat venijnige stemmetje dat mijn onzekerheid voedt.

Heb je bepaalde schrijfopleidingen gevolgd?
Hier en daar eens een workshop of een cursus van een vijftal lessen. Eerlijk gezegd ben ik gewoon begonnen met schrijven en heb ik al doende veel fouten gemaakt en veel bijgeleerd. In mijn ‘professionele’ studie ben ik wel altijd met taal bezig geweest. Zo heb ik eerst twee jaar voor leerkracht Nederlands/Engels gestudeerd om daarna over te gaan naar de opleiding Journalistiek.

In welk(e) genre(s) en voor welke leeftijd schrijf je?
Ik schrijf Young Adult Urban Fantasy, dus ik zou zeggen vanaf een jaar of 11/12 tot vampiers van enkele eeuwen oud? Persoonlijk vind ik het altijd moeilijk om een leeftijd op een boek te plakken aangezien niet elk kind/jongere dezelfde interesses heeft, laat staan hetzelfde leesniveau.
Al moet ik wel toegeven dat achter de schermen ik tevens bezig ben met een magisch jeugdboek… Dus in de toekomst zal de fantasy altijd deel uit maken van de beschrijvingen van mijn boeken, maar het kenmerk “Young Adult” kan veranderen.

Je boeken worden uitgegeven bij de Nederlandse uitgeverij Kabook. Hoe ben je bij hen terecht gekomen?
Dat is opnieuw een heel verhaal… Eind 2011 is mijn vader gestorven. Ik stond vlak voor mijn kerstexamens van mijn laatste jaar in het middelbaar, mijn achttiende verjaardag was in iets meer dan twee weken en ik moest gaan beslissen wat ik na dat schooljaar wilde gaan doen. Schrijven heeft me toen enorm geholpen om alles een beetje een plaats te geven in de rollercoaster die het leven toen werd.
Op een gegeven moment heb ik me toen gewaagd aan een manuscript dat iedereen nu kent als Muse Academy en het geheim van Helikon. Toen het af was, wilde ik het zoals voordien gewoon in een doos steken en ergens achterin een donkere kast verstoppen. Maar dat was buiten mijn proeflezer, ook wel bekend als mijn moeder, gerekend. Zij heeft me aangemoedigd om het op te sturen naar uitgeverijen.
Ik had natuurlijk mijn research gedaan en een lijstje opgesteld van allerlei uitgevers. Mijn eerste ronde begon ik met een zevental uitgevers aan te schrijven. De tweede en derde ronde was iets van een vijftal namen. De eerste afwijzing kwam binnen. En de tweede. De derde… Dat irritant stemmetje in mijn hoofd kwetterde er lustig op los, want natuurlijk werd ik afgewezen. Ik? Een boek publiceren? Dat kon ik toch helemaal niet!
In die laatste ronde van uitgevers aanschrijven, zat een andere Nederlandse uitgeverij die net op dat moment een manuscriptenwedstijd organiseerde in het genre fantasy met als eerste prijs een uitgeefcontract. Ik was al half vergeten dat ik Muse Academy hiervoor had opgestuurd, totdat ik een mailtje kreeg met het bericht dat ik in de top tien stond. Met een groep vrienden en familie trokken we naar Nederland waar het feestje met de bekendmaking van de winnaar werd gehouden. Voordat je uit je stoel springt: nee, ik heb die wedstrijd toen niet gewonnen. Maar na afloop van de prijsuitreiking kwam het hoofd van de uitgeverij naar me toe om me toch even op het hart te drukken dat ik niet mocht opgeven. Want ze hadden echt wel genoten van mijn verhaal.
Twee dagen later ben ik aan mijn vierde ronde van uitgevers aanschrijven begonnen met als een mogelijkheid Kabook. Ongeveer een week later had ik een mailtje van hen dat ze graag met me wilden samenwerken. Ik weet nog goed dat ik het bericht eerst zelf een stuk of drie keer heb gelezen voordat ik mijn gsm onder de neus van mijn moeder schoof, puur omdat ik echt dacht dat ik aan het dromen was.

© Meaghann Baeken/Morgan Blade

Kan je je boeken even voorstellen? Standalone of serie? Korte inhoud (eventueel tekst van achterflap)
Om te beginnen is er dus mijn serie Muse Academy die in totaal zes delen gaat krijgen. Hier gaat het verhaal over Imogen Parker, een meisje met een talent voor schrijven. Ze wordt toegelaten tot een mysterieuze kunstschool op een Grieks eiland waar Griekse mythologie tot leven komt.
In het eerste deel Het geheim van Helikon komen Imogen en haar vrienden er achter hoe levendig die Griekse mythologie wel niet is. Zeker wanneer de vervloekte sirenen zich even komen voorstellen. Die hebben namelijk nog een appeltje te schillen met de muzen.
Het vervolg Zwarte magie brengt de vriendengroep voor het eerst buiten het eiland waar hun school gelegen is. Vlak nadat Imogen een nieuwe voorspelling ontvangt van het Orakel van Delphi, krijgen de negen uitverkoren vrienden elk dezelfde droom over een jongen met spookachtig groene ogen. Dan wordt de wereld geteisterd door rampen en extreme weersomstandigheden. Is dat toeval? Zou het iets te maken hebben met de waarschuwing van het Orakel? Samen met Epps, leraar fotografie, gaat de groep noodgedwongen op avontuur buiten Muse Academy om de wereld te beschermen. De reis neemt hen mee naar onverwachte plaatsen en naar nieuwe vrienden. Maar ook oude vijanden komen uit de duisternis gekropen.

Dan is er nog Het Apocalypsverbond dat het eerste deel in de trilogie van de Van Helsingkronieken is. Dit verhaal speelt zich af in een wereld waar de mensheid weet heeft van magische wezens, alleen zijn ze er niet zo’n grote fan van. Lux, een jonge heks, is echter gebeten om te bewijzen aan de gewone mensen dat niet alle magie slecht is. Hier gaat ze ver in. Heel ver. Zo ver dat wanneer ze mensen probeert te redden van een demonencirkel, ze zelf het leven laat. Er is echter één klein probleempje… Wanneer ze in de troonzaal van Dood komt, blijkt ze niet op zijn gastenlijst te staan. Het was helemaal niet de bedoeling dat Lux die nacht stierf. Dood geeft haar echter een keuze: of haar ziel zal voor altijd zweven tussen het hiernamaals en de levende wereld, of hij geeft haar een tweede kans op leven onder het ‘Van Helsingpact’. Alleen wil hij bij die laatste keuze er wel iets voor in de plaats.

En voor de lezers die al mijn boeken al kennen: ja, ik ben bezig met schrijven aan deel drie van Muse Academy en ik ben het vervolg op Het Apocalypsverbond aan het plannen.

Verwerk je bepaalde thema’s in je werk? En zo ja, waarom vind je ze belangrijk?
Bij Muse Academy speelt vooral Griekse mythologie een rol en het gegeven van een kunstschool waar je talent eigenlijk je superkracht is. Ik heb altijd een voorliefde gehad voor verhalen, legendes en mythes. De Griekse mythologie neemt daar wel een beetje de kroon aangezien dit ook altijd een interesse is geweest van mijn moeder. We hebben er hier thuis ongelofelijk veel boeken van en we hebben vrijwel elke documentaire hierover al eens gezien. Dus dit was echt de basisinspiratie voor mijn verhaal.
De kunstschoolsetting… Eerlijk? Ik heb Muse Academy een beetje geschreven uit frustratie. Frustratie dat ik vanuit verschillende hoeken te horen kreeg ‘ja, je bent best goed in schrijven’, maar dat ik er niets mee kon of mocht doen. Want schrijven? Daar zit toch geen goede job of een stabiele toekomst in? En eigenlijk is dat het geval met alle soorten van kunst en tot op een bepaald niveau ook sport. We leven in een maatschappij waar alles zo prestatiegericht is, dat alles daarvoor moet wijken. Ook creativiteit. Mijn jongvolwassen brein kon daar niet altijd goed mee omgaan. En dus dacht ik: ik creëer gewoon een wereld waar creativiteit wél belangrijk is. Sterker nog, het is net je talent waarmee je gescout wordt voor Muse Academy en het is datzelfde talent dat je superkracht is tegen de slechteriken.

Over het algemeen steek ik natuurlijk veel magie in mijn verhalen. Deels omdat ik dit altijd zelf tof vond om te lezen, deels omdat ik zelf een praktiserende heks ben. Iets met een verslaving aan de serie Charmed toen ik een jaar of acht was. Plus, ik vind het leuk om het standaardbeeld van ‘heksen en magie’ wat te moderniseren.

Daarnaast heb je nog het gegeven van ‘anders zijn’ waar ik vaak mee speel. Ikzelf heb maar één oog en mijn broer heeft een vorm van autisme, dus in mijn omgeving zijn we ons zeer bewust van het ‘anders zijn’, ook al heb ik een hekel aan die term. Zelf noem ik het liever ‘uniek zijn’. Dat ‘uniek zijn’ is geen slecht iets, al zegt het merendeel van de wereld soms iets anders. Maar ja, Lux bijvoorbeeld valt in deze categorie omdat ze als heks zijnde wil bewijzen dat niet alle magie – en dus niet alle magische wezens – slecht zijn. Dat zijzelf eigenlijk veel meer is dan het label ‘heks’ en dat je dat kan ontdekken als je haar een kans geeft.

Waar zijn je boeken te krijgen en in welke vorm zijn ze te vinden?
Mijn boeken liggen voor zover ik weet niet fysiek in de winkels, maar ze staan wel in de systemen dat je ze kan bestellen bij je boekhandel of via een website die boeken verkoopt. Verder kan je ze natuurlijk ook vinden op de webshop van de uitgeverij of kan je ze gesigneerd scoren als je me tegenkomt op één van de vele events die ik bezoek.

Van de bibliotheken in Nederland weet ik dat ze mijn titels altijd goed hebben ingekocht. Bij sommige Belgische bibliotheken liggen ze ook. Is dit nog niet het geval in die bij jou in de buurt? Dan houd niemand je tegen om een suggestie te doen.
Alle drie zijn zowel in gewone paperback versie als e-book verkrijgbaar.

Waar sluit je werk bij aan?
Muse Academy wordt vaak vergeleken aan de ene kant met Harry Potter door de schoolomgeving waar alles zich afspeelt, en aan de andere kant met Percy Jackson door de Griekse mythologie in een moderne setting.
Voor de Van Helsingkronieken is het een mix van Charmed, Van Helsing (die film met Hugh Jackman) en misschien een vleugje Supernatural.

Wie zijn je favoriete auteurs?
Harry Potter is altijd een groot deel geweest van mijn jeugd en maakt vandaag de dag nog altijd een groot deel uit van mijn leven. Ik ben een echte Potterhead. De schrijfster achter de reeks is jammer genoeg de laatste jaren in achting bij mij gedaald door bepaalde uitspraken die ze heeft gedaan.
Rick Riordan – van de Percy Jackson-boeken – daarentegen is echt mijn held en grote voorbeeld. Met zijn liefde voor allerlei soorten mythologieën die hij dan verwerkt in zijn verhalen… Laat ons zeggen dat er een reden is waarom ik anderhalve boekenplank in mijn persoonlijke bibliotheek aan zijn boeken heb opgedragen.
Verder geniet ik enorm van de hertellingen van Sarah J. Maas en Marissa Meyer.

Waarom schrijf je? Wat vind je er leuk aan en wat niet?
Het leukste aan schrijven vind ik enerzijds de controle die je hebt. Als schrijver beslis jij – als je personages tenminste braaf luisteren – wat er gebeurt in je verhaal en hoe het allemaal loopt. Anderzijds vind ik het enorm leuk dat je je kan verliezen in een wereld die jezelf hebt gecreëerd. Het is al lang geen hobby meer, maar een passie gemixt met een goede dosis aan zelftherapie.
Dingen die ik niet leuk vind… writer’s block en soortgelijke dipjes. De coronaperiode heeft er bijvoorbeeld bij mij serieus op ingehakt. Gelukkig niet op het vlak van gezondheid, maar wel op mijn creativiteit. Alle events vielen weg, de uitgeverij liet weten dat ze een manuscriptenstop deden omdat ze geen steun vanuit de overheid kregen, papier werd ik weet niet hoe duur… Ik had echt het gevoel van ‘waarom doe ik dit dan nog?’ Langzaam maar zeker ben ik uit dat dipje aan het klauteren door dus verder te schrijven aan Muse Academy 3. Al is het wel een opgave. Zeker omdat ik op dit moment midden in een actiescene zit en die vind ik altijd moeilijk om juist op papier te krijgen. Want in mijn hoofd zie ik de film. Maar ik moet die film nu in de juiste woorden zien te gieten op zo’n manier dat het spannend blijft én de lezers diezelfde film ongeveer voor hun geestesoog zien verschijnen tijdens het lezen.

Waar ben je als auteur te vinden?
Ik heb een eigen Facebookpagina onder Morgan Blade. Verder ben ik nog te vinden op Instagram, al is het daar gewoon Meaghann Baeken, en kan je me terugvinden via mijn blog en YouTube-kanaal die beide de naam Quillscene dragen.

Op mijn Facebookpagina en Instagram deel ik altijd de events waar ik sta met mijn boeken. Dus houd die zeker in de gaten mocht je me eens willen spotten in het wild.

Het Schrijverscollectief in actie; © eigen foto

Daarnaast ben je ook de drijvende kracht achter Het Schrijverscollectief. Kan je hier wat meer over vertellen?
Halloween 2016 kwam Muse Academy en het geheim van Helikon uit. Ik was natuurlijk superblij! Mijn eerste boek! Yes! Maar daarna kwam de ontnuchtering. Want een boek schrijven en uitbrengen, dat is één ding. Ze in een winkel krijgen om te verkopen? Dat is bijna een onmogelijke onderneming als je geen grote uitgever achter je hebt staan.
‘Dan maar zelf naar events trekken om mijn boek te verkopen!’ Goed idee, tot ik de standprijzen zag. Wanneer je 200 euro en veel meer moet gaan betalen voor alleen de grond en dan zelf nog de nodige tenten, tafels en stoelen moet gaan voorzien… Dat haal je er in je eentje niet uit. Een oproepje op Facebook deed me realiseren dat ik niet de enige schrijver was met dit probleem. Dus zijn we ons gaan organiseren als team. Samen delen we dus stands op events om de prijzen wat te drukken, maar we helpen elkaar ook op andere vlakken. Ik omschrijf het altijd als een groep voor en door schrijvers die elkaar steunen in de pieken en de dalen van het schrijverschap.
We zijn niet elkaars concurrenten maar collega’s. Het heeft geen nut om gaten in de boot te schieten in de hoop iemand onderuit te halen want we zitten allemaal in diezelfde boot. Met elkaar te helpen en te ondersteunen gaan we veel verder geraken. Op dit ogenblik is Het Schrijverscollectief enorm gegroeid. Er staan veel meer events op de agenda, er zijn natuurlijk tevens meer schrijvers die aan mijn mouw komen trekken om mee te doen en we proberen zelfs hier en daar een eigen projectje uit de grond te stampen.
Ooit hoop ik mijn eigen boekenbeurs te organiseren waarmee ik op tour kan gaan door Vlaanderen, maar een project waar we nog niet zo lang geleden mee zijn gestart heet ‘Mead and Read’. Een kennis van ons collectief heeft haar eigen medeshop en is zelf een boekenfan. Samen met haar brengen we nu boekenmede op de markt. Dit is eigenlijk honingwijn die gelinkt wordt aan onze boeken. We zitten nog in een opstartfase, maar er is wel al een Muse Academy-mede met als smaak Yucatanhoning. De gouden kleur deed me denken aan de godendrank ambrosia uit de Griekse mythologie waardoor het dus een prefecte combinatie is met mijn reeks.

Is dit alles wel te combineren met het schrijven?
Projecten zoals de ‘Mead and Read’ en het geregel omtrent de evenementen vraagt natuurlijk tijd en energie. Het is evident dat dit van mijn schrijftijd afsnoept, maar op lange termijn is het wel een verlengde van mijn schrijven. Want zonder het Schrijverscollectief zou ik amper op events staan met mijn boeken. Dus ja, het neemt tijd weg van het schrijven maar ik heb het er graag voor over.

Boek en mede; © eigen foto

Wat zijn je toekomstplannen?
Op korte termijn wil ik mijn reeksen die nu bezig zijn afwerken. Daarnaast hoop ik stiekem dat ze ooit worden vertaald naar het Engels.
Mijn jeugdboek zou ik graag op de markt brengen, net als tientallen verhalen die nu nog door mijn hoofd spoken. Maar ik wil vooral verder doen zoals we nu bezig zijn en nog op veel events staan met mijn vrienden van Het Schrijverscollectief. Want hoeveel energie dat ook vraagt van mij, ik krijg er dubbel zoveel energie van terug.

Bedankt voor het interview!

 

 

© 2020 – 2024 Fantasize & Isabelle Plomteux

You cannot copy content of this page