web analytics
vrijdag, maart 29

Fantasize VHS: Ghost Ship

Door Zadok Samson

Ik ben helemaal gek van spookschepen. Of beter gezegd, van verhalen over spookschepen. Neem de klassieke vertelling over de Mary Celeste, die dobberend in het open water werd aangetroffen. Er was geen spoor van de bemanning, alles wees erop dat iedereen overhaast was vertrokken. Waarom? Er gaan genoeg theorieën rond, niemand die het zeker weet. Wat resteert, is een prachtig spookverhaal. Ghost Ship uit 2002, de tweede en laatste film van Steve Beck, gaat ook over een spookschip en verwijst zelfs naar de Mary Celeste.

De openingsbeelden zijn fenomenaal en op zich genoeg reden om deze film te zien. Op een groot, majestueus cruiseschip wordt een feest gehouden. Een klein meisje genaamd Katie (Emily Browning – Sucker Punch) staat zich te vervelen tussen de feestgangers, als een plotseling losgeraakte stalen kabel als een mes door de zaal suist en zo een einde maakt aan de feeststemming. Eerst blijft iedereen verstijft staan. Dan, langzaam, vallen de bezoekers uit elkaar. De gasten zijn keurig in stukken gesneden, een beetje zoals gebeurt in de culthorror Cube. Katie heeft het bizarre incident overleefd en staat tot haar grote afschuw tussen de door de zaal verspreide ledematen.

Gabriel Byrne in Ghost Ship, schermopname

Jaren later maken wij kennis met een bergingsploeg die onder leiding van Murphy (Gabriel Byrne – Hereditary) verloren schepen ophaalt. De ploeg wordt getipt door Ferriman (Desmond Harrington – Scream), die iets merkwaardigs op zee heeft gevonden. Als hij de ploeg een foto laat zien, is de reactie eerst sarcastisch: “Gefeliciteerd, je hebt een schip ontdekt.” Maar Murhpy is geïntrigeerd. Het is immers een schip dat doelloos op het water vaart. Wie weet wat het waard is en wat het vervoerde. Na wat overleg gaan de ploeg en Ferrimen erop af. Dit zou wel eens een goudmijn kunnen zijn. Helemaal als zij erachter komen dat op het schip een flinke voorraad goud wordt bewaard. Maar het schip verbergt ook een geheim. Een duister, naargeestig geheim. Want wat was er nou precies gebeurd, toen? Wat is er nu aan de hand? Waarom loopt Katie hier nog steeds rond? Voor wie is zij zo bang?

Net als bij Becks eerste film, Thirteen Ghosts, drijft Ghost Ship voor een groot deel op speciale effecten. Maar nu laat hij ook meer ruimte voor de sfeer. Als de bergingsploeg door de verlaten vochtige gangen van het schip loopt, voel je gewoon dat er iets niet helemaal in orde is. Door het gebrek aan licht en de met water volgelopen gangen krijgt het decor een benauwende, claustrofobische ambiance. Het schip is net een spookhuis, maar dan zonder autootjes, gillende sirenes of papieren skeletten die door de lucht vliegen. Of een zwaargewond of slapend dier dat in het water aan zijn lot is overgelaten. De vraag is: wanneer ontwaakt dit dier? Wat gebeurt er als het wakker wordt?

De bergingsploeg ontdekt bovendien kogels en papieren waarop vreemde gebeurtenissen staan beschreven. Het mysterie wordt zo vergroot, de kijker krijgt net genoeg puzzelstukjes aangereikt om er zelf een spannend verhaal van te maken. Op die momenten is Ghost Ship het sterkst. Het is wat rafelig, maar biedt nog genoeg houvast om niet te vaag te worden.

Dan, als Ghost Ship onthult hoe het allemaal in elkaar steekt, zijn er twee mogelijke manieren om te reageren. Ofwel je vindt het een prachtige vondst, ofwel je rolt met je ogen, mompelend dat dit helemaal nergens op slaat. Ik zit wat dat betreft in het midden. Het houdt niet echt steek, aan de andere kant sluit de ontknoping wel erg goed aan bij de duivelse sfeer van Ghost Ship. Volgens IMDb zou het script oorspronkelijk uitgaan van een heel andere invalshoek, wat de film een stuk subtieler had gemaakt. Maar heel eerlijk: dit vind ik ook lang niet slecht. Al vind ik het verhaal van de Mary Celeste toch beter.

 

© 2020 – 2024 Fantasize & Zadok Samson

You cannot copy content of this page