Door Ninja Paap-Luijten

Soms kom je een boek tegen waarvan je denkt: is dat niet een film? Zo ging dat bij mij bij dit boek. Dark water is twee keer verfilmd (in 2002 en 2005) maar het verhaal waarop de film gebaseerd is, heet Drijvend water en is het eerste verhaal uit de bundel.

Water, eiland, boot
Je hoeft niet lang na te denken over het thema van deze verhalenbundel: dat is ‘water’. Alle verhalen hebben er iets mee te maken. Of de personages nu op een boot zitten, naar een eiland varen of smerig water uit de kraan krijgen, het draait altijd om iets wat niet pluis is en dat heeft altijd met water te maken.

Suzuki weet het voor elkaar te krijgen om bijzonder veel afwisseling in de verhalen te leggen. Het ene verhaal is duidelijk vooral een psychologische thriller, terwijl het andere verhaal heerlijke horror bevat. Er zit genoeg spanning in de verhalen, al is het ene wel beter uitgewerkt dan het andere en door de wisselende balans (thriller/horror) kan het sommige lezers ook tegenvallen dat niet alle verhalen in hetzelfde genre te vatten zijn.

Mijn persoonlijke favoriet is Op drift, een verhaal waarin de hoofdpersoon, Kazuo, ontdekt wat er met een luxe jacht is gebeurd dat volledig verlaten op zee wordt gevonden. Ik bespeurde er wat Lovecraftiaanse trekjes in en heb genoten van de toenemende spanning bij Kazuo. Spookschepen spreken sowieso al tot de verbeelding, maar deze aanvankelijk broodnuchtere kerel komt er al vlug achter dat zijn nuchtere instelling hem niet kan behoeden voor de kwade invloed die op het jacht rondwaart.

Geen sympathieke hoofdpersonen nodig
De meeste auteurs doen hun best om hun hoofdpersonen sympathiek over te laten komen, zodat je als lezer meer over ze te weten wilt komen. Suzuki krijgt het voor elkaar om sommige personages als ontzettende klootzakken neer te zetten – en nóg wil je weten hoe het verdergaat. Hoewel daarmee veel verhalen aardig realistisch overkomen, ga je je na een poosje ook afvragen of alle personages nou echt zo onhebbelijk moeten zijn. Wellicht had het ook een tandje minder gekund. Aan de andere kant: het geeft wel een aparte leesbeleving en het geeft ook aan dat de auteur aardig wat in zijn mars heeft om hiermee weg te kunnen komen. Sterker nog: om het naar zijn hand te kunnen zetten. Verwacht weinig medelijden van de personages onderling en helden hoef je ook niet in deze verhalen te zoeken. Het zijn veelal doodgewone lieden die door omstandigheden bizarre dingen meemaken waar zij ook niet om gevraagd hebben.

“Maar in de seconde voordat de deur zich helemaal had gesloten, had ze het gevoel dat iets de lift binnenglipte.” – Drijvend water

Griezelen om verschillende redenen
Zoals ik eerder al aangaf vallen niet alle verhalen in hetzelfde genre, maar elk verhaal biedt wel genoeg materiaal om aardig te kunnen griezelen. Of je nu griezelt van de hoofdpersoon zelf of van wat hij of zij meemaakt, de onderliggende akeligheid druipt soms van de pagina’s. Het verhaal dat twee keer werd verfilmd, Drijvend water, is op zichzelf niet eens zo indrukwekkend. Een moeder en haar dochter wonen in een grotendeels verlaten flatgebouw, maar vanaf het moment dat ze op het dak een rode tas vinden, gebeuren er vreemde dingen. Je verwacht misschien losgeslagen horror, maar niets is minder waar. Drijvend water is vrij ingetogen en het is vooral de naargeestige sfeer die het verhaal de moeite waard maakt. De nagenoeg lege flat, het water dat misschien wel en misschien niet smerig is, de lift die ook niet helemaal jofel lijkt – het zijn ingrediënten die op zichzelf weinig voorstellen. Pas als je alles bij elkaar in hetzelfde verhaal stopt, wordt het beklemmend.

Leuk leesvoer voor tussendoor
Dark water is een originele bundel met uiteenlopende verhalen onder een gezamenlijk thema. Het leest lekker en hoewel je als lezer waarschijnlijk het ene verhaal echt een stuk leuker zal vinden dan het andere, afhankelijk van je voorkeur en smaak, is het leuk leesvoer om er eens een keer bij te pakken.

Ik las de Nederlandse vertaling van de bundel (de bundel werd oorspronkelijk uitgegeven in 1996, deze bundel in het Nederlands dateert uit 2005 en is gebaseerd op de Engelse vertaling uit 2004). Het boek is tweedehands nog steeds te krijgen, al zul je er misschien een beetje naar moeten zoeken. Het boek is ook in het Engels te lezen en eenvoudiger te vinden, ook als e-book, en in de oorspronkelijke taal (Japans).