Vertelling: Ritme
Door Reinier Swartken
Het was een duur adres. Dat had ik meteen al begrepen. Desondanks was ik verrast toen het om een monumentaal grachtenpand bleek te gaan dat eerder geschikt leek om als hoofdkantoor van een bank of een verzekeringsmaatschappij te dienen dan als woonhuis. Nadat ik mijn fiets had vastgezet, liep ik de stenen trap op. Het glimmend gepoetste koperen naamplaatje klopte wel degelijk: G. M. J. van Henegouwen. Een beetje zenuwachtig drukte ik op de bel.
Het was een hele eer dat ik bij haar thuis mocht komen, maar dat zou ik niet zeggen. Het klonk zo gekunsteld en paste niet meer in deze tijd. Professor van Henegouwen had niet veel op met haar studenten en de studenten hadden niet veel op met professor van Henegouwen. Toch scheen ik op de een of andere manier indruk op haar...