zaterdag, december 6

Vertellingen

Vertelling Johan Klein Haneveld: De laatste der Parafanten
25sep Door Redactie FantasizeGeen Reacties
Vertellingen

Vertelling Johan Klein Haneveld: De laatste der Parafanten

Door  Johan Klein Haneveld Met mijn gehandschoende hand veegde ik de samengeklonterde sneeuwvlokken van mijn bril. Ik duwde me overeind op mijn zitplek. Op de vlakte voor ons was de voorste van de drie parafanten blijven staan. Hij hief zijn linker slurf boven zijn hoofden en liet de uiteinden ervan ritmisch heen en weer bewegen.‘Hij wil weten hoe het met het kalf gaat,’ fluisterde Donald naast mij, zonder zijn ogen van de verrekijker los te maken. Onder zijn handschoen leek hij kramp te hebben in zijn vingers. Hij strekte ze uit, trok ze in, strekte ze weer uit. In hetzelfde rite als de slurf van de parafant. ‘Hij zegt dat hij de geur van de pleisterplaats kan ruiken.’‘Van de fabrieken eerder,’ mompelde ik. De indrukwekkende wezens reisden al bijna een week naar een niet meer bestaa...
Lees meer
Vertellingen: Unter den Linden (deel II) – Mike Jansen
12mei Door Mike JansenGeen Reacties
Vertellingen

Vertellingen: Unter den Linden (deel II) – Mike Jansen

Unter den Linden (deel II)Mike Jansen De wilde, antieke Mongoolse folk-metal van Tengger Cavalry vult mijn hoofd, mijn thema is ghotique noir en de enscenering lijkt een reproductie van kasteel Bran uit de Transsylvanische Karpaten. Verderop zie ik de Brandenburger krater, met daarboven de weerspiegeling van een spookachtig ravijn met besneeuwde naaldbomen die zich uit alle macht aan de steile hellingen proberen vast te houden.“Je volgers hebben het opgepikt, Jort,” klinkt de stem van Melanie, ver weg. “Ze maken je uitzending viral. Je eerste miljoen kijkers is online. Ga! Nu!”Haar woorden veroorzaken een stoot adrenaline die mij vooruitschopt. Ik spring tegen muren op, zwaai om lantaarnpalen heen, beklim vervallen muurtjes en ren op hoge snelheid over afbrokkelende balkons....
Lees meer
12mei Door Redactie FantasizeGeen Reacties
Vertellingen

Vertellingen: Killian McNeil- Starman

Starman Killian McNeil De sonore stem van Schip kondigt aan dat het de hyperruimte heeft verlaten en koers zet naar stamplaneet Aarde. Otis hoort het wel, maar luistert niet. Hij is verdrietig en zit diep weggedoken in de zero-gravitystoel. Met zijn armen om zijn benen geslagen maakt hij zich zo klein mogelijk.Schip, een semi-automatisch pendelvaartuig, onderhoudt een geregelde dienst tussen Aarde en Betelgeuze. De vader van Otis is er coördinator op het onderste vrachtdek. Hij heeft vroege dienst, maar moeder, die halve dagen in de hydroponische tuinen werkt, is net wakker. Zij heeft slecht geslapen. Gapend loopt ze in haar nachtgewaad naar de voedselautomaat en geeft die opdracht om een ontbijt te maken: Pannenkoeken met stroop. Het is Otis zijn lievelingseten, maar vandaag niet. V...
Lees meer
Vertellingen: Unter den Linden (deel I) – Mike Jansen
12mei Door Mike JansenGeen Reacties
Vertellingen

Vertellingen: Unter den Linden (deel I) – Mike Jansen

Unter den Linden (deel I)Mike Jansen Waar het stille hart kloptVol trots voor ’t vaderlandVan Brandenburger TorTot Alexander PlatzGeef me je hartIk geef je de wereldTijdens mijn laatste tocht door mijn zelf gecreëerde buitenaardse jungle, waar bizarre insecten in het licht van twee zonnen flitsen met metaalachtige vleugels en elke paarsgebladerde plant mijn leven bedreigt, zie ik de anomalie, die zich voordoet als een stel monolieten gevuld met inscripties.Even is het doodstil, alsof de wereld haar adem inhoudt. Dan vervloeit het beeld tot jungle en schalt de muziek, die ik voor dit anderwereldse Berlijn Kreuzberg heb geselecteerd, weer keihard door mijn hoofd.Ik bereid elke tocht nauwgezet voor. Ik orkestreer de landschappen, zoek met mijn drones de meest geschik...
Lees meer
Vertellingen: Johan Klein Haneveld – De Laatste Draak
22nov Door Redactie FantasizeGeen Reacties
Vertellingen

Vertellingen: Johan Klein Haneveld – De Laatste Draak

Door Johan Klein Haneveld Vanaf het moment dat ik de felrood geschubde bomen zag en het hoornharde gras voelde knappen onder mijn laarzen, wist ik dat ik mijn doel genaderd was. Ik bleef een ogenblik staan, mijn handen op mijn bovenbenen. Mijn adem kwam in stoten en er dreven zwarte vlekjes door mijn gezichtsveld. Het afgelopen half uur had ik aan één stuk door gerend, sinds ik de brul tussen de bergen had horen galmen en het licht van vlammen tegen de wolken had zien opgloeien. Langzaam begon de pijn in mijn linker zij gelukkig af te nemen. Ik zette me weer in beweging, rustiger nu. Er kon geen twijfel meer bestaan over de richting die ik in moest. De toppen van de sparren boven mijn hoofd waren afgebroken. Sommigen hingen nog aan flarden als de slingers van een klok, anderen lagen in sme...
Lees meer

You cannot copy content of this page