Door Mara van Beers

Dit weekend viert het Archeon voor de 21e keer de Midwinter Fair, het winterse fantasy-evenement waar verleden en verbeelding in elkaar overvloeien. Het thema dit jaar: Lunar Legends, waarin de kracht van de volle maan en eeuwenoude midwinterrituelen centraal staan. Overal in het park verwijzen lichtaccenten, symbolische versieringen en rituele plekken naar maanmythes—van Keltische verhalen tot Germaanse tradities. De langste nacht mag dan buiten voelbaar zijn, binnen de parkgrenzen heerst vooral een gevoel van warmte en magie.
De rij voor de ingang slingert als een koude slang over het terrein. Regen tikt onophoudelijk tegen capuchons, hoorns en elfenoren, maar niemand lijkt er echt door te worden tegengehouden. Het is guur, maar zodra de poorten van Archeon openzwaaien, glijdt er een voelbare warmte door de menigte. “Kou hoort erbij,” zegt een bezoeker schouderophalend. “Maar die regen, daar had de maan wel iets anders mee mogen doen.”

Warmte zoeken in een koud park
Hoewel het weer weinig meezit, voelt de Midwinter Fair als een levend schilderij. De middeleeuwse huisjes van het Archeon gloeien zacht door kaarslicht, damp stijgt op uit mokken warme drank en op verschillende plaatsen knetteren kampvuren. Rond die vuren ontstaat een soort vanzelfsprekende intimiteit: vrienden, losse bezoekers en nieuwbakken kennissen schuiven moeiteloos bij elkaar aan. Een jonge vrouw vertelt dat ze voor het eerst alleen is gekomen. “Maar alleen ben je hier nooit lang,” zegt ze lachend. “Je maakt zo contact.”
Zelfs de buschauffeur van de pendelbus draagt bij aan de sfeer. Hij vraagt vrijwel verlegen of hij foto’s mag maken van zo mooi uitgedoste bezoekers. Het is duidelijk: niet alleen de festivalgangers, maar ook de mensen eromheen worden door de magie aangestoken.

De markt: verdeeld maar betoverend
Op de markt klinkt verdeeldheid. Eén bezoeker die na een korte ronde weer richting uitgang loopt, zucht: “Heel veel mensen, maar weinig kraampjes.” En inderdaad, door de drukte voelt het aanbod soms sneller voorbij dan verwacht.
Maar even verderop staat een nimf met fonkelende ogen te wijzen naar glas-in-loodcreaties. “Oh, dit is zó mooi!” De standhouders nemen de tijd om verhalen te delen, producten toe te lichten en een praatje te maken. In de overdekte hal ruikt het naar samengestelde theeblends, geïnspireerd op animepersonages, kruiden en handgemaakte zeep. Een bezoekster zoekt nog dat ene perfecte accessoire voor bij haar kostuum. “Er zit altijd wel iets tussen dat me verrast,” zegt ze terwijl ze een leren armband bekijkt.
En misschien is dat de kern van de Midwinter Fair: minder kwantiteit, meer betekenis.

Muziek, rituelen en leren door te spelen
Verspreid door het park en in warm gestookte tenten bruist het programma. In één ruimte klinkt de ritmische energie van Balfolk; tientallen mensen bewegen zich voorzichtig maar enthousiast door de basispassen, aangemoedigd door de instructeurs. Even verderop zorgen bands als Cesair en Celtica – Pipes Rock! voor een mix van middeleeuwse klanken, folklore en Schotse rock.
In de Arena spat het vuur letterlijk van het podium tijdens de avondshow. Wie liever iets kleinschaliger doet, kan meedoen aan workshops boogschieten en zwaardvechten, of aansluiten bij een LARP-sessie. En voor wie durft: Fantasy Speeddaten is verrassend populair, want waarom zou liefde niet ook een beetje magisch mogen zijn?
De acteurs van het Archeon vormen een uniek onderdeel van de beleving. Ze vertellen vol passie over de geschiedenis van de gebouwen en gebruiken, en hun kennis tilt de sfeer naar een niveau dat je niet op veel fantasy-evenementen vindt. Terwijl je tussen rietgedekte daken en Romeinse pilaren loopt, voelt het alsof fantasie en historie elkaar zachtjes aan de hand meenemen.

Een festival dat voelt als thuiskomen
Ondanks regen, kou en een op het oog kleiner aantal kramen dan sommige bezoekers hoopten, blijft de Midwinter Fair vooral een plek waar mensen terugkomen voor het gevoel. Voor het vuur, de muziek, de verhalen, de warme drank, de folklore en de gezichten die ze elk jaar weer zien.
Of zoals een bezoeker het verwoordt terwijl ze haar handen boven een kampvuur houdt: “Het maakt niet uit hoe het weer is. Midwinter hoort buiten. En hier voelt het altijd als thuiskomen.”