web analytics
vrijdag, maart 29

Interview: Cato Frederiks

Door Isabelle Plomteux

Cato Frederiks, © eigen foto

Kan je jezelf even voorstellen? Wie is Cato?
Hoi! Ik ben Cato, ik ben 25 jaar en ik woon in Amersfoort. Ik ben hier opgegroeid, maar heb tussendoor in Amsterdam gewoond, omdat ik daar psychologie studeerde. In mijn vrije tijd ben ik veel creatief bezig. Niet alleen schrijf ik graag, maar ik speel ook veel Dungeons and Dragons. Voor wie daar onbekend mee is: het is een spel dat je met een groep speelt. Iedereen speelt een personage, met eigen kwaliteiten. Als Dungeon Master – een soort spelleider, dat is mijn rol – vertel ik de spelers wat ze zien en meemaken. Ze rollen dan met dobbelstenen om te kijken hoe goed ze iets doen. Het is dus aan mij om een verhaal te bedenken, maar ze mogen zelf bedenken hoe ze ermee omgaan! Dat geeft een andere creatieve dimensie dan in mijn eentje een verhaal creëren.

Hoe lang schrijf je al en in welke genres/ voor welke leeftijdscategorieën schrijf je?
Ik schrijf al van heel jongs af aan – al op de basisschool zei ik al dat ik later schrijfster wilde worden. Aan het begin van de middelbare school heb ik een boekje in eigen beheer uitgegeven en in 2016 is mijn eerste boek uitgekomen bij Zilverbron. Ik schrijf het liefste fantasy: toen ik jonger was, schreef ik altijd samen met een vriendin verhalen, altijd in hetzelfde genre. Mijn eerste boek was meer Young Adult, mijn nieuwe trilogie neigt iets meer naar New Adult – zo vanaf 16/17, denk ik.

Heb je hiervoor een bepaalde opleiding gevolgd?
Ik heb geen opleiding gevolgd om te schrijven. Wel ben ik, zeker de laatste jaren, heel bewust gaan leren. Veel oefenen, natuurlijk, maar ook veel lezen en kijken hoe andere schrijvers iets aanpakken. Daar heb ik veel lessen uit gehaald.

Je boeken worden uitgegeven bij Zilverspoor/Zilverbron. Hoe is dat in zijn werk gegaan?
Zilverspoor/Zilverbron staat altijd op Elfia. Daar ging ik altijd met een groepje vrienden heen. Een half jaar daarvoor had ik meegedaan met de National Novel Writing Month, een concept waarbij je in november probeert vijftigduizend woorden te schrijven. Dat was me gelukt en zodoende had ik een manuscript in handen. Bij de stand van Zilverspoor/Zilverbron zagen mijn vrienden een poster met een oproep voor nieuwe auteurs. Ze hebben me een beetje moeten sturen om er daadwerkelijk op af te stappen, maar ik heb een praatje met Cocky gemaakt, ze vroeg me het manuscript op te sturen en wat later had ik het contract in handen!

Cover van De halsketting

Kan je je boeken kort even voorstellen? Waar en in welke vorm zijn ze te verkrijgen? Waar sluit je werk bij aan?
Al mijn boeken zijn te verkrijgen via de meeste platformen waar boeken worden verkocht, natuurlijk de website van de uitgever en in gesigneerde versie bij mij!
Mijn eerste boek, De halsketting, is een losstaand boek. In dit boek ben ik vooral gaan spelen met wat er zou gebeuren als iemand uit de 21e eeuw – met de kennis, maar ook de verwachtingen uit deze eeuw – opeens in een andere tijd terechtkomt. Flaptekst: “Voor haar verjaardag krijgt de 21-eeuwse Lara een halsketting. Als ze die avond met de hanger om haar hals in slaap valt, gebeurt er iets vreemds. Als ze haar ogen opent, is ze niet langer meer in haar eigen kamer, noch in haar eigen tijd. De ketting heeft haar meegevoerd naar een verlaten bos in de middeleeuwen.
Lara ontdekt dat het geen toeval is dat juist zij de ketting gekregen heeft. Haar ouders blijken vervloekt te zijn. Alleen zij heeft de mogelijkheid om deze vloek op te lossen en daardoor terug te keren naar huis. Maar dat blijkt zo gemakkelijk nog niet. Het leven in de middeleeuwen is hard. De vraag is of het haar lukt om terug te keren naar haar eigen tijd.”

Mijn meest recente publicatie, Schaduwen, is het eerste deel van de trilogie Het verloren kristal. Vanuit mijn achtergrond in psychologie ben ik vanzelfsprekend geïnteresseerd in mensen en wat mensen drijft, maar ook hoe je eigen opvattingen je beeld van anderen kunnen beïnvloeden. Daarom heb ik verschillende perspectieven gebruikt, vanuit personages met allemaal hun eigen achtergrond en ervaringen. Ik ben gaan kijken naar goed en kwaad en de grijze gebieden daarin.
Flaptekst: “Vier scholieren volgen hun dagelijkse lessen op een school voor vechtkunsten en magie, als deze school plots wordt aangevallen en in brand gestoken. Het groepje leerlingen slaagt er maar net in te ontsnappen. Tijdens hun vlucht vormen zij – met enige tegenzin – een bondgenootschap, om zichzelf beter te kunnen beschermen. Al snel wordt echter duidelijk dat er een en ander niet helemaal klopt. Hoewel schaduwbeheersing eerder een eigenschap is van de vijandige soldaten van Nisa’uri, is een van de leden van het groepje deze donkere kunst ook machtig. Bovendien blijkt dat de aanval van Nisa’uri niet zonder plan was: ze zijn op zoek naar een kristal, dat al lang geleden verloren is gegaan. Een machtig wapen, en in de verkeerde handen zou dit het einde van de bekende wereld kunnen betekenen.”

Heb je favoriete auteurs?
Met kop en schouders: Hanna Bervoets. Ze heeft dezelfde bindweefselaandoening als ik en heeft een prachtig boek geschreven Welkom in het rijk der zieken over hoe het voelt om chronisch ziek te zijn. Het is het enige boek dat ik ooit heb gelezen waarin ik me zo herkende in alles wat ze schreef.

Waarom schrijf je? Wat vind je er moeilijk/ makkelijk aan?
Het is een creatieve uitlaatklep. Mijn brein is nooit stil – als ik niets aan het doen ben, ben ik ofwel een sessie van Dungeons and Dragons aan het voorbereiden, ofwel aan het bedenken wat er gaat gebeuren in het huidige of een volgend boek. Waar ik soms nog wel mee worstel, en daarom ben ik zo blij dat er bij Zilverbron ook een goede redactie bij inbegrepen zit, het overmatige gebruik van sommige woorden, haha. Ik moet er altijd op letten dat ik bepaalde woorden niet te veel ga gebruiken! Het plot zelf gaat meestal echter automatisch, waarschijnlijk omdat ik er zo makkelijk mee bezig ben als ik even niets doe.

Waar ben je als auteur te vinden? Website? Sociale media? Evenementen?
Ik probeer weer zoveel mogelijk naar evenementen te komen, maar met mijn fysieke conditie is dat lastig. Als het past in de planning, hoop ik in augustus weer op Castlefest te staan! Daarnaast ben ik te vinden op Facebook en Instagram.

Daarnaast heb je (zo heb ik van Karen [hoofdredacteur, red.] vernomen) een zeldzame bindweefselafwijking. Karen was heel erg onder de indruk van je doorzettingsvermogen. Wil je daar ook wat over vertellen of doe je dat liever niet? Beide opties zijn goed, doe gewoon waar jij je goed bij voelt. Als je er wel wat over wil vertellen, had ik graag geweten hoe het je dagelijkse leven en je schrijven beïnvloedt.
Ruim drie jaar geleden werd ik in een paar maanden plotseling best ziek. Terwijl ik daarvoor heel sportief was, kreeg ik opeens steeds meer pijn en begonnen mijn heupen en schouders deels uit de kom te gaan. Het heeft een hele tijd geduurd, maar ik ben ongeveer anderhalf jaar geleden gediagnosticeerd met het Ehlers-Danlossyndroom. Dit is een groep aandoeningen die het bindweefsel beïnvloeden. Je bindweefsel is eigenlijk de “lijm” van je lichaam. Er zijn verschillende types, met allemaal hun eigen uiting, maar ik heb het hypermobiliteitstype. Bij dit type zijn de gewrichten heel erg hypermobiel. De groep mensen met dit type is ontzettend divers, dus mijn ervaring is niet per definitie hetzelfde als de ervaring van iemand anders! Bij mij betekent het dat ik altijd veel pijn heb aan mijn gewrichten: denk aan schouders, nek, handen, knieën… eigenlijk zo’n beetje alles. Daarnaast ben ik ook snel moe en kan ik door de klachten aan mijn nek niet lang rechtop zitten. Omdat deze “lijm” eigenlijk door je hele lichaam zit, heb ik ook veel andere klachten: bijvoorbeeld moeite met slapen, veel darmproblemen en problemen met mijn bloeddruk.

Als je me op een evenement ziet, dan zal ik waarschijnlijk in een rolstoel zitten. Die gebruik ik omdat ik niet lang kan staan. Dat betekent echter niet dat ik helemaal niet kan lopen! Als ik moet, kan ik best kleine stukjes lopen of even staan, maar niet meer dan een minuut of tien. Daarnaast draag ik zilveren spalken, zoals je ook ziet op de foto. Hoewel het er misschien uitziet alsof die alleen maar voor de sier zijn, geven ze veel stabiliteit aan mijn polsen. Hierdoor heb ik niet meer zoveel pijn!

In mijn dagelijks leven moet ik altijd heel voorzichtig doen met mijn energie. Als ik boodschappen wil doen, kan ik niet ook nog koken. Ik kan niet zelf mijn eigen huishouden doen en ook niet werken. De afgelopen jaren heb ik hard moeten werken om dit te kunnen accepteren, want het liefst van al zou ik gewoon een leven leiden zoals iedereen van mijn leeftijd. Intussen ben ik daar beter in geworden, maar dat betekent niet dat het makkelijk is geworden. Ik vind het belangrijk dat er meer aandacht komt voor de groep chronisch zieke patiënten, want vaak is er veel onbegrip en onkunde, van zowel leeftijdsgenoten als artsen.

Toekomstplannen? Wat zou je nog graag realiseren?
Het hebben van een toekomst is ietwat lastiger met Ehlers-Danlossyndroom. Het is een aandoening waarbij het goed kan dat ik over een paar maanden of een paar jaar opeens niet meer uit bed kan komen. Ik probeer het leven dus zoveel mogelijk per dag te bekijken en me elke keer aan te passen als ik fysiek weer achteruit ga. Wel zoek ik zoveel mogelijk manieren om de dingen te kunnen blijven doen die ik leuk vind: vanuit bed heb ik een systeem ontwikkeld om te kunnen blijven lezen en schrijven met wat hulpmiddelen, ik kan vanuit bed met een beamer lekker naar een film of serie kijken en ik heb een Switch om mezelf te vermaken. Wat de toekomst brengt, is tot er meer bekend wordt over deze aandoening heel onzeker. De andere twee boeken staan voor begin 2023 en begin 2024 op de planning en ik heb geen twijfel dat ik op een manier erin zal slagen die dan ook af te krijgen! De opzet daarvan staat al voor het grootste deel, dus dat geeft mijn brein de tijd om weer na te denken over andere verhalen…

Bedankt voor het interview!

 

© 2020 – 2024 Fantasize & Isabelle Plomteux

You cannot copy content of this page