zondag, december 7

Tag: Vertelling

Vertelling: Madeliefje
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Madeliefje

Door Hay van den MunckhofVroeg in de morgen kom ik aan in het stadspark. Met mijn fototas loop ik naar de vijveroever. Gisteren lag ik hier in de late zomerzon te lezen. Toen ik van mijn boek opkeek, zag ik kort een diamanten schittering. Eerst dacht ik aan een libel, maar libellen maken geen menselijk klinkende geluiden. Ik durfde te zweren dat iets of iemand mij in mijn gezicht uitlachte en er daarna als een schicht vandoor ging.Waar gistermiddag mijn boek lag, zet ik nu een ministatief neer. Ik ga liggen en stel mijn telelens scherp op een groene kikker, die luidkeels zit te kwaken. Als de slijmerige herriemaker even zijn bek houdt, trekt een tinkelend geluidje mijn aandacht. Vlak voor mij, op een waterlelieblad, zit een feeëriek wezentje met goudblonde lokken, de benen gekruist...
Satire: Inmiddels is men uitgefeest, maar is het ooit echt een feest geweest?
Actueel, Satire, Vertellingen

Satire: Inmiddels is men uitgefeest, maar is het ooit echt een feest geweest?

Door Elinora NéeIn dit exposé gaat onderzoekjournaliste Elinora Née in op de vraag: ‘Wordt daar aan de deur geklopt?’De R van reproductiegetal is weer in de maand en daarmee komt het eind van het jaar 2021 in zicht. Ook dit jaar zal december garant staan voor meerdere gevallen van ‘huisvredebreuk’, stilletjes gepleegd door onbekende insluipers. De ‘inbrekers’ gaan al jaren coronaproof te werk, oftewel gehandschoend, om geen bewijs achter te laten van de identiteit van de weldoener. Hoewel de laatste jaren sprake is van een dalende trend, is het fenomeen nog niet helemaal in de vergetelheid geraakt. De hoogste tijd om naast de oorzaak van de ingezette daling ook de oorsprong van dit gebruik te achterhalen. Volgens mijn internetonderzoek staat een zekere Niko Laos aan het hoofd van h...
Vertelling: Naar het midden
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Naar het midden

door Isabelle PlomteuxIk droeg een breedgerande strohoed en in mijn nek, onder mijn lange vlecht, hing een vochtige halsdoek. Dat trucje hadden de dorpelingen me geleerd. Meestal hielp het prima, maar op deze zinderende dinsdagmiddag haalde het niet veel uit. De woestijnzon brandde ongenadig hard op me neer. Misschien moest ik het een paar uur voor bekeken houden en net als de rest van het team de schaduw van het tentenkamp opzoeken? Ik nam een slok uit mijn veldfles en hing het lauwwarme water weer aan mijn riem. Nee. Ik gaf het niet op, verdomme. Nog niet. De professor had me vijf dagen gegeven om mijn gelijk te bewijzen. Ik had er nog drie over. Drie en een half, om precies te zijn. En daar wilde ik geen seconde van verspillen, zelfs al werd ik langzaam maar zeker gestoofd. Vanacht...
Vertelling: Sharing
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Sharing

By Karen van den Andel. Translated from Dutch by René Damen.Warmth… Sweat… Smells…You and I together in the dark. In a satin diffused night making love together. I had to wait for this so long, be patient endlessly. But finally it’s here, you wanting me as much as I want you. Your breath stalls as you watch my masculinity, I agree that you are right when you say I’m beautiful.I kiss you. You tilt your head backwards so I can kiss your neck. You breathe heavily. Excitement… I find you pretty too, your body, hair and eyes… She strokes me, my underbelly responds. She laughs. You know how to do this… That’s why I chose you… The night is intense, time came to a halt. I bite her neck, taste her blood on my lips. She moans softly, her breast moves heavily up and down, against ...
Vertelling: Samen delen
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Samen delen

Dit verhaal verscheen op 30 augustus 2020 op deze site.Door Karen van den AndelWarmte…. Zweet…. Geuren… Jij en ik samen in de duisternis. In een satijn omfloerste nacht vrijen met elkaar. Ik heb hier lang op moeten wachten, veel geduld moeten hebben. Maar nu is het zover, jij wil mij net zo hard als ik jou… Je adem stokt bij het zien van mijn mannelijkheid, ik vind dat je gelijk hebt als je zegt dat je mij mooi vindt.Ik kus je. Je doet je hoofd achterover zodat ik ook je hals kan kussen. Je ademt zwaar. Opwinding… Ik vind jou ook mooi, je lichaam, je haar, je ogen…. Ze streelt mij, mijn onderbuik reageert. Ze lacht. Je weet hoe je het moet doen…. Daarom heb ik jou uitgekozen… De nacht is intens, de tijd is stil blijven staan. Ik bijt haar in de hals, proef haar bloed o...
Thema 20 dagen JKH: Vertelling – De Laatste Draak
20 jaar Johan Klein Haneveld, Rubrieken, Thema's

Thema 20 dagen JKH: Vertelling – De Laatste Draak

Door Johan Klein Haneveld - oorspronkelijke publicatiedatum 22 november 2016 Vanaf het moment dat ik de felrood geschubde bomen zag en het hoornharde gras voelde knappen onder mijn laarzen, wist ik dat ik mijn doel genaderd was. Ik bleef een ogenblik staan, mijn handen op mijn bovenbenen. Mijn adem kwam in stoten en er dreven zwarte vlekjes door mijn gezichtsveld. Het afgelopen half uur had ik aan één stuk door gerend, sinds ik de brul tussen de bergen had horen galmen en het licht van vlammen tegen de wolken had zien opgloeien. Langzaam begon de pijn in mijn linker zij gelukkig af te nemen. Ik zette me weer in beweging, rustiger nu. Er kon geen twijfel meer bestaan over de richting die ik in moest. De toppen van de sparren boven mijn hoofd waren afgebroken. Sommigen hingen nog aan flard...
Thema 20 dagen JKH:  Vertelling – Lobbes
20 jaar Johan Klein Haneveld, Rubrieken, Thema's

Thema 20 dagen JKH: Vertelling – Lobbes

Door Johan Klein Haneveld - oorspronkelijke publicatiedatum 25 september 2017De pijl boorde zich in de flank van de reegeit, vlak achter de voorpoot. Het dier ging direct door de knieën. Even trapten haar achterpoten nog na en haar hoeven tekenden donkere lijnen in de aarde. Toen werd ze stil. Zelfs haar neusgaten trilden niet meer. Vanuit haar schuilplaats richtte Tanja zich op. Ze liet haar ingehouden adem ontsnappen en haar lippen openden zich tot een grijns. Dit was het beste schot geweest dat ze ooit had gelost. Zorgvuldig was ze de ree beslopen, steeds benedenwinds blijvend en zonder ook maar een takje te laten bewegen. Zweet was in haar ogen gedruppeld, maar ze had er het prikken van genegeerd. Uiteindelijk was ze een van de steenformaties binnengedrongen. In een van de rechtop...
Thema 20 dagen JKH: Vertelling Kwantumzelf Inc.
20 jaar Johan Klein Haneveld, Rubrieken, Thema's

Thema 20 dagen JKH: Vertelling Kwantumzelf Inc.

Door Johan Klein Haneveld - oorspronkelijke publicatiedatum: 17 december 2019 (ook verschenen in de Edge-Zero editie 2019)De hemel was viezig bruin, als water dat te lang in een verstopte gootsteen heeft gestaan, vol met witte vlokken en draden. Was de lucht maar grijs, dan zou er mogelijk snel regen vallen die voor even de prikkende stofdeeltjes en gassen zou wegspoelen. Dat zou het mogelijk maken een keer diep in te ademen zonder direct een hoestbui te veroorzaken.Marcus Windorp trok zijn neus op. Het leek alsof hij het giftige mengsel zelfs door zijn masker heen kon ruiken. Hij had dat eigenlijk gisteren moeten vervangen, misschien was dat het. Nu bleef er voortdurend iets dat hem deed denken aan verlaten industrieterreinen en vuilnisbelten. Hij versnelde zijn pas, voor...
Vertelling: Ulfheddin – deel 4 en slot
Actueel, Vertellingen

Vertelling: Ulfheddin – deel 4 en slot

Door Isabelle Plomteux. Lees ook deel 1, deel 2 en deel 3.Ik deins achteruit en trek de deken steviger om me heen. ‘Wat heb je in hemelsnaam gedaan?’ Ze recht haar rug. ‘Wat ik moest doen. Mijn geduld is op, jongedame.’ Razendsnel schrijft ze een omcirkelingsspreuk in de lucht. Ik duik weg en trek Halsteinn mee. We landen op de houten verandavloer, ik val recht op mijn gewonde arm. De tranen springen me in de ogen. Sissend adem ik in. Halsteinn vloekt. Het gebrul onder ons neemt onaardse vormen aan. Het terras begint te kreunen en te deinen. Nagels schieten los. De planken onder mijn moeders hoge hakken breken en springen met een hard gekraak omhoog. Geschrokken grijpt ze zich aan de balustrade vast. ‘Let op Tess, Ulv.’ Halsteinn springt overeind. Zijn sneeuwogen flitsen. ‘Het is wel...
Vertelling: I’ll fly with you – Isabelle Plomteux
Actueel, Vertellingen

Vertelling: I’ll fly with you – Isabelle Plomteux

‘Vijf minuten, Adam.’ Ik knik en neem nog een slok. Om de randjes eraf te halen, zei ik tegen mezelf toen ik pas begon met optreden. Inmiddels is het veel meer dan dat, maar niemand zegt er iets van. Mijn manager niet, mijn agent niet, de tourcrew niet en ik al helemaal niet. Zuipen doe ik, zuipen als een beest. Nacht na nacht, optreden na optreden. En nog red ik het nauwelijks. Het afsluitende nummer van het vooroptreden dreunt mijn lounge binnen. Jaa, zover heb ik het gebracht. Deze jongen heeft niet langer een kleedkamer, nee. Een lounge of een suite, alleen het beste van het beste is goed genoeg voor DJ Adam Gold. Ik sla nogmaals een flinke teug achterover. Fuck ze, de suites, de lounges, fuck ze, die eindeloze reeks nietszeggende paleisjes waar ik mijn dagen in doorbreng. Fuck de h...

You cannot copy content of this page