Door Mariëlle Douma

In oktober 2022 verscheen het eerste deel van The Crowfield Chronicles getiteld The King of Wolves van de hand van Renske de Wolf. Het boek heeft een indrukwekkende cover met het silhouet van een wolf en de omtrekken van een kasteel – een korte maar intrigerende samenvatting van de inhoud.

The King of Wolves gaat over Rinna, prinses van de heersende clan van Northland. Haar hele leven heeft ze geleerd om Elmentants te vrezen – haar familie heeft dan ook de afgelopen eeuwen alle mensen die ook maar sporen van magie vertoonden, laten verbranden. Wanneer Rinna een droom heeft over een mysterieuze man in het bos, begint ze te vermoeden dat ze misschien zelf een Elmentant is. Wat moet ze nu doen? Tegelijkertijd moet ze trouwen – alles voor de welvaart van haar clan – en wanneer er plots moorden in het kasteel worden gepleegd, moet ze een keuze maken: vervult ze haar plicht als prinses, of gaat ze op zoek naar wie ze zelf is?

Van doorlezen naar infodumps
Het verhaal begint met een spannende openingsscène, die de lezer meteen het verhaal in trekt. Rinna droomt over een man die gevangen is genomen door bandieten en hij weet op het nippertje te ontsnappen wanneer het bandietenkamp wordt aangevallen door een groep wolven – een diersoort die al tijden uitgestorven had moeten zijn. Gegevens die de interesse van de lezer snel wekken, zeker wanneer blijkt dat de groep wolven onder leiding staat van een halfwilde man. Hoe zit dit in elkaar?

Op dit punt wil je eigenlijk alleen maar doorlezen, maar wanneer we naar Rinna in het paleis schakelen, is de tekst opeens doorspekt met vele infodumps die het verteltempo erg naar beneden brengen. Het verhaal verloopt vanaf hier standaard: de prinses moet trouwen met een man die ze niet wil, maar geen andere keuze heeft dan de bevelen van haar vader de koning op te volgen. Er ontwikkelt langzaam een plot vol intriges aan het hof die in essentie heel spannend hadden kunnen zijn, maar ze komen (nog) niet echt binnen. Het is namelijk lastig om je met Rinna te identificeren: ze laat vrij weinig emoties of gedachten los, waardoor je als lezer meer als een buitenstaander naar het verhaal kijkt, in plaats van echt in haar hoofd kunt kruipen. Tevens is Rinna in het begin extreem meegaand en lijkt ze weinig eigen mening te hebben – iets waar deze recensent zich in elk geval slecht mee kan identificeren. Overigens wordt dit door het verhaal heen wel beter: Rinna maakt wel een duidelijke ontwikkeling door, al is het opnieuw lastig om die volledig te volgen omdat je als lezer weinig inzicht krijgt in wat haar werkelijk bezighoudt of wat er echt in haar omgaat.

Toffe beelden
Ongeveer halverwege het boek, wanneer Rinna een belangrijke keuze moet maken, gaat het verteltempo weer omhoog. Langzamerhand krijgt de lezer antwoorden op de vragen en blijkt de plot toch redelijk origineel in elkaar te zitten. Leuk is vooral dat de plot zich centreert rondom hele persoonlijke verhalen van de personages, in plaats van grootse plannen om bijvoorbeeld landen te veroveren of de wereld te willen redden. Vanaf daar leest het als een spannende youngadult, die opbouwt naar een ontknoping die echt hele toffe beelden bij de lezer achterlaat.

Witruimte
Opvallend aan The King of Wolves is dat de auteur ervoor heeft gekozen om het boek rechtstreeks in het Engels te schrijven. Een gewaagde keuze, die helaas niet altijd even voordelig uitpakt. Hoewel de tekst in principe goed Engels is, is het te merken dat de schrijver geen native speaker is – bepaalde zinswendingen lopen net niet helemaal lekker, of het wijkt simpelweg af van een zegswijze in het gemiddelde Engelse boek. Dat is uiteraard heel begrijpelijk – om dat te vermijden moet je ook al zo goed als een native speaker zijn. Maar gezien het feit dat de uitgever, Tribes Press, op hun website verwijst naar “professional editing” had de lezer wel mogen verwachten dat dergelijke zinswendingen en zegswijzen in een redactieproces gezien en gecorrigeerd zouden worden. Zeker voor een uitgever die zichzelf profileert als “Ierlands Europese uitgever, die boeken vanuit het Engels naar andere talen vertaalt en andersom”.

Helaas lijkt Tribes Press als uitgever wel meer steken te hebben laten vallen. De opmaak van het boek laat namelijk veel te wensen over. Soms is een regel slechts gevuld met twee woorden, één aan het begin van de regel en één aan het einde, en daartussenin staat slechts witruimte. Daarnaast springt niet elke alinea consistent op dezelfde wijze in, waardoor een onrustige bladspiegel ontstaat. Ook zijn niet alle bladzijden (vooral de rechterpagina’s) volledig uitgevuld, waardoor het af en toe lijkt alsof een hoofdstuk eindigt – terwijl het op de volgende pagina gewoon door blijkt te gaan. Dat is jammer, want dit soort opmaakfouten zorgen voor veel afleiding tijdens het lezen en halen de lezer daarmee uit het verhaal.

Conclusie
Voor de lezer die zich niet al te erg stoort aan opmaakfouten en Engels dat net niet helemaal soepel loopt, is The King of Wolves een spannende en makkelijk lezende youngadultfantasy waar je bijvoorbeeld in de vakantie goed bij kunt wegdromen. Het tweede deel van de serie staat gepland voor het eind van dit jaar.

Naschrift: Na lezing van deze recensie verklaarde Renske de Wolf dat het Engels van haar roman is gebaseerd op het negentiende-eeuws Engels en daarom anders kan overkomen dan men gewend is.