Onbekende recensent. Ben jij of ken jij wie wij zoeken? Laat het de redactie snel weten!

Mijn eerste review voor Fantasize. Wat zou ik kiezen? Een spel? Daar had ik geen zin in. Een film dan? Ook dat was het op dit moment niet. Een boek? Ja dat was het, het moest een boek worden. Kasten vol, dozen vol, keuze genoeg! Men zou haast denken dat die keuze moeilijk zou worden. Dat was het niet, mijn keuze was zo gemaakt. Op Fantasize zijn wij voor alle fantasy. Ook de minder bekende, de keuze was daarmee heel simpel. Zij als schrijfster een vriendin van mij. Een schrijfster ‘van/op’ Fantasize. Zij verdient deze eerlijke review. En eerlijk zal ik zeker zijn!
Ook zij en ik zijn voor altijd vrienden!

Bernadette van der Lee
Boek
Free Musketeers.

Voor altijd vrienden…
Waar moet ik beginnen? Ik bestelde het boek en was meteen wat ‘teleurgesteld’; maar 162 pagina’s. Hoe kan dat? Ik hou van dikke boeken. Oh nee zeg. Maar goed, ook dunne boeken kunnen goed zijn, dus toch maar proberen.
Ik moet zeggen dat ik er in het begin moeilijk in kwam. Of dat aan de schrijfster lag of aan mij? Ik denk aan beide. Ik ben van haar toch net een andere schrijfstijl gewend. Maar ook buiten dat,het duurde even voor ik erin kwam. Door omstandigheden heb ik het boek toen weggelegd en een tijd later opnieuw een poging gewaagd.
In mijn tweede poging wist ik dus dat ik er niet meteen in zou komen en ik las stug verder. Het onverwachte gebeurde en al snel werd ik het verhaal ingesleept. Er was een herkenning in het hoofdpersonage. De ouders van Donnja zijn niet altijd aanwezig. Een punt waarin menigeen zich herkennen zal. Zo ook ik, mijn ouders hadden een horeca zaak en hoewel ik liefdevol opgevoed werd en nooit wat te kort ben gekomen, waren ze er niet altijd. Wellicht dat daar mijn interesse voor Donnja vandaan kwam. Zij had een extremere vorm van die manier van opgroeien. Gellukig had ze wel iemand anders die voor haar zorgde.
Maar dan overkomt haar iets waardoor haar ware gave naar boven komt. Ik zat op het puntje van mijn stoel. Ik moest en zou verder lezen. De schrijfwijze en het verhaal nam me zo danig mee in het boek dat ik hardop uitsprak; ‘Nee, niet doen. Niet slapen. Blijf wakker!’ In één ruk las ik door en door. De verrassende elementen verraste me met regelmaat, en ergens bleef het gevoel van herkenning hangen. De band die Donnja voelt is met momenten ontwapenend. Het getuigd van een pure vriendschap die je iedereen gunt.. Of toch niet helemaal? Het antwoord op die vraag ga ik jullie niet geven natuurlijk. Maar het zijn precies die dingen waardoor je meer wilt lezen.
Daarna.. Kwam het einde. Verrassend, maar toch ook niet. Een ontrafeling die alle vermoedens bevestigde en verduidelijkte ineens.

Ik kan hier een lang verhaal ophangen, ik kan ook heus wel meer vertellen. Maar dit is een boek dat je echt zelf moet lezen en voelen. De schrijfster schrijft op aangename wijze en neemt je aan de hand mee het verhaal in. Ik heb het in één avond uitgelezen, van begin waar ik eerder niet doorheen kwam tot het einde. Ik zal de synopsis dan ook voor zichzelf laten spreken.

Donnja Teller is een jonge meid met rijke ouders, maar ze leeft alleen met haar vrienden. In de opvoeding van hun kind zijn meneer en mevrouw Teller absoluut niet aanwezig. Alleen de kok, Michael Aldwa, zorgt voor haar. Thuis voelt ze zich niet op haar gemak, hierdoor zit ze liever bij haar vrienden thuis, of zelfs op school. Als ze opeens in het ziekenhuis terecht komt, merkt ze voor het eerst wat ze eigenlijk voor een gave heeft.

Mijn beoordeling is dan ook een zeer verdiende 4 drakenkoppen! Helaas net geen 5, door het begin heb ik destijds het boek weggelegd en een tijd later pas gaan lezen. Erg jammer, maar het is zeker de 4 drakenkoppen waard!