Vertelling: Hak en Elite en het trekken van de ijzeraders – Charles van Wettum
Door Charles van Wettum
Ze ligt plat. Ze is beschadigd tot diep in haar kern, ze weten nog niet of ze haar kunnen herstellen. Het is mijn schuld dat ze hier op de grond ligt. Naast haar liggen de brokstukken die van haar zijn afgebroken, gerangschikt naar de plaats waar ze weer zullen moeten ingevoegd. Een bord met kleinere brokstukken en splinters heeft de Dokter-Hersteller aan haar hoofdeinde gelegd. Niemand weet nog waar die geplaatst moeten worden of welke splinters essentieel zullen blijken voor herstel. Niemand kan voorspellen of daarna de magneetlijnen zullen hechten, de vochtverbindingen kunnen worden dichtgelast, de mineraaladers weer zullen gaan geleiden. Zijn haar processen definitief gestopt? Ik weet het niet, de Dokter-Hersteller kraakt en steunt en geeft geen enkel hoopvol...