Door Isabelle Plomteux en Sigrid Lensink-Damen
Al voor de zesde keer organiseerde Rosalynd Randolph de Waterloperwedstrijd met uitdagende en inspirerende thema’s. Komend jaar zal ook Fantasize een thema aandragen, namelijk: hoe ziet ons leven er zonder tijd uit. Ja, we dagen jullie graag uit. Maar laten we eerst terugblikken op de top 5 van de editie van 2024. Op de vijfde plek is geëindigd: Dominique Heuff met het verhaal Het stenen tijdperk.
Dag Dominique, fijn je te ontmoeten. Gefeliciteerd met je vijfde plaats! Kun je jezelf even voorstellen? Wie is Dominique Heuff?
Dank je wel! Ik ben Dominique Heuff, 35 jaar. Ik ben geboren en opgegroeid in Brabant, maar woon sinds mijn 17e in regio Leiden waar ik Russian Studies heb gedaan. Ik ben verloofd met Wilco, we trouwen in maart 2025. Naast schrijven houd ik van (vecht)sport, lezen en gamen.
Heb je al vaker meegedaan aan de Waterloper schrijfwedstrijd of aan andere schrijfwedstrijden?
De editie van 2024 is mijn tweede deelname aan Waterloper. Ik doe sinds 2022 mee aan diverse schrijfwedstrijden en er zijn een aantal van mijn verhalen gepubliceerd in de bundels Charlatans en Vuurspuwers van Godijn en Nederland in 2084 van Fantascifi. In die laatste wedstrijd heb ik de eerste plaats behaald.
Wat deed je besluiten aan deze editie van Waterloper mee te doen?
Bij mijn eerste deelname in 2023 eindigde ik op de 11e plaats met een hate-it-or-love-it- jurycommentaar. Ik heb de tips uit het verslag ter harte genomen bij het schrijven van mijn inzending voor 2024. Het was echt een leerproces, maar door de feedback voelde me ik aangemoedigd dat ik hoger kon eindigen. En dat blijkt.
Welk thema heb je uitgekozen en waarom?
Ik koos voor “Magie als fossiele brandstof” omdat ik momenteel werk aan een low-fantasymanuscript, maar nog niet veel ervaring in dit genre heb. Ik wilde dit gebruiken als een oefening. Het verhaal is heel losjes gebaseerd op een plotlijn die ik uiteindelijk uit het manuscript heb geschrapt.
Zonder al te veel te verklappen, waar gaat Het stenen tijdperk, het verhaal waarmee je de vijfde plaats behaalde, over?
Kiruy en Anay, broer en zus van een magisch geslacht, leven in een wereld waar magiërs worden uitgeroeid. Magie heeft de levenskracht van de wereld opgeslokt, wat leidde tot verstening van het landschap. Een nieuwe heerser heeft echter geleerd energie uit deze stenen te halen. Hun vader probeerde hen te redden door hun magie af te sluiten, maar werd gedood voordat hij het ritueel kon voltooien. Kiruy is zijn krachten kwijt, maar Anay heeft de hare nog, wat haar in gevaar brengt. Samen reizen ze naar het rijk van de heerser om het ritueel af te maken. Onderweg sluiten ze een bondgenootschap met Belikto, een smidsvrouw met een duister verleden met magiërs. Een belangrijk thema in het verhaal is Kiruys worsteling met het verlies van zijn krachten, maar niet alles is wat het lijkt.
Onder welk fantastisch genre valt het?
Het is een fantasyverhaal dat zich afspeelt in een niet-bestaande wereld. Er komen echter geen andere wezens in voor dan mensen en mensen met magische krachten. Een beetje medium-fantasy, ha ha.
Is het ergens te lezen?
Nog niet, maar Fantasywereld heeft aangegeven de hoogst geplaatste verhalen in het thema “Magie is een fossiele brandstof” te willen publiceren. Fantasywereld heeft dit thema aangedragen voor deze editie.
Hoe sluit het bij het door jou gekozen Waterloperthema aan?
Ik heb de wereld geschetst in een post-fossielebrandstoftijdperk. De magiërs zijn van hun voetstuk gevallen, alleen door flashbacks kom je achter hun geschiedenis. Zij worden in de verteltijd van het verhaal verguisd door hun gulzige gebruik van magie. Het was een uitdaging om dit verhaal niet te laten verzanden in kritiek op de klimaatcrisis, al ligt dat zeer voor de hand. Ik probeer daarvan weg te blijven door de nieuwe orde die verschijnt niet als de perfecte oplossing neer te zetten. Ze moorden magiërs uit en hebben geen idee van de effecten van hun nieuwe vorm van energiewinning op de wereld.
Vind je het makkelijker of net moeilijker om binnen een opgelegd thema een verhaal te schrijven?
Dat verschilt per thema. Het fijne aan Waterloper is dat er zes thema’s zijn, en ik heb altijd bij een paar thema’s direct ideeën en bij andere totaal niet. Maar ik heb ook wel eens met hele abstracte thema’s moeten werken, wat het brainstromproces moeilijk maakt.
Wat bevalt je aan het fantastische genre?
Ik vind het heerlijk om me een tijdje te kunnen terugtrekken in een niet-bestaande wereld die ik volgens mijn eigen wetten en regels inricht. Al merk ik wel dat als die regels er eenmaal zijn, ik vaak voor plottechnische moeilijkheden kom te staan. Dat valt me met name op in het fantasygenre. Je moet zorgen dat je extreem consistent bent in je eigen wereld. Dat is lastig als je die wereld nog aan het ontwerpen bent.
Heb je een voorkeur voor bepaalde ‘fantastische’ auteurs of (sub)genres?
Ik vind Philip K. Dicks verhalen fantastisch. Je leest in zijn verhalen de sfeer van de koude oorlog en de mogelijke implicaties daarvan op de wereld. Hij had een vooruitziende blik, en daarbij de nodige humor om het te beschrijven. Daar neem ik graag een voorbeeld aan. Verder ontleen ik ook inspiratie aan Asimovs Ik, Robot. Daarnaast ben ik een enorme Star Wars-nerd en lees ik graag de zogenaamde Legends-boeken, die meer achtergrond schetsen bij bepaalde personages.
Je schrijft ook in andere genres, geloof ik? Welke zoal? Heb je een favoriet genre?
Ik voel me het meest thuis in sciencefiction. Daar schrijf ik het makkelijkst zonder vast te zitten in inconsistenties, die kun je vaak oplossen met een technisch hoogstandje. Verder verschijnt volgend jaar mijn eerste roman in het feelgood/romcomgenre. In dit verhaal ruilt Nathaniel, een flamboyante queer held, zijn luxe leventje in voor een backpackersbestaan in de Australische outback voor de liefde. Nathaniel is een van mijn meest vertrouwde personages. Hij maakte ook al een uitstapje naar het verhaal Een stap terug in de bundel Beachclub Valentijn van Ellessy, waarmee ik de derde plaats haalde. Ik denk wel dat al mijn verhalen gemeen hebben dat ik graag de grenzen van het realistische opzoek, ongeacht het genre.
Op je website las ik dat je ook fotografeert?
Ik heb enkele jaren geleden een creatieve cursus Beeld en Taal gedaan, waarbij je foto’s maakte bij verhalen of andersom. Daarvoor ben ik inderdaad vaak met een camera op pad geweest. Maar de beste fotograaf is mijn aanstaande, Wilco. Die heeft echt die manier van kijken die alleen fotografen hebben. Ik ben toch meer thuis in de taal om een beeld te schetsen. Dat doen we ook graag samen, bijvoorbeeld als we een reisverslag maken tijdens onze vakanties. Onze vrienden en familie zeggen vaak dat ze echt het gevoel hebben dan met ons mee te kunnen reizen.
Wat is voor jou het verschil tussen schrijven en fotograferen? Uit je met schrijven andere dingen dan met fotograferen, of breng je in beide kunstvormen dezelfde kanten van jouw verbeelding tot uiting en verschilt alleen het medium?
Ik denk dat beeld taal ondersteunt, maar wel grenzen kent. Met schrijven laat je meer aan de verbeeldingskracht van de lezer over. Hoe vaak heb je wel niet een verfilming van een boek gezien die het toch net niet helemaal was, omdat je er in je hoofd iets anders van had gemaakt? Een foto is een sfeerimpressie van één moment, tijd en plaats. Met taal kun je die overschrijden en de lezer betrekken in je verhaal. De lezer krijgt meer ruimte voor zijn eigen emoties, waar de kijker bij een foto meer een bepaalde richting op kan worden gestuurd door belichting en filtertechnieken.
Tijdens je studies in Leiden koos je voor de Russische letteren. Op je website schrijf je: “Het is mijn behoefte om zaken van een andere kant te bekijken die me heeft doen verdiepen in het grote boze Rusland. Ik zie het bieden van een ander perspectief dan ook als mijn belangrijkste missie. Als ik een ander tot nadenken kan aanzetten, geeft dat mijn dag zin.” Kun je dit toelichten?
Ik ben eigenwijs aangelegd en neem niet zomaar een denkbeeld aan omdat dit een narratief is dat in de media veel wordt herhaald. Dat had ik van jonge leeftijd al met Rusland. Ik leerde op school over het communistische Rusland, de koude oorlog, de polarisatie tussen kapitalisme en communisme. Maar dat land is zo groot en heeft zoveel geschiedenis en cultuur. Die context, die je in de snelle en op emotie gerichte berichtgeving van tegenwoordig mist, dat is juist wat mij aantrekt om me ergens in te verdiepen. Ik deel die kennis graag om anderen een ander of breder perspectief te geven. Niets is zwart-wit.
Welke invloed heeft de studie van de Russische letteren op jouw schrijven gehad?
Het is zelfs andersom: ik begon op mijn veertiende al sciencefiction te schrijven over het Rusland van de toekomst, en bedacht toen dat ik me veel meer in het land moest verdiepen wilde ik er goed over kunnen schrijven. Dat was een van de redenen om Russian Studies te kiezen. In veel van mijn sciencefictionverhalen speelt Rusland en de toekomstige wereldorde een rol. Het manuscript waar ik nu aan werk speelt zich af rondom een fictieve nomadenstam die in de jaren ’20 van de vorige eeuw in aanraking komt met de Sovjets. Ik vind de volkeren die in de kou in harmonie met de natuur leven ontzettend fascinerend. En de namen van de vestingen in de wereld van Het stenen tijdperk zijn gebaseerd op namen van goelags.
Op je website heb je ook een Muur van mislukkingen en een Schraag van succes. Kun je daar wat meer over vertellen?
Toen ik begon met deelnemen aan schrijfwedstrijden liep dat natuurlijk negen van de tien keer op niets uit. Maar iedere schrijver weet dat afwijzingen bij het vak horen, zelfs Stephen King heeft er vele moeten incasseren. Ik besloot toen om 100 afwijzingen te gaan verzamelen op de Muur van Mislukkingen, in de theorie dat als ik zoveel zou schrijven er toch ook eens wat goed moest gaan. En dat blijkt. De verhalen waar ik mee heb gewonnen of op een shortlist ben geëindigd, hebben een plekje gekregen op de Schraag van Succes. Ik moet overigens nog zo’n 60 verhalen laten afwijzen wil ik mijn doelstelling halen, ha ha.
Wat zijn je toekomstige schrijfplannen?
Die 60 afwijzingen verzamelen natuurlijk! Komend jaar wil ik meer in het fantastische genre schrijven bij wedstrijden waar ik nog niet zo vaak aan heb meegedaan, bijvoorbeeld van Fantasize en Edge Zero. Ook overweeg ik om in 2025 voor Waterloper een duo-inzending te doen samen met een goede vriendin die ook schrijft en mijn trouwe eerste corrector is.
Qua groter werk ben ik bezig met het eerdergenoemde low fantasymanuscript over de nomadenstam in Siberië. En ik ben druk bezig met de laatste redactie van Down undercover, die naar verwachting in april of mei van dit jaar verschijnt.
Waar ben je online te vinden?
Ik werk aan een eigen website die ik met de lancering van Down undercover live wil zetten. Tot die tijd kun je me vinden op mijn blog of Facebookpagina.
Bedankt voor dit interview!
© 2020 – 2025 Fantasize, Isabelle Plomteux & Sigrid Lensink-Damen